Four Years Later

Hoofdstuk 44

Doordat ik gisteren mijn vertrek bij Keegan en Tess bleef uitstellen was ik pas laat thuis, aangezien ik weer mijn vaste uren in de ochtend aanhield lag ik nu half slapend in mijn bureaustoel terwijl ik aanklachten aan het lezen was.

June nog net niet binnen rennen. Ik keek op van de papieren. "Het spijt me maar er is weer een noodsituatie" Ik trok mijn wenkbrauwen op. "We worden aangeklaagd en ik heb mijn beste advocaten nodig om samen de zaak op te lossen" Ik legde de map met aanklachten die ik aan het lezen was op mijn bureau.

"En waarom worden we precies aangeklaagd?" Vroeg ik. "Xander had laatst bijna een cruciale fout gemaakt en Marc dacht alles gered te hebben maar ze klagen ons aan door nalatigheid" Ik knikte. "Wat ging er dan fout?" "Dat gaan Marc en Xander je nu uitleggen, dus kan je alsjeblieft naar Marc zijn kantoor komen?"

"Omdat je mijn baas bent" Ik zette een neppe glimlach op mijn gezicht en stond op. Ik pakte mijn laptop en telefoon en liep achter haar aan. Marc en Xander zaten al met hun neuzen in de mappen.

"Leg alles nog even kort uit zodat Hanna ook aan de slag kan" Marc keek op. Ik ging zitten naast Xander en opende mijn laptop. "Ik had een belangrijke feit over het hoofd gezien waardoor ik bijna de zaak verloor en nu..." "Ja ja, ik weet het we worden aangeklaagd. Maar wat heb je over het hoofd gezien?"

Xander was even stil. "Iemand werd aangeklaagd met fraude en daarvoor werd hij aangeklaagd. Xander heeft alleen niet gezien dat de jongen beperkt is in zijn handelingen was en daardoor de handelingen die nodige waren om die fraude te plegen onmogelijk was. Maar uiteindelijk was dat opgelost en hebben ze de zaak gewonnen, maar omdat ze daardoor minder geld wonnen in de rechtszaak heeft de rijke vader van de jongen een nalatigheidsclaim tegen ons ingediend" Zei Marc geïrriteerd.

"Hoeveel eisen ze?" "17 miljoen" Ik knikte. "Hoeveel waren ze misgelopen in de zaak" "5 ton" Ik knikte. "Een overdreven eikel die dus gewoon uit is op geld" Xander knikte.

Druk begon ik te typen op mijn laptop naar de vader van de jongen die ons aanklaagde. "Ik ga koffie halen wie wil nog meer?" Vroeg Xander na hij lang voor zich uit had gestaard. "Ja alsjeblieft" Marc knikte zonder op te kijken van zijn computer.

Zodra Xander de kamer verliet viel er een pijnlijke stilte. Het enige wat je hoorde was het tikken van mijn nagels op mijn toetsen. Druk ging ik heen en weer tussen allerlei pagina's en verzamelde ik zo veel mogelijk informatie in een bestand.

"Hanna, zo kunnen we dus echt niet werken hè" Ik haalde mijn schouders op. "Dat kan ik anders makkelijk" Hij zuchtte. "Nee, Hanna, dit gaat zo niet! Ik snap dat je boos op me bent en dat je niet met me wil praten maar dat zal voor deze zaak wel moeten. Ik moet namelijk echt met je werken en er op kunnen vertrouwen dat je naar me luistert als ik iets tegen je zeg"

"Ik luister wel maar ik doe er gewoon niet altijd iets mee, daar zit gewoon een verschil in" Hij zuchtte. "Stop je als een bitch te gedragen" Ik rolde met mijn ogen. 'Ik heb anders van de beste geleerd hoe je gemeen moet zijn tegen al je collega's"

Hij zuchtte. "Oké, prima, ik wil best een keer met je praten maar niet nu terwijl Xander ieder moment binnen kan komen" Natuurlijk kwam ander op dat moment Xander binnen en keek hij verbaasd op.

'Wat niet nu?" Ik zuchtte. "Niks" Marc keek op. "Hanna, we moeten nu praten?" Xander keek verbaasd van mij naar Marc. Ik schudde mijn hoofd. "We moeten nu deze zaak oplossen"

"We kunnen niet winnen, dit is niet te winnen" ik stond op. "Als de zaak niet te winnen valt herschrijf je de regels tot de zaak wel te winnen is" Ik pakte mijn laptop en een aantal mappen. "Terwijl jullie hier als puppy's gaan zitten kijken ga ik de puppy zijn rotzooi opruimen!"

Ik liep naar beneden en ging naar mijn appartement. Ik ging aan mijn verhoogde tafel zitten en zette mijn laptop voor me neer. We konden de officiële regels niet winnen. De kansen waren te klein omdat we ook nalatig waren. Ik moest het alleen nog even op een manier verdraaien dat het nog steeds klopte en dat we wel gelijk hadden.

De hele nacht ging ik me verder verdiepen in de mappen die ik had meegenomen. Om drie uur klopte iemand op mijn deur. Zuchtend stond ik op en liep ik naar de deur. Door het kijkgat zag ik Marc staan. Ik deed de deur open en keek hem lang aan.

"Dit is nou net de reden dat ik niet aan relatie's doe" Zei hij. Ik knikte. "Waarom ben je dan hier?" Hij haalde zijn schouders op. "Omdat ik... ik had je niet moeten laten vallen" Ik stapte opzij zodat Marc naar binnen kon lopen.

"Ik moet dit opgelost hebben want ik heb het nog nooit verpest in een zaak en het zelf niet op kunnen lossen. Ik heb nog nooit een afleiding gehad van mijn werk" Hij leunde tegen mijn aanrecht aan. "Misschien omdat je je nooit open stelt voor relatie's, heb je ook nooit afleiding gehad. Een afleiding hoeft niet altijd negatief te zijn" Hij knikte.

"Maar ik ben gewoon bang dat als ik ergens om ga geven dat ze dat dan tegen me gaan gebruiken. Je moet soms op de man spelen, en niet op de zaak" Ik keek hem lang aan. "Je moet op de man spelen" Mompelde ik zacht. Verbaasd keek hij me aan. "Misschien heb je me zojuist een oplossing voor deze zaak gegeven"