ကူးပြောင်းလာတိုင်း အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ရဲ့လက်မောင်းထဲမှာ သေဆုံး။

Part 50.1

အပိုင်း (50.1) ရှီချီ နင့်ရဲ့လက်ကိုထိပါရစေ။(၁)

မြေပေါ်ချထားသောဖုန်းက အလင်းရောင်ထွက်နေသေးသည်။

လျိုရွှမ်းက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီးနောက် မှန်ထဲမှမျက်နှာကို သေချာပြန်ကြည့်ပြီးနောက် တောက်ပစွာပြုံးသည်။ သူမ၏အမြင်က မမှားချေ။ သူမ၏မျက်နှာက ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားလေပြီ။ သူမက နင်မုန့်၏အနားသို့ ကပ်သွားသည်။

"စီနီယာအစ်မ ကျွန်မရဲ့မျက်နှာ ပြန်ရောက်လာပြီ။ ကျွန်မဝတ်ထားတဲ့မျက်နှာဖုံး ပျောက်သွားပြီ"

ထိုစကားကို ကြားသောအခါ နင်မုန့် က ဖုန်းကိုကောက်ကိုင်ပြီးနောက် သူမဘက်သို့အလင်းပြသည်။ သေချာစွာပင် ကျန်းမာရေးမကောင်းသော အသားအရောင်ရှိနေခြင်းကလွဲပြီး အနက်ရောင်လေထုက မျက်နှာကိုကာနေကြောင်း မရှိတော့ချေ။

သူမကလည်း နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည်။

"ဒါဆိုရင် ကောင်းတာပေါ့။ ဒါဆိုရင် ဒီနေရာကနေ မြန်မြန်ထွက်သွားရအောင်။"

လျိုရွှမ်း က ခေါင်းညိတ်သည်။

"ကောင်းပါပြီ"

နှစ်ယောက်က အပြင်သို့ရောက်သောအခါ ရှီချီက ကျောက်စာတိုင်မှ ထွက်လာကာစဖြစ်သည်။ မြေပြင်ပေါ်ရှိ ရွှေရောင်အမှုန့်များက အလင်းရောင်ထွက်နေသေးသည်။ ထူးဆန်းသော သင်္ကေတကလည်း ပေါ်နေသည်။

နင်မုန့်ကလည်း ဒါက ဂါထာအမျိုးအစားဖြစ်ရမည်ဟု တွေးလိုက်သည်။

အနက်ရောင်လေထုက လျော့ပါး ပျောက်ကွယ်သွားပြီဖြစ်ပြီး အပြင်သို့ထွက်ရန် ကြိုးစားနေသော စိတ်ဝိညာဉ်များက လိမ်တွန့်ကာဖြင့် အထဲသို့ပြန်ဝင်သွားရသည်။

တစ်နာရီသာလျှင် ကြာသော်လည်း ဒီကိစ္စက နဂိုအတိုင်း ပြန်လည်တည်ငြိမ်သွားပြီဖြစ်သည်။

ရှီချီ က လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

"ငါတို့သွားလို့ရပြီ"

နင်မုန့်က သူ၏အနားသို့ အလျင်စလို သွားပြီးနောက် ဒီအလွန်အမင်း ထူးဆန်းသောနေရာမှ ထွက်သွားချင်စိတ် ပြင်းထန်နေသည်။