Four Years Later

Hoofdstuk 42

"Als ik dit dus allemaal goed begrijp heb je in één avond alles verpest, je werk, je relatie met Marc, je nep-relatie met Michael en eigenlijk ben ik nog de enige in heel New York die je nog mag?" Jaden keek me triomfantelijk aan. "Lach maar" Geërgerd nam ik een grote slok van mijn whiskey.

"Had je gevoelens voor Michael?" Ik haalde mijn schouders op. "Ik denk van wel, maar het was zo nieuw dat ik nog niet goed weet of het door werk of door echte gevoelens komt" Hij knikte.

"En wat ga je nu echt doen, als werk?" Ik haalde mijn schouders op. "Ik zat serieus te denken aan stoppen met advocatuur, gewoon puur door Marc en Tiffany. Maar ik heb zo hard gewerkt om te komen waar ik was dat ik eigenlijk niet wil opgeven en verder wil, maar ook dat is weer te laat omdat ik zo nodig tegen Marc moest schreeuwen dat hij mijn ontslag kon doorgeven"

Jaden knikte. "Je hebt het inderdaad aardig verneukt" Ik kreunde hard. "Wat moet ik doen?" Hij haalde zijn schouders op. "In mijn ogen is het simpel, je gaat naar June en vraagt je baan terug. Als je die terug krijgt kan je altijd nog ergens anders gaan studeren maar je moet advocatuur niet opgeven, je bent te goed in het om het op te geven" Ik zuchtte.

"Sinds wanneer ben jij de verstandigste van ons twee" Hij haalde zijn schouders op. "Sinds ik me niet in ingewikkelde relaties wring" Ik trok mijn wenkbrauwen op. "Mag ik je herinneren dat ik je vanavond niet had uitgenodigd maar dat je toen Jaimy toen straks belde zei dat we dit al weken hadden afgesproken?" Hij rolde met zijn ogen. "Dat is gewoon meisjesdrama uit de weg gaan"

"Meisjesdrama? Wat heb je nou weer gedaan?" Hij keek me beledigd aan. "Hoezo dat? Ze is ongesteld en wil da ik me nu schattig ga gedragen en haar slaaf wordt" Ik begon te lachen. "Je doet moeilijk om niks. Toen wij een relatie hadden en ik het aan jou vroeg deed je het ook"

Ik stond op en schonk de glazen weer vol. "Maar onze relatie was veel makkelijker" Ik begon te lachen. "Jaden, niks aan onze relatie was ooit makkelijk" Hij haalde zijn schouders op. "Nu wel"

"Maar nu woon ik niet aan de andere kant van Amerika, heb ik geen Dean meer die mijn leven overhoop kan gooien en zijn we alle twee iets volwassener geworden, als twijfel ik daar bij jou soms nog aan"

Hij trok zijn wenkbrauwen op. "Jij bent anders ook niet veel veranderd sinds de middelbare hoor, mevrouw als-ik-dramatisch-ga-schreeuwen-tegen-mijn-ex-zeg-ik-dingen-die-ik-niet-meen." Ik ging weer op de bank zitten. "Hou jij je mond nou maar en drink je drank op"

~*~

Zenuwachtig liep ik de firma binnen richting het kantoor van June. "Hanna, ik ben even bezig, kan je even naar deze zaak kijken. Ik kom naar jou kantoor als ik hier klaar ben" Ik knikte langzaam en verbaasd en liep naar mijn kantoor toe.

Marc keek op toen hij mij zag lopen. Zijn deur stond open. "Ik wist wel dat je bij zou trekken" Ik perste mijn lippen op elkaar en ging mijn kantoor in. Ik ging zitten en haalde mijn laptop uit mijn tas. Daphne kwam vrolijk mijn kantoor binnen.

"Ik ben zo blij dat je er weer bent. Assistente zijn van iemand die hier niet werkte voor een aantal weken was nog al saai, ik had echt vrij weinig te doen dan drie honderd keer de archiefkamer te sorteren op zaak en of alles in orde was." Ik glimlachte. "Ik ben blij je weer te zien" Ze glimlachte breed.

Tiffany kwam ongemakkelijk in de deuropening staan. Ik zuchtte. "Wat moet je van me?" Ze keek ongemakkelijk naar Daphne. "Wat is er tussen jullie gebeurd wat ik niet heb meegekregen?" Vroeg Daphne terwijl ze van mij naar Tiffany keek. "Ik heb het gewoon niet zo op hypocrieten" Zei ik. "maar als jullie het niet erg vinden ga ik nu aan mijn zaak beginnen en wil ik niet gestoord worden"

Ik richtte me weer op mijn laptop. Rustig zat ik alles door te lezen.

"Hanna, ik wil je complimenten geven voor je acteerwerk. Michael was vanmorgen langs geweest om ons te bedanken voor het goede document" Ik knikte naar June en keek weer naar mijn laptop. "Je bent eerlijk tegen hem geweest, hij heeft me verteld dat hij weet dat je hier werkt" Ik slikte. "Het spijt me, ik..." "Ik hoef het niet te horen, want jouw eerlijkheid heeft ons gered. Hij wil dat jij voortaan al zijn zaken doet. Dat kwam hij persoonlijk doorgeven."

"Serieus?" June knikte. "Hij vroeg nog of je deze documenten nog wilde nakijken?" Ze legde een aantal papieren op mijn bureau. "Hij wil ze om 5 uur vanavond hebben" Ik keek op de klok. Het was al al half drie"

Snel begon ik aan de papieren en haalde ik alles eruit wat weg moest, veranderde hier en daar wat dingen en voegde waar nodig nog iets toe. Om kwart voor vijf was ik klaar met het hele document. Ik stond snel op en rende naar de taxi's.

Iets over vijf kwam ik zijn kantoor binnen. "Hier zijn je documenten" Hij knikte. "Leg maar hier neer" Hij wees naast hem op het bureau. Voorzichtig liep ik dichterbij. "Je bent wel een beetje laat" "Ik had niet veel tijd gekregen" Hij haalde zijn schouders op. "Als we snel zijn halen we nog net mijn reservering bij de Italiaan." Ik keek verbaasd op.

"Die documenten boeiden me niks, die zijn drie jaar oud, ik moest gewoon een reden hebben om je hier heen te laten komen zodat ik je mee uit eten kon nemen"