ကူးပြောင်းလာတိုင်း အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ရဲ့လက်မောင်းထဲမှာ သေဆုံး။

Part 37

အပိုင်း (၃၇) စက္ကူရုပ်အသစ်။

မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း ထိုပြဇာတ်ရုံက တိတ်ဆိတ်ကာ မှောင်ပင်မှောင်နေသည်။

နင်မုန့်က အပြစ်မကင်းသလို ခံစားရသည့်အပြင် ကြောက်လည်းကြောက်နေမိသည်။ သူမက ခြေသံကိုပေါ့အောင် လုပ်ပြီးအထဲသို့ တစ်ဖြည်းဖြည်းချင်းစီ ဝင်သည်။

ဒီတစ်ကြိမ် သူမ လာရသော ရည်ရွယ်ချက်က စင်နောက်ဖက်သို့ ဦးတည်ရန် ဖြစ်သည်။ ဘယ်သူမှမရှိနေသော်လည်း ထိုနေရာတွင် မီးကလင်းနေသည်။

ထိုနေရာတွင်လည်း ခုံများပေါ်တွင် တင်ထားသော စက္ကူရုပ်များကို မြင်လိုက်ရသည်။ အားလုံးက ပြီးပြည့်စုံလုနီးပါး ဖြစ်နေသည်။ နင်မုန့်က သူတို့ကို တစ်ချက် ကြည့်လိုက်သော်လည်း သူမကို ကြောက်စေသော တစ်ရုပ်ကိုမျှ မမြင်ရချေ။

ထိုနေရာရှိ စက္ကူအရုပ်များက မတူနေချေ။ အချို့က ရုပ်ဆိုးပြီး အချိုကမူ အထူးတလည် ဆွဲထာသလိုမျိုး အသက်ဝင်သယောင် ဖြစ်နေသည်။ ဒါကလုပ်သူ ကွာခြားသောကြောင့် ဖြစ်နိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် လက်ရာက မတူနေခြင်းလည်း ဖြစ်နိုင်လေသည်။

သူမက ခေါင်းအစခြေအဆုံး လေ့လာနေပြီး နောက်ဆုံးတွင် ထောင့်နားတွင် တိတ်ဆိတ်စွာ ထိုင်နေသလိုမျိုး အသက်ဝင်သည့် အရုပ်တစ်ရုပ်ကို ရှာတွေ့လိုက်သည်။

ထိုစက္ကူရုပ်က ပန်းပွင့်များပါသော ဝတ်စုံကိုဝတ်ထားပြီး အနည်းငယ် ချစ်စဖွယ်ကောင်းသည့် လှပသည့်ဖက်ကို သာသွားသည့်ရုပ်ရည် ကိုပိုင်သည်။ မျက်လုံးက အိပ်မောကျနေသူနှင့်တူသည်။

ထိုမျက်လုံးများက လှုပ်နိုင်ခြင်းရှိမရှိကိုမူ နင်မုန့်အနေနှင့် မသေချာချေ။ ထိုမျက်လုံးများက ပိတ်လျက်သာ ဆွဲထားခြင်းလော။ သို့မဟုတ် တမင်ပိတ်နေခြင်းလော ဆိုသည်။အားလည်း မသေချာပြန်ချေ။ သို့ရာတွင် ထိုအရုပ်က အတန်ငယ်ကြောက်စရာ ကောင်းသည်။ဟုသူမက ခံစားမိနေသည်။

နင်မုန့်က အရုပ်ကို သေချာကြည့်ပြီးနောက်တွင် အပြင်ဘက်မှ အသံကိုကြားလိုက်ရသည်။ သူမက လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး ထွက်ခွာမည့်အချိန်တွင် သူမ၏အနောက်မှ စက္ကူအရုပ်က ရုတ်တရက် မျက်လုံး ဖွင့်လာခြင်းကို သတိမထားမိချေ။