Four Years Later

Hoofdstuk 92

"Hanna, mijn zaak loopt hier helemaal uit en ik moet over een uur mijn moeder ophalen van het vliegveld maar dat ga ik dus niet halen. Wil je voor mij alsjeblieft naar het vliegveld rijden, je mag mijn auto uit de garage pakken als je hem maar niet tegen een boom rijd" Ik lachte door de telefoon naar Marc. 

"Ik heb mijn eigen auto bij, ik ben bijna klaar hier en dan ga ik naar het vliegveld, laat je haar dan weten dat ik haar ga ophalen?" "Komt helemaal goed, dank je schat" Ik glimlachte. "Geen probleem, moet ik haar gewoon naar jouw appartement brengen?" "Ja, ik kom zo snel als ik kan naar huis" 

"Oké, dan zie ik je daar" Ik hing op en maakte snel mijn verslag af en ging naar mijn auto. 

Doordat New York helemaal vast stond was ik net te laat en stond Trisha stond al buiten te wachten met haar koffer. Ik stopte voor haar neus en stapte uit en hielp met de koffer in de kofferbak te leggen. 

"Hanna, goed je te zien" Ik gaf haar een knuffel. "Het is ook fijn jou weer te zien" Ze pakte mijn linkerhand en keek naar mijn ringvinger. "Jij bent terug maar de ring nog niet" Ik schudde mijn hoofd. "We doen het rustig nu" Ze knikte en stapte in. 

"Dus slaapt Marc nu weer bij je?" Ik haalde mijn schouders op. "We hebben het er eerlijk gezegd niet over gehad" Ze knikte. "Het spijt me dat de sukkel van een ex-man van mij jullie relatie bijna helemaal had verpest" 

"Ik snap dat hij zijn vader wilde, als die al heel je leven ontbreekt wil je dat stukje ook. Maar we zijn eruit gekomen en dat is het belangrijkste" Ze glimlachte. "Ik wist gewoon dat er iets was toen ik niet meer iedere zondag iets hoorde" 

"Het was deels mijn schuld, ik ben weggelopen." "Zoals je al zei, jullie zijn eruit gekomen" Ik focuste me op de weg. "Wonen jullie samen?" Ik schudde mijn hoofd. "Ik denk dat we misschien twee of drie keer bij elkaar zijn blijven slapen" 

"Het is niet erg om het rustig aan te doen" Ik knikte. Ik parkeerde voor Marc zijn appartement. "Je hebt al wel een sleutel" "Ja, dat wel"

We liepen naar binnen. Ik opende de koelkast. "Iets drinken?" "Wat is er?" "Uh, zo te zien alleen water en cola" "Doe maar water" Ik schonk twee glazen in en liep naar Trisha toe. 

"Waar kijk je naar?" Ze liet mijn verlovingsring zien. "Hij lag hier op dit boek. Ik wilde naar het boek kijken en toen viel hij eraf. Ze legde de ring in mijn hand en pakte het glas over. Ik keek lang naar de ring. "Mam" 

Marc kwam naar binnen en Trisha liep naar hem toe.

Ik hield de ring nog steeds in mijn hand. Dat boek had hij gisteren nog bij zich, en als de ring erop lag betekend dat hij er vandaag nog naar heeft gekeken. Snel legde ik de ring terug op het boek en liep ik ook naar Marc toe. 

Marc drukte een kus op mijn lippen. "Dank je, de zaak liep helemaal uit en ik kon je zelf niet ophalen" Trisha haalde haar schouders op. "Maakt niet uit lieverd, Hanna is een goede chauffeur" Ik keek met opgetrokken wenkbrauwen naar Marc. "Daar is vast niet iedereen het mee eens" Ik sloeg op zijn arm. 

"Niet gemeen doen" Hij lachte. Ik zette mijn glas op het aanrecht. "Ik ga naar huis" "Ik loop even mee" 

Marc liep mee naar mijn auto. "Ik wilde vragen of je kerst met ons wilde vieren. Aangezien Jaden naar LA is, je broer ook in LA zit en je ouders ergens weet ik veel waar zitten." Ik glimlachte. "Graag" Hij drukte een kus op mijn wang. 

"Blijf je bij mij slapen?" Vroeg ik. "Weet je het zeker?" "Luister, ik weet dat je anders op de bank slaapt. Ik vraag je niet om samen te wonen, ik vraag of je deze week bij mij wil blijven" Hij knikte. "Ik kom vanavond. Je kan mee uit eten?" Ik schudde mijn hoofd. "Nee, ik ga nog even werken, je moet af en toe ook met je moeder alleen zijn." Hij knikte. "Dan zie ik je vanavond, het kan laat worden" 

"Ik blijf niet wakker" Hij glimlachte. "Dacht ik al" Ik stapte in mijn auto en rolde het raam nog omlaag. "Veel plezier samen"