Four Years Later

Hoofdstuk 13

Ik was vrijdag al iets eerder van het werk weggegaan om me klaar te maken voor het gala vanavond met Marc.

Ik begon met een maaltijd klaar te maken die niet verder kwam dan een pizza in de oven stoppen en daarna opeten. Ik ging daarna naar boven en stapte onder de douche. Ik waste snel mijn haren en werkte mijn benen bij.

Ik deed mijn haren snel op een knot en begon met mijn make-up.

Tevreden met het eind resultaat ging ik mijn haren föhnen en begon ik met het krullen van mijn haren. Ik vond krullen gewoon net iets chic'er staan dan stijl haar. Ik liep naar mijn kast en trok de jurk aan.

Ik schoof in mijn klassieke pumps met alleen twee dunne bandjes, bij mijn tenen en bij mijn enkel. Ik plakte mijn clutch die erbij paste en was toen klaar. Ik deed nog wat parfum op en liep toen naar beneden. Marc zou over vijf minuten beneden zijn om me op te halen.

Ik pakte mijn telefoon en besloot om mijn tijd nuttig te besteden en nog even mijn mail te checken. Een berichtje verscheen boven in mijn scherm van Marc dat hij beneden stond te wachten. Ik reageerde dat ik eraan kwam.

Beneden stond Marc bij zijn auto te wachten in een net zwart pak, een nette witte blouse en de zwarte stropdas. Ik glimlachte en liep naar hem toe. "Je ziet er schitterend uit" Ik glimlachte. "Jij ziet er zelf ook zeker niet slecht uit"

Hij opende de deur voor me en stapte daarna zelf in. Hij had zijn eigen chauffeur die het adres al wist en begon met rijden. Ik glimlachte naar Marc en keek toen naar buiten.

In een grote zaal, midden in New York was het grote feest te doen. Marc wees zijn naam aan op de lijst. Binnen waren overal mensen in nette pakken en nette jurken. Er stonden ook drie auto's binnen, misschien ook wel logisch aangezien Marc zijn cliënt een autohandelaar was.

We liepen naar een tafel. Marc stelde me aan een aantal mensen voor. "Marc!" Riep een man die net in pak zat en kwam naar ons toen. "Je bent er" De man gaf Marc een knuffel. "Dit is Hanna" Marc legde zijn hand op mijn blote rug. Ik voelde een rilling over mijn rug trekken.

"Hanna, fijn je eindelijk te ontmoeten. Marc heeft over je verteld. Ik was zijn eerste cliënt die hij zelf binnenhaalde. Hij wist hoe hij moest overhalen om niet voor die tientallen andere mensen te kiezen." Ik keek naar Marc die glimlachte naar de man. "Ik ben Rodger." Hij knipoogde naar me en ging toen weer verder.

"Hoe wist je hem over te halen?" Marc haalde zijn schouders op. "Hij heeft een familiebedrijf en ontslaat mensen niet als het slecht gaat. Hij stond voor loyaliteit, en ik was de eerste die dat door had, ook al had ik niet veel ervaring destijds, hij geloofde in me"

Ik glimlachte. "Jij hebt mensen vrij snel door" Hij knikte. "Klopt" Ik glimlachte. "Kom, dan gaan we wat te drinken halen"

Ondertussen kwamen we nog vele mensen tegen die Marc aan me voorstelde. Sommige kwamen me vaag bekend voor, waarschijnlijk van grote feesten die mijn ouders in het Valencia hotel vierde om de zoveel tijd. Daar kwam altijd de top van New York op af.

"Hanna!" Ik draaide me om en keek verbaasd om me heen. Opeens spotte ik Paul in de menigte, bij Rodger. Ik liep naar Paul en gaf hem een knuffel. "Hoe gaat het met je?" Vroeg ik. "Het gaat goed, ik mis mijn baantje wel, maar pensioen is toch ook wel fijn" Ik knikte. "Dat snap ik. Alle tijd van de wereld"

Rodger kwam tussen het gesprek. "Jullie kennen elkaar?" Ik knikte. "Paul was mijn portier, toen ik nog in New York bij mijn ouders woonde. Voor mijn studie" Paul knikte. "Toen ging je naar Los Angèles en toen weer naar Boston" Ik knikte. "En nu weer terug in New York" Hij glimlachte.

"Jij bent de dochter van de Taylors" Ik knikte. "De enige echte" Marc lachte. "Paul is mijn beste vriend en een vaste klant van mij, al voor jaren" Paul lachte. "Mijn kerstbonussen en mijn fooien gingen jaarlijks op naar een nieuwe auto. Ik verzamel ze nu" Ik glimlachte. "Dan wil ik je verzameling wel een keer zien"

Paul knikte. "Dat komt goed, woon je weer in het Valencia?" Ik schudde mijn hoofd. "Heb een appartement iets verderop. Ik zal je de gegevens doorsturen" Hij knikte. "Is goed meisje, dan zie ik je nog een keer"

Marc en ik liepen weer verder. "Je mocht hem echt" Ik knikte. "Jaren lang was hij het eerste en het laatste gezicht wat ik ongeveer iedere dag zag, en nog was hij altijd vriendelijk. Hij werkte zo veel, ik wilde dat hij meer vrij kreeg maar dat wilde hij zelf niet. Dus gaf ik hem altijd grote fooien omdat ik het zielig vond" Marc lachte. "Dus eigenlijk heb je zijn auto's gekocht" Ik haalde mijn schouders op.

"Ik ben blij dat hij het heeft uitgegeven aan iets waar hij echt van houdt" Marc glimlachte.

~*~

Toen de avond tegen zijn einde liep gingen Marc en ik naar buiten. "Kom dan drinken we nog even iets bij mijn appartement, dat is hier niet ver vandaan" Ik knikte. Hij vertelde zijn chauffeur dat die naar huis mocht gaan en dat we dat kleine stukje wel zouden lopen.

Zijn appartement was nog groter dan mijn appartement. Ik keek rond. Hij had wel maar één verdieping maar wel veel groter dan die van mij. Ik keek rond. "Dus hier woon jij" Hij knikte. "Ik vind het mooi" Zei ik toen.

Marc stond naast me. "Ik vind jou mooi" Hij haalde mijn haren naar achteren en keek mij aan. Ik keek hem recht in zijn ogen aan. Langzaam boog hij naar mij toe en zoende hij me op mijn lippen. Ik had dit gevoel in mijn buik al lang niet meer gehad...