Four Years Later

Hoofdstuk 18

De volgende ochtend was ik nog steeds aan het werk. Ik was zo gedreven om de onschuld van mijn cliënt te bewijzen dat ik de hele nacht ben opgebleven om naar nieuwe aanknopingspunten te zoeken, die ik helaas niet heb gevonden. Toch was het goed want ik heb een aantal theorieën van mij en Tiffany kunnen wegwerken waardoor we een duidelijker beeld kregen van wat er nu allemaal aan de hand was in de zaak en wie mogelijke andere daders waren die mijn cliënt erin willen luizen.

Ik kleedde me om en deed mijn haren en mijn make-up. Om mijn vaste tijd stond ik op het werk en ging ik verder met werken. Marc kwam later binnen en keek me niet aan. Ik zuchtte en keek naar mijn telefoon. Hij had nog steeds niet terug gebeld of een berichtje gestuurd en nu negeerde hij me ook compleet alsof ik niet op deze wereld was. Er moest wel iets aan de hand zijn.

Ik besloot om in de pauze met hem te gaan praten, aangezien het nu niet goed uitkwam. Daphne kwam eerst mijn kantoor binnen. "En?" Ik keek haar verbaasd aan. "Wat?" Ze lachte. "Kom op. Hoe was je date?" "Hij was niet mijn type" Ze trok een pruillipje.

"Maakt niet uit. De volgende zoek ik wel uit voor je" Voor ik een reactie kon geven liep ze mijn kantoor al uit en ging ze achter haar bureau zitten. Ik rolde met mijn ogen en ging verder met mijn werk.

Tiffany kwam binnen en ging aan mijn bureau zitten. "We praten in de pauze wel over je date. Ik heb namelijk een nieuw aanknopingspunt gevonden die je vast interessant vind" Ze gaf me een mapje aan. Ik opende het mapje. "Meen je dit?" Ze knikte.

"Dean was bevriend met één van de mogelijke daders?" Ze knikte wederom. "Maar dat betekend toch niet dat we hem moeten gaan ondervragen?" Ze trok haar wenkbrauwen op. "Hanna" "Luister, hij moet me wel haten, ik heb hem voor altijd achter de tralies gezet, zonder enige mogelijkheid van verkorting van zijn tijd. Waarom zou hij ons helpen?"

Ze haalde haar schouders op. "We moeten het proberen." Ik ging met mijn handen door mijn haren. "Wanneer wilde je naar hem?" Vroeg ik met tegenzin. "Nu. Dus pak je spullen. Ik ben over vijf minuten bij de lift" Ik zuchtte en stond op. Ik pakte alle spullen bij elkaar.

Ik liep eerst het kantoor van Marc in die druk aan het typen was. "Ik moet je iets vertellen" Hij keek op. "Wat?" Nog steeds dezelfde chagrijnige toon als gisteren. "Dean is een vriend van één van de mogelijke daders die mijn cliënt erin probeert te luizen, dus Tiffany heeft besloten dat we nu naar hem toe gaan om vragen te stellen"

"Succes" Ik knikte. "Succes? Dat is alles" Hij zuchtte. "Wat wil je dan dat ik zeg?" Ik rolde met mijn ogen. "Laat maar zitten. Laat me maar weten als je eindelijk over je chagrijnige mood heen bent" Ik liep zijn kantoor uit en ging naar de liften waar Tiffany al stond te wachten. "Klaar?" "Zover dat mogelijk is"

In de auto kreeg ik honderden vragen over Nathan. Blijkbaar had hij zich toch aan het verhaal gehouden. Ik luisterde maar half. Ik kon er gewoon niet bij met mijn hoofd dat Marc zich zo gedroeg.

We kwamen aan bij de gevangenis. Na een eeuwig durende procedure gingen we zitten in een klein kamertje. "Als dit te ongemakkelijk wordt, ben ik er meteen uit" Ze knikte. "Prima."

Dean kwam naar binnen en keek me boos aan. Ik wist niet of ik hem aan moest kijken of juist weg moest kijken. Ik besloot het laatste te doen. Hij ging tegenover me zitten. "Dus wat kan ik voor je doen?"

"We hebben je hulp nodig" Zei ik. "Mijn hulp? En waarom zou ik die geven na je nogal onverwachte mes in de rug" Ik keek even opzij naar Tiffany. "Je kan ons helpen een moord op te lossen. Ken je Rens?" Tiffany schoof hem een foto toe van het lijk.

Dean knikte. "Hij was ooit een vaste klant van me. Hoe is hij dood gegaan?" Tiffany zuchtte. "Doodgeschoten in een steeg" "Wie denken jullie dat de dader is?" Hij was meer tegen Tiffany aan het praten maar dat deed me niks.

Tiffany schoof een aantal foto's toe. Ik wist dat hij sommige moest herkennen want ik herkende ze nog van toen we samen waren. Hij zuchtte. "En wat willen jullie van mij?"

Tiffany was even stil. "Wil je ons helpen met het oplossen van deze moord? Jij bent waarschijnlijk de enige die ons iets over de daders kan vertellen" Hij knikte. "Voor Rens wil ik wel helpen"

Gelukkig konden we snel daarna weer gaan. Op de terugweg hadden we het gelukkig grotendeels over de zaak en niet over de date die ik niet heb gehad.

Terug op kantoor was Marc al weg. Ik probeerde er even niet aan te denken en ging verder met het werken aan de zaak. Tiffany kwam binnen. "Gaan we een nachtje doorwerken?" Ik zuchtte. "Daar heb ik wel veel koffie voor nodig" Ze knikte. "Daar ga ik voor zorgen. Voedsel, koffie en muziek" Ik lachte.

Toen iedereen weg was zaten wij nog op de grond in mijn kantoor te werken aan mijn salontafel. Op de tafel stonden bekers lege koffie en zakken snoep, lege pizza dozen en Chinees. De hele nacht gingen we door met het onderzoeken van nieuwe informatie.