ကူးပြောင်းလာတိုင်း အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ရဲ့လက်မောင်းထဲမှာ သေဆုံး။

Part 53.1

အပိုင်း (၅၃.၁) ပန်းချီကားထဲက ရုတ်တရက် ထွက်လာတဲ့ ပုံရိပ်တစ်ခု

နင်မုန့်က အနည်းငယ် မူးဝေသလို ဖြစ်သွားသည်။

ချုံခယ့်ခယ့်က ကျောင်းတွင် လူအများနှင့် ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေး ကောင်းမွန်အောင် ထိန်းသိမ်းထားနိုင်သူ ဖြစ်သည်။ ထိုအတွက်ကြောင့် သူမက အမြဲတစေ သတင်းအရင်းအမြစ်ရရှိရာ နေရာတစ်ခုလိုမျိုးဖြစ်လာနေခဲ့ခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။

ပြောရလျှင် သူမ၏ သူငယ်ချင်းများက နေရာတိုင်းတွင် ရှိသည်ဟု ပြောနိုင်သည်။

ပို၍ ဆိုးသည်မှာ သူမ၏ အကျင့်စရိုက်ကလည်း ပြောရဆိုရလွယ်ပြီး သူမ၏ စကားလုံးများကလည်း မကောင်းသော အဓိပ္ပာယ်များ ပါဝင်လေ့မရှိချေ။

သူမက အတန်းထဲသို့ မိန်းကလေးငယ်လေးများလာကာ ချုံခယ့်ခယ့်ကို လာရှာပြီး တစ်ခုခုစားရန်ပင် ခေါ်သွားတတ်ကြောင်းကို တွေ့ထားရသည်။ ထို့ကြောင့် သူမ၏ အကျင့်စရိုက်အရ အလွယ်တကူ ရန်ငြိုးဖွဲ့စေသွားနိုင်သော အခြေအနေမျိုးလည်း မဟုတ်ပြန်ချေ။

သူမက အတွေးနက်နေသည့်အချိန်တွင် ရှီချီက လက်ဆန့်ထုတ်ပြီး စားပွဲအောက်သို့ လက်ထိုးထည့်လိုက်ပြီ ဖြစ်သည်။

အောက်ဘက်ရှိနေရာက အတန်ငယ်ကြီးသည်။ သူက ဘောင်တပ်ထားသော ပန်းချီကားချပ်တစ်ချပ်ကို ထုတ်လိုက်သည်။ အပေါ်တွင် မည်သည့်အရာမှ ရှိမနေချေ။

တစ်စုံတစ်ယောက်က အပေါ်ယံမျက်နှာပြင်ကို ထိတွေ့လိုက်လျှင် ဆီဆေးရေးပန်းချီကို တိုက်ရိုက်ထိတွေ့လိုက်ရသလို ခံစားလိုက်ရမည်ဖြစ်သည်။ သို့သော် ဆီဆေးရေးပန်းချီတစ်ခု ဖြစ်သော်လည်း အထူတလည် ဘာမှပါရှိနေခဲ့ခြင်း မရှိချေ။ အရောင်များကို တစ်ရောင်ပေါ်တစ်ရောင်ဆင့်ထားခြင်းကလွဲပြီး ထူးထူးခြားခြား ရေးဆွဲထားဟန်ပင် မရှိချေ။

ထိုအချက်က သိသာထင်ရှားလွန်းသည်။

နင်မုန့်က မနေနိုင်ဘဲ ရှီချီ၏ ပုံဆွဲစွမ်းရည်ကိုပင် ‌ဖယောင်းတိုင်ထွန်းပေးမိသွားသည်။

သူမ၏ စိတ်က လျင်မြန်စွာဖြင့် စတင်ပြေးလွှားတော့သည်။

ဒီမိန်းကလေးက ချုံခယ့်ခယ့်ကို လျှို့ဝှက်ပြီး သဘောကျနေတာများလား။ ပြောရရင် လူတိုင်းထွက်သွားတဲ့အချိန်မှာ ရုတ်တရက် ဝင်လာပြီး ပန်းချီကားကို လာထားသွားတာက ဒီအကြောင်းပြချက်ပဲ ရှိတယ်။