"Hey, lieverd" Marc zijn stem door de telefoon liet me al glimlachen. "Ik mis je" Zei ik terug. Ik miste hem echt. "Je kan ook terugkomen?" "Nee, zo erg mis ik je niet" Zei ik plagerig. Ik lag in de hangmat in de tuin terwijl ik iedereen in de woonkamer zag zitten.
"Dat doet pijn" Ik lachte. "Als ik terug ben maak ik het wel weer goed" "Daar hou ik je aan" Ik glimlachte. "Doe maar" "Geen spijt dus dat je na al die tijd vakantie hebt op genomen?" "Nee, ik was echt toe aan een paar dagen weg, even geen werk"
"Zei je nou dat je blij was niet te werken?!" Ik begon te lachen. "Misschien" Hij lachte. "Ik ben blij dat je het naar je zin hebt"
"Ben je thuis?" Vroeg ik. "Nee, werk een nachtje door met Xander, hij had een zaak bijna verkloot en nu moet ik helpen" "Pas maar op dat hij niet verliefd op je wordt" "Goh, wat ben je toch grappig" Zei hij sarcastisch.
"Weet ik" Ik wist dat hij nu met zijn ogen rolde. "Nou niet te egoïstisch worden" Zei hij. "Maar dat leer ik van de beste" Marc lachte. "Is het een oudere man? Ik hoorde van Xander dat je op oudere mannen valt" "Ja sorry, ben je nu jaloers" "Nee hoor"
"Weet je als je het zo zegt lijkt het alsof ik met een opa samen ben" "Zeg je nu dat ik een opa ben?" "Misschien"
"Ik mis je" Zei hij. Ik glimlachte. Soms leek het alsof die woorden voor hem makkelijk gezegd waren, maar ik wist beter. Marc gaf zichzelf niet makkelijk bloot aan mensen.
"Over een week ben ik thuis" Hij was even stil. "Marc?" Vroeg ik zacht. "Hmmm" "Ik hou van je" Ik beet op mijn lip. "Ik hou ook van jou" Ik voelde kriebels in mijn buik.
"Zullen we weer verder gaan?" Hoorde Xander op de achtergrond zeggen. "Ik moet gaan" Zei Marc. "Succes, bel je me morgen?" "Ja natuurlijk, ik mis je" "Ik jou ook" Ik hing op.
Marc was met Xander in de kamer en toch zei hij dat hij me miste. Xander wist niet dat ik aan de andere kant van lijn hing maar toch voelde ik me speciaal. Marc wil het niet toegeven maar sinds de dood van Hailey is hij echt wel veranderd. Door dat is hij echt moeilijker in zijn gevoelens laten zien.
Ik stond op en liep naar binnen. "Hanna, je lacht" Zei Wren. Ik glimlachte breder. "Awh Hanna is verliefd! Ze lijkt wel een tiener" Ik ging zitten en bloosde. "Hanna je bent een beetje rood" Zei Greg. Ik lachte.
"Schattig" Zei Brad. Ik beet op mijn lip. "Jullie zijn gemeen" "Tuurlijk" Zei Jaden lachend.
"Ik ga slapen" Ik stond op. "Droom lekker" Zei Megan. Ik knikte en ging naar mijn kamer. Marc had me nog een berichtje gestuurd.
Marc: Je mag me niet haten
Hanna: Wat heb je nu weer gedaan?
Marc: Ik heb Xander gezegd dat ik een relatie heb
Hanna: Dit gesprek geeft me dejavu
Marc: Nou hopelijk komt hij bij mij niet te dicht bij
Hanna: En bij mij was dat niet erg?
Marc: Jawel maar daar gaat het nu niet om
Hanna: Wat zei hij tegen je?
Marc: Eerst dat hij nooit had gedacht dat ik ooit van iemand zou houden en daarna begon hij te zeuren over dat iedereen om hem heen een relatie heeft en dat hij nog alleen is
Hanna: Awh... Je hebt hem toch wel getroost
Marc: Nee
Hanna: Haha, ik ga slapen. Ga jij maar weer verder met werken
Marc: Is goed! Hou van je
Hanna: Ik ook van jou
Ik legde mijn telefoon weer neer en ging toen slapen. Ik voelde me eigenlijk ook wel een verliefde tiener.
~*~
De volgende ochtend waren alleen Kimberley en Rick beneden. "Waar is de rest?" Vroeg ik slaperig. "Geen idee" Tess kwam beneden en keek ons verdrietig aan. Rick stond op. "Ik laat jullie wel even alleen"
Tess kwam tussen mij en Kimberley in zitten. "Ik heb Keegan verteld hoe ik me voelde en nu is hij weg. Hij zei dat hij moest nadenken. Volgens mij heb ik nu alles verpest" Ik schudde mijn hoofd. "Je hebt nogal een bom laten vallen, tuurlijk moet hij nadenken. Ga nou niet uit van het ergste. Ik ben niet blind, en ik zag echt hoe hij naar je keek" Kimberley knikte.
"Het komt wel goed" Ik veegde haar tranen van haar gezicht. "Precies!" Zei Kimberley. Tess zuchtte. "Ik kan niet stoppen met denken dat ik alles heb verpest" "Ahum" Ik keek om en Keegan stond in de deuropening.
"Kimberley, help je me met een cake bakken?" Kimberley knikte. "Ja is goed" "We zijn in de keuken als je ons nodig hebt" Fluisterde ze tegen Tess.
We gingen naar de keuken. "Ik hoop echt dat ze weer samen komen"
YOU ARE READING
Four Years Later
Teen Fiction{ Deel 3 van de MBBF } Hanna haar leven is de afgelopen jaren een hoop veranderd. Ze heeft vrienden verloren en nieuwe vrienden leren kennen. Ze heeft ontdekt wat liefde was en welke problemen een relatie met zich meebrengt. Ze heeft pijn en verdrie...
