Four Years Later

Hoofdstuk 64

Ik liep bij Megan de keuken in en ging op haar aanrecht zitten. "Heb je iets te eten voor me?" Ze knikte en gaf me een doos donuts. Ik grijnsde. "Ik hou van je" Ze glimlachte en ging tegenover me staan en leunde tegen de muur. "Is Marc er ook?" Ik schudde mijn hoofd. "Die moest nog wat regelen voor werk, dus die heb ik in het hotel achter gelaten" Ze lachte. 

"Heb je nu al met Jaimy gesproken?" Ik schudde mijn hoofd. "Dat vind ik niet nodig" Ze haalde haar schouders op. "Ik hoop dat Jaden er dan iets aan doet want anders doe ik het want dit kan niet. Ze kan niet zomaar mensen uit elkaar trekken omdat ze daar zin in heeft" 

"Ze krijgt mij en Marc toch niet uit elkaar" Megan glimlachte. "Ik hoop het zo voor je" Ik nam een hap van mijn donut. "Ze heeft gewoon twee gezichten" Megan knikte. "Klopt, en ik mag ze geen van beiden. Jaden moet gewoon een andere vriendin zoeken" Ik lachte. 

"Als het niks wordt trouw ik gewoon met een donut" Megan lachte hard. "Nee, ik denk dat je dan goed wel eens terug zou kunnen gaan naar Jaden" Ik keek haar verbaasd aan. 

"Ik denk dat Jaimy dat niet zomaar verzint, ik zie jullie niet in New York, maar als ik  jullie zo close zie denk ik dat dat wel verder kan uitbloeien tot een relatie als daar kans voor is. Ik zeg niet dat je niet met Marc gelukkig bent, in tegendeel, maar er zal altijd iets tussen jullie twee blijven wat ik wel leuk vind" 

Ik haalde mijn schouders op. "Ik ben nu met Marc, was niet van plan om hem binnenkort te verlaten, anders zou ik niet verloofd zijn, maar ik zal ook wel altijd van Jaden blijven houden, we hebben ook te veel meegemaakt samen om het zomaar te laten  verwateren, maar toch, ik hou niet meer genoeg van hem om nog een relatie te beginnen, daar is ook te veel voor gebeurt." 

Megan knikte en stal een donut uit het doosje. "Dat geloof ik ook" Het bleef even stil in de keuken. "Jaden en Jaimy hadden vanmorgen ruzie. Ik hoorde Jaden schreeuwen, waarom heb ik ze nou uitgenodigd om hier te blijven slapen?" Megan zuchtte. 

"Omdat jij niet wist dat Jaimy een gestoord wijf is" Ze lachte. "Dat is waar" Ik nam een hap van mijn donut. "Ze is net Sabrina" Zei ik. Megan begon hard te lachen. "Eigenlijk wel, of Regina, maar die was uiteindelijk nog aardig" Ik knikte. "Ze is een mengeling van beide" 

Mijn telefoon begon te trillen. Jaden. 

"Hallooo" Zei ik vrolijk. "Heb je even tijd om te praten?" "Uhh, ik ben nu bij Megan, maar ik kan wel naar je toe komen, waar ben je nu?" Het bleef even stil. "De rotsen, net voorbij de pier" "Ik kom eraan" Ik hing op en keek naar Megan. "Jaden wil praten?" Ze haalde haar schouders op. 

"Misschien gaat het over de ruzie die hij vandaag met Jaimy had. Ik knikte. "Dat denk ik haast van wel" Ik sprong van het aanrecht en nam de doos met nog maar twee donuts mee. "Dan heb ik nog wat voedsel voor onderweg" 

"Hanna!  Dat zijn mijn donuts!" Ik haalde mijn schouders en liep de keuken uit. "Dan moet je maar nieuwe kopen! Ze zijn nu van mij!" Ik liep de achterdeur uit en liep richting de pier. 

Vanaf de pier kon je de rotsen al zien. Op de top zat Jaden. Ik liep over het zand en klom onhandig met de overgebleven donut de rotsen op. "Wil je een donut?" Hij schudde lachend zijn hoofd. "Je deelt voortaan je eten?" Ik haalde mijn schouders op. "Dat probeert Marc me aan te leren, het gaat al beter" Hij lachte. "Eet zelf maar op." "ik heb er al vier op" Jaden trok de doos uit mijn hand. "In dat geval geef dan maar hier"

"Wat is er?" "Ik had vanmorgen een ruzie met Jaimy. Het is voorbij. Ik heb haar afgezet bij het vliegtuig en gezegd dat als ik over vier dagen terug ben in New York dat ik haar spullen niet meer in mijn appartement wil zien, of ik gooi ze het raam uit" Ik probeerde mijn lach in te houden. 

"Jaden, je was allang over haar heen" "Klopt, maar ik wilde dat zelf niet toegeven" Ik haalde mijn schouders op. "Ik denk dat wel duidelijk was omdat je telkens een excuus zocht om niet bij haar te zijn, waarom ben je dan nog zolang bij haar gebleven?"

"Ik wilde dat het iets werd. Ik wilde dat we samen gelukkig konden zijn. Ik wil mijn geluk terug" Ik knikte. "Ik begrijp je" Jaden keek over de zee uit. 

"Na al die tijd wilde ik gewoon weer een keer geluk hebben en met iemand zijn die misschien wel de ware kon zijn" Ik schrok een beetje van die woorden uit Jaden zijn mond. "Maar je hebt die fuckboy uitstraling... Meiden nemen je niet serieus..." Hij knikte. "Ik weet het, maar dat is gewoon de jongen die ik altijd ben geweest, dat is lastig om jezelf te veranderen" 

"Je hoeft je niet te veranderen. Je moet er alleen voor zorgen dat je serieus genomen kan worden voor een relatie." "Hoe doe ik dat?" Ik haalde mijn schouders op. "Misschien moet je daarvoor met Marc praten want hij had ook die echte fuckboy uitstraling, maar hij heeft me wel ten huwelijk gevraagd. Ik denk dat ik je hier niet bij kan helpen. Maar wat het waard is, ik ben blij dat je Jaimy hebt gedumpt, en ik ben niet de enige..." Hij schudde zijn hoofd. "Nee, ik denk dat ongeveer iedereen daar wel blij mee is..."