ကူးပြောင်းလာတိုင်း အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ရဲ့လက်မောင်းထဲမှာ သေဆုံး။

Part 49.3

အပိုင်း (၄၉.၃) နောက်ဆုံးတော့ ရပြီ (၃)

နင်မုန့်က သူက သူမကို ပြောနေခြင်း ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။

"နင်က ဘယ်လိုလုပ်မလဲ၊ ကျောက်စာတိုင်က ကွဲအက်သွားပြီ၊ ငါတို့ မြန်မြန် ထွက်မသွားသင့်ဘူးလား"

ထိုရွာသားများ မည်သည့်နေရာသို့ ထွက်သွားကြောင်း သူတို့က မမြင်နိုင်တော့ချေ။ အကြောင်းမူကား သဲလွန်စများ မရှိအောင် ပျောက်ကွယ်သွားသောကြောင့် ဖြစ်သည်။

ကျောက်စာတိုင် တစ်ခုချင်းစီတိုင်းက ဝိညာဉ်လိုလို အရာမျိုးက ထွက်လာရန် ကြိုးစားနေသည်။ အလွန်ပင်နှေးကွေးလွန်းနေသးသည့်တိုင်အောင် သူတို့အပြည့်အဝလွတ်မြောက်သွားရန် အချိန်သိပ်မလိုကြောင်း သိနိုင်သည်။ သို့ရာတွင် လျိုရွှမ်းကမူ မမြင်နိုင်သဖြင့် တစ်စုံတစ်ရာက မှားယွင်းနေကြောင်းကိုသာ ခံစားမိနိုင်သည်။

"စီနီယာအစ်မ၊ စီနီယာအစ်မ ဘာကို မြင်နေရလို့လဲ၊ သရဲတွေ ထွက်လာတာလား"

သူမက နောက်ဆုံးအချက်ကိုသာ အဓိကအာရုံစိုက်သည်။

နင်မုန့်၏ ပတ်ဝန်းကျင်မှလေ၏ တိုက်ခတ်မှုက အေးစိမ့်သည်ထက် အေးစိမ့်လာပြီး သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းသို့ပင် ဝင်တိုးရန် ကြိုးစားကာ အရိုးထဲသို့ စိမ့်ဝင်လာနေသည်။

ရှီချီက လှည့်ကြည့်ပြီး အလေးအနက်ထားကာ ညွှန်ကြားသည်။

"အထဲကိုဝင် "

ထို့နောက် သူက ကျောက်စာတိုင်များ၏ အလယ်ဗဟိုနေရာသို့ သွားပြီး လျင်မြန်စွာဖြင့် ရေးဆွဲတော့သည်။ နင်မုန့်က အမြင်စူးရှသဖြင့် သူ၏ လက်ချောင်းထိပ်များမှာ အမှုန့်များ ကျသွားကြောင်း မြင်လိုက်ရသည်။ သူက အဆောင်လက်ဖွဲ့ဆွဲနေခြင်းနှင့် တူသည်။

သူ၏ လှုပ်ရှားမှုနှင့်အတူ အပြင်သို့ ထွက်တော့မည့် စိတ်ဝိညာဉ်လိုအရာမျိုးများက လှုပ်ရှားမှုအလွန့်အလွန် နှေးကွေးသွားပြီး နောက်ပြန်ဆွဲထားခံရသလို ဖြစ်သွားကြသည်။ မြူထုက ထွက်နေသေးသော်လည်း အရှိန်က သိသိသာသာ လျော့ကျသွားသည်။

အနက်ရောင်လေထုက အကာအကွယ်အလွှာအဖြစ် လျင်မြန်စွာ ပြောင်းလဲသွားပြီး ရှီချီ၏ ကိုယ်ကို ထိတွေ့ရန် ကြိုးစားသောအခါ ပြင်းထန်စွာ ဆွဲဖြဲခံရသည်။ သူ၏ ပတ်ဝန်းကျင်က ငြိမ်းချမ်းသောနယ်မြေတစ်ခုအဖြစ် သတ်မှတ်ခံလိုက်ရသလို ဖြစ်သွားသည်။ အနက်ရောင်လေထုပင် ဖြစ်စေ၊ လိမ်တွန့်နေသော ဝိညာဉ်များပင်ဖြစ်စေ အနားသို့ မကပ်ရဲကြချေ။ သူက ဆက်လက်ပြီးဆွဲနေသည့်အချိန်တွင် အနက်ရောင်အမှုန့်များက အောက်သို့ ကျသည်ထက် ကျနေပြီး အရှိန်ကလည်း ပို၍ နှေးသည်ထက် နှေးသွားစေသည်။