Four Years Later

Hoofdstuk 41

"En ze wilden dat ik je vertrouwen zou winnen zodat ze erachter zouden komen wat je van plan was en ik moest het perse doen. Ik was niet van plan verliefd op je te worden of dan ook maar iets, maar het gebeurde wel. Ik heb vandaag een vaste baan aangeboden gekregen bij het mode bedrijf en ik denk dat ik het aanneem. Ik hou van advocate zijn maar alles op het werk daar is zo gecompliceerd en ik hou echt van het modebedrijf. Ik vertel je dit omdat ik echt om je geef en echt bij je wil zijn maar dat kon ik niet als ik dit nooit had uitgesproken. Ik snap heel goed als je boos op me bent, en me niet meer wil spreken. Maar alsjeblieft vertel het de firma niet, dan zit ik in grote problemen. Jij zou ook kosten wat het kost alles doen om je goede naam te houden, dat is enkel wat ze probeerde" 

Michael liet mijn hand los en ging over zijn gezicht. "Je was dus niet toevallig in de club?" Ik schudde mijn hoofd. "Wilde je voor je gevoelens had ooit iets met me?" Ik schudde wederom mijn hoofd. "Ik wilde alleen vrienden worden en zorgen dat je me vertrouwde, maar je was anders dan ik dacht en ik vond je na de eerste avond bij jouw appartement al leuk" 

Hij knikte langzaam en keek me niet aan. "Je hebt me gebruikt" Ik schudde mijn hoofd. "Daarom wisten mijn advocaten opeens dat er zoveel fouten in stonden." "Ik hielp je omdat ik jou wilde helpen, maar ik wist ook dat ik onder druk lag dus heb ik ze de fouten gegeven. Ik wilde jou helpen." 

"Ik moet hier over nadenken, Hanna. Ik vertrouwde je namelijk echt" Ik knikte. "Ik snap als je me niet meer wil spreken, neem daarom alle ruimte die je nodig hebt" Hij keek weg. "Dan ga ik maar eens naar mijn eigen appartement." 

Ik liep in mijn eentje verder naar mijn appartement. Binnen zat Marc op me te wachten. "Wat doe je hier?" "Was je met Michael?" Ik knikte. "Je lijkt niet vrolijk" "Misschien komt dat wel omdat jij in mijn woonkamer zit zonder toestemming" Hij haalde zijn schouders op. "Ik ben net jou in de rechtszaak van Dean. Je hebt me de sleutel gegeven, dus ik heb wel toestemming" Ik slikte. 

"Wat wil je van me?" Hij zuchtte. "Het spijt me. Ik was boos op je dus heb Tiffany..." "Hou maar op. Dat wist ik namelijk al" Hij knikte. "Dat weet ik" Ik leunde tegen mijn aanrecht. 

"Marc, wat doe je nog hier?" Hij haalde zijn schouders op. "Ben  je verliefd op hem?" Ik keek Marc lang aan. "Niet dat dat je iets aan gaat" "Wel dus" "Niet dat het uit maakt want ik heb het waarschijnlijk vanavond toch al verpest" 

"Wat heb je gedaan? Je moet wel zijn vertrouwen winnen!" Hij moest eens weten hoe hard ik dat had verpest. "Hanna, wat heb je gedaan?" "Gaat je geen zak aan. Je bent mijn vriend niet, en je bent mijn baas niet" Hij trok zijn wenkbrauwen op. "Ik ben wel je baas" Ik schudde mijn hoofd. "Nee, ik heb namelijk besloten dat ik ontslag neem. Nu je dat weet, kan jij het tegen June zeggen?" Hij keek me met grote ogen aan. "Wat?!" 

 "Je hoorde me wel" Ik deed mijn schoenen uit en gooide ze opzij. "En wat ga je dan doen?" "Jasmine heeft me de baas voor officieel aangeboden en ik ga hem aannemen. Ik wil niet meer terug komen naar de firma. Niet zolang jij en Tiffany er werken" Hij zuchtte. "Ik zei toch dat het me speet. Hanna, je kan niet al die jaren studie en hard werk weggooien om wat kleren te gaan ontwerpen" 

"Dat kan ik eigenlijk wel, en daar heb ik jou toestemming niet voor nodig" Hij zuchtte. "Af en toe ben je echt nog een eigenwijze kleuter!" Schreeuwde hij. Ik knikte. "Hoe lang wacht je al om dat te zeggen?" "Hanna..." 

"Dean erbij halen was laag en mij een kleuter noemen is laag, zelfs voor jou. Ik wist dat je een enorme eikel kon zijn maar niet dat je zo ongelofelijk kon zijn. Ik wil dat je mijn sleutel terug geeft en dat je hier niet meer terugkomt. Ik ben klaar met jou en de firma. Dus zoek het maar uit" Hij knikte en legde de sleutel op mijn aanrecht. 

"Ik kwam alleen mijn excuses aanbieden" "Excuses niet geaccepteerd. Fijne dag nog Marc" Ik sloeg de deur achter hem dicht en ging gefrustreerd met mijn handen door mijn haren.