Four Years Later

Hoofdstuk 9

Ik opende mijn ogen en haalde opgelucht adem toen ik realiseerde dat het zondag was. Ik trok mijn zwarte legging aan en een wijde top. Ik zette via mijn telefoon mijn Spotify lijst aan. Mijn telefoon was verbonden via bleutooth met mijn boxen door het hele appartement.

Dansende ging ik naar de keuken en maakte ik een uitgebreid ontbijt voor mezelf. Ik zette een pan op het fornuis en maakte een pannenkoekenbeslag. Ik maakte wat pannenkoekjes voor mezelf. Uit de koelkast haalde ik een bakje aardbeien en blauwe bessen. Uit mijn fruitmand haalde ik drie sinaasappels die ik uitperste terwijl ik de pannenkoeken omdraaiden. Ik zette een kop koffie onder het apparaat dat ingebouwd was. Ik schoof de pannenkoeken op een bord en deed er wat stroop en boter op.

Ik ging aan mijn verhoogde tafel bij het raam zitten en genoot van mijn uitzicht en mijn grote ontbijt. Ik zette de muziek wat harder en begon rond te dansen toen mijn ontbijt op was. Dansend zette ik alle afwas in mijn vaatwasser en danste ik naar boven om mijn laptop te pakken.

Ik ging weer aan mijn verhoogde tafel zitten en begon nog wat werk te doen. Ik zette snel nog een kop koffie zodat ik er voor de rest van de dag weer tegen kon. Snel begon ik aan mijn werk zodat ik halverwege wegen de middag klaar was.

Met een klap gooide ik mijn laptop dicht en zette ik mijn volume op honderd. Dit was mijn zondagsritueel geworden na mijn studie. Tijdens mijn studie deden ik en Isabel dit ook vaak. Maar dan werd er niet zo veel gewerkt. Eigenlijk gewoon niks. Ik vond het wel jammer dat Isabel in Boston nog een studie ging doen, dus veel tijd om af te spreken hadden we niet.

Door de speakers klonk opeens mijn ringtone. Ik rende naar mijn telefoon. Snel schakelde ik de speakers uit en nam ik op. "Met Hanna" "Met Marc, ik sta voor je deur maar je hoort de bel niet, door de muziek" Ik lachte en hing op. Ik rende naar de deur en ging bijna op mijn gezicht doordat ik bijna uitgleed.

Het was al twee weken geleden dat Marc hier voor het laatste was geweest. Ik opende de deur en haalde lachend mijn haren uit mijn gezicht. "Sorry" Hij schudde zijn hoofd. "Kom binnen" Ik liep voor hem uit en plofte op de bank neer.

"Was je aan het dansen?" Ik knikte. "Ik heb geen tijd om mijn lessen te volgen dus maak ik iedere zondag mijn eigen training" Hij trok zijn wenkbrauwen op. "Dans jij?" "Verbaasd je dat zo erg?" Hij haalde zijn schouders op. "Negen van de tien keer dat ik je zie heb je nette kleren aan en hoge hakken, je leek me niet het dans type"

"Negen van de tien keer?" Hij rolde met zijn ogen. Ik lachte en stond op. "Wil je iets te drinken?" Hij knikte. "Doe maar iets fris" Ik pakte een fles ijsthee uit mijn koelkast en twee glazen uit de kast en liep terug naar de bank. Ik zette het op tafel en viel achterover op de bank.

"Jij hebt trouwens ook geen pak aan" Hij knikte. "Het is zondag" Ik knikte. "Goed punt" Ik schonk de glazen vol en dronk die van mij meteen weer leeg. "Ik had dorst" Hij lachte. "Ik zag het"

"Was er eigenlijk nog een bepaalde reden dat je hierheen was gekomen?" Hij knikte. "Ieder jaar houdt één van mijn klanten een gala voor een hoop van zijn klanten. Hij heeft een grote autozaak en maakt zelf ook auto's. Ik ben ook dit jaar weer uitgenodigd en hij vroeg of ik een date mee wilde nemen"

"En je weet niet welke kleur stropdas je om moet doen?" Hij keek me sprakeloos aan. "Nee... ik.. ehm.. wilde je vragen" Ik begon hard te lachen. "Weet ik, maar ik vond het gewoon leuk om je te pesten" Hij rolde met zijn ogen. "Dus?" Ik haalde mijn schouders op. "Alleen als ik je stropdas mag uitzoeken" Hij knikte.

"Wat doe je voor eten?" Vroeg hij daarna. "Nu?" Hij knikte. "Ik denk dat ik chinees ga bestellen. Of pizza, ik ben er nog niet uit" Hij keek naar mijn keuken. "Kook jij eigenlijk ooit?" Ik haalde mijn schouders op. "'s Morgens af en toe pannenkoeken. Soms maak ik zelf een pizza, of spaghetti"

"Dat is alles wat je doet?" Ik knikte. "Ik ben vaak of laat of niet thuis met eten, en om dan nog boodschappen te doen en te koken, is mij vaak te veel"

"Ik kook vanavond voor je. En we gaan boodschappen doen" Ik zuchtte. "Dan moet ik naar buiten" Hij knikte. Ik zuchtte. "Ik heb zo'n vermoeden dat je gaat huilen als ik nee zeg dus ik ga dan maar boven even mijn schoenen halen."

"Ik had niet verwacht dat je ook schoenen had zonder hoge hakken eronder" Zei Marc. "Jij wil niet weten hoeveel schoenen, tassen en kleren ik heb" Hij lachte. "Nu ben ik wel benieuwd" Ik rolde met mijn ogen. "Niet nu. Eerst boodschappen voor jij je bedenkt en niet meer voor mij wil koken" Hij lachte. "Ik kom al"