Four Years Later

Hoofdstuk 37

Marc zat op mijn bank en keek televisie. Ik stond in de keuken nog alles op te ruimen van het avondeten. "Marc" Een hummend geluid kwam uit hem terwijl zijn gezicht naar de basketbalwedstrijd bleef. 

"We moeten nog praten over dat undercover ding" Hij zuchtte diep. "Wat wil je dat ik erover zeg?" "Wat jij erover denkt misschien?" Hij zette de televisie op stil. "Hanna, wat wil je horen? Want volgens mij weet je heel goed hoe ik er over denk!" Hij keek me op dit moment wel aan. 

 "Je hoeft niet naar mee te schreeuwen alsof het mijn schuld" Hij zuchtte. "Dat doe ik ook niet" Ik rolde met mijn ogen. "Dat deed je wel" "Ik ben er gewoon niet blij mee dat ik je nu moet gaan delen met een man die ik helemaal niet mag" Ik beet op mijn lip. 

Het woord delen deed pijn. "Heb je al met hem gesproken?" Ik knikte. "Gisteren hebben we gepraat in de bar waar hij altijd zit" "Dat is alles?" "Daarna zijn we naar zijn appartement gegaan" 

Marc zuchtte en keek voor zich uit. "Ik kan hier ook niets aan doen! June heeft verzonnen dat ik dit moet doen, waar jij mee hebt ingestemd" Hij stond op. 

"Jij bent de enige die dit kan doen. Ik baal hier ook van, meer dan jij denkt! Maar ik weet ook wel wat dat soort mannen van je willen!" 

"Dat soort mannen?" Hij knikte. "Die mannen die je eerst dronken voeren en dan mee naar hun bed nemen" Ik begon te lachen. "Volgens mij zit jij dan ook bij die groep" Marc schudde boos zijn hoofd. "Hanna je begrijpt het niet" "Leg het dan uit"

"Weet je, soms is het heel vervelend dat je overal een antwoord op hebt" Ik knikte. "Het spijt me dat ik nou eenmaal soms vervelend ben" Marc sloeg hard op mijn aanrecht waar ik van schrok. "Dat zei ik helemaal niet!" 

"Zo klonk het anders heel erg" Ik stond aan de andere kant van het keukeneiland en kneep met mijn handen hard in het massieve aanrecht om niet boos te worden. "Weet je, misschien kunnen we dit beter stop zetten tot je klaar bent met het bed delen met die Michael." Ik trok mijn wenkbrauwen op. "Is dat wat je wil?" Hij schudde zijn hoofd. "Nee! Tuurlijk niet! Maar we weten beide waar het heen zal gaan met die Michael" 

Ik knikte. "Als jij ons op wil geven zonder ons een echte kans te geven, doe maar. Maar ik beloof niet dat ik terug kom huppelen naar je als dit bullshit voorbij is" Hij knikte en deed zijn mond open om iets te zeggen maar bedacht zich en zonder nog iets te zeggen liep hij mijn appartement uit. 

 Zonder twijfel... Zonder twijfel... Zonder twijfel... Zonder twijfel... Zonder twijfel... Zonder twijfel...

Het bleef in mijn hoofd spoken. Heeft Marc wel van me gehouden? Wilde hij ons wel echt geheim houden om roddels te voorkomen? Of was ik niet meer dan een speeltje? 

~*~

Ik haalde mijn telefoon uit mijn tas en zocht naar het nummer van Michael. Na drie keer overgaan nam hij al op. "Hanna" Zei hij vrolijk. Ik glimlachte. "Heb je zin om iets te drinken?" "Daar hoef ik niet lang over na te denken" "Ik zal je mijn adres sturen" 

Na een snel berichtje, rende ik naar boven. Ik haalde een lege koffer onder mijn bed uit en zocht alle spullen van Marc bij elkaar en gooide ze in de koffer en schoof hem weer snel onder het bed. Ik rende weer naar beneden. Ik ruimde wat op. 

Zag mijn huis er wel een beetje uit als een modeontwerper? Wat maakte het ook uit. Zijn huis leek op niet op zijn baan. June had het al groot uitgepakt. Ik was assistente geworden van de zus van June, die ontwerper was, en moest haar doordeweeks gewoon houden. Voor alle zekerheid, zei ze. 

De deurbel ging. Ik opende de deur en Michael stond voor me. "Dat was snel" "Ik zei toch dat ik het niet twee keer laat vragen." Ik deed de deur wat verder open zodat hij naar binnen kon komen. 

"Mooi uitzicht" "Dank je, ik kijk zo vaak naar buiten om er van te genieten" Hij schudde zijn hoofd. "Ik had het niet over je huis" Hij keek me lang aan. Ik voelde me zachtjes blozen. 

Ik liep de keuken in. "Wat wil je drinken?" Ik haalde twee glazen uit de kast en schrok toen Michael heel dichtbij stond. Hij pakte de glazen over en zette ze op het aanrecht. 

"Ik was gisteren iets vergeten" Hij legde zijn handen op mijn heupen en drukte zijn lippen op die van mij. Langzaam ging ik mee in zijn bewegingen die steeds iets ruwer werden. "Hanna..." Ik liet hem voorzichtig los en keek hem aan. "Laten we niet te snel gaan" Zei hij. Ik knikte. 

Dat was een geweldig idee...