ကူးပြောင်းလာတိုင်း အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ရဲ့လက်မောင်းထဲမှာ သေဆုံး။

Part 17

Unicode

အခန်း ၁၇ သရဲစျေးသို့ဝင်ခြင်း

ရှီရှန်းကျင်းက သရဲစျေးရဲ့ စည်းမျဉ်းတွေကို သိသည်။

သူ့အမေက အမြဲ ဒီလိုကိစ္စတွေ ဝင်ပါရတာ ကြိုက်ပြီးတော့ သူ့အဖေကကျ သူမလိုချင်တာမှန်သမျှဖြစ်ချင်တာ မှန်သမျှ သူငယ်စဉ်ကတည်းက အကုန်လိုက်လုပ်ပေးနေကျပင်

အခု သူမ သားတွေကျပြန်တော့လည်း သူတို့စကားတွေက အရင်တိုင်း ဘာအာဏာမှမရှိနေပြန်

သူပြောလိုက်သည်။ “ညကျသွားမှာ အမေ အိမ်မှာပဲနားနေပါ ၁၅ ရက်နေ့ကျ ယင်လေက တအားများနေမှာ နေလည်းမကောင်းတာကို ခေါင်းမမာပါနဲ့ သား သူ့ကို သားဘာသာ ဂရုစိုက်လိုက်ပါ့မယ်”

နင်မုန့် ခနလောက်တုံ့ဆိုင်းနေပြီးမှ စနစ်ကို သူမ သွားမယ်ဆို အန္တာရယ်များလားလို့မေးလိုက်သည်။ စစ်က ရိုးရှင်းစွာပြန်ဖြေသည်။ သူမသာ ကြိုတင်ကာကွယ်မှုပြုနိုင်မယ်ဆိုရင် အဆင်ပြေသည်။ 

ကြိုတင်ကာကွယ်နိုင်သရွေ့ အဆင်ပြေတယ်ပေါ့

သူမက ဆက်ကာ “ငါလည်း နေဖို့နှစ်တွေ သိပ်မကျန်တော့ပါဘူး တစ်ခါလောက်သွားလည်တော့ကော ဘာဖြစ်မှာကျနေတာ ၁၇ လေးက တအားငယ်သေးတယ် ငါစိတ်ပူတယ် မင်းက မင်းကိစ္စတွေမင်းလုပ်နေပြီး သူ့ကို ဂရုမစိုက်နိုင်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”

ရှီရှန်းကျင်းလည်း သူ့အမေကို မနိုင်တော့သလို ဆက်လည်းမရှင်းပြချင်တော့ တစ်ထပ်အိမ်ကို လူနှစ်ယောက်ကို ပြန်လိုက်ပို့ရင်း မပြန်ခင် ရှီချီနားနားကပ်ကာ တစ်ခုခုပြောလိုက်သည်။

လမ်းသွားနေရင်း ရှီချီ သူ့အဘွားကို တိတ်တိတ်လေးခိုးကြည့်လိုက်သည်။

နင်မုန့်က သိတဲ့ပုံပင် သူနဲ့အကြည့်ချင်းဆုံလိုက်ကာ ပြုံးပြီး “ဘာလို့အဘွားကို အဲလိုကြည့်နတာလဲ”

ရှီချီ ပါးစပ်ဟလိုက်ပေမဲ့ သူ့အမူအရာလေးက တစ်ခုခုကိုအခက်တွေ့နေပုံရသည်။

ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ဆူပုတ်နေတဲ့မျက်နှာလေးက ချစ်ဖို့အကောင်းဆုံးပင် သူက ကြည့်ကောင်းနေတာပါ ထည့်ပေါင်းလိုက်ရင် ပြောစရာတောင်မလိုတော့ဘူး။