Chapter - 101.5

3.8K 235 0
                                    

Unicode

ဝမ်ရန်ကောကကြောင်ငေးနေစဥ် ကျိုးချန်ကုန်းကဆက်ပြီးတောင့်မခံနိုင်တော့တာကြောင့် ဝမ်ရန်ကောအားဘေးသို့တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး သူဟာကုန်းရီရှောင်ရဲ့အသားချောင်းနစ်မြုပ်နေသည့်အပေါက်ကလေးကိုကြည့်လိုက်သည်။ထိုနောက် ချီလန့်ကိုကြည့်၍တောင်းဆိုလိုက်သည်။

"ချီလန်..ကိုယ်လုပ်လို့ရလား??"

"..."

"တကယ်လို့မင်းအဆင်မပြေရင် ကိုယ်မလုပ်ဘူး"

ချီလန်ကခဏလောက်တွေဝေသွားပေမဲ့ အသစ်အဆန်းတွေကိုစမ်းသပ်ရတာက စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းတာကြောင့် ချီလန်ဟာလက်ခံလိုက်သည်။

"အင်းး ကောသဘောပဲ"

ခွင့်ပြုချက်ရတဲ့အခါမှာတော့ ကျိုးချန်ကုန်းကချီလန့်ရဲ့အပေါက်ကလေးဆီထိတွေ့လိုက်သည်။ သူပါဝင်ရောက်မှာဆိုတော့ အပေါက်ကလေးကကျယ်ဖို့လိုအပ်သေး၏။မဟုတ်ရင် ချီလန်နာကျင်သွားမှာကိုစိုးရသည်။ ကုန်းရီရှောင်ကလည်းချီလန့်ရဲ့အငယ်လေးကိုကိုင်ပြီး ချီလန့်ရဲ့နားရွက်ကလေးကိုလျှာဖြင့်ကလိကာ အာရုံလွှဲပေး၏။

"အာ့.."

ကျိုးချန်ကုန်းရဲ့လက်တစ်ချောင်းကအပေါက်ကလေးထဲသို့တိုးဝင်လာတဲ့အခါ ချီလန်ကနာကျင်စွာညည်းတွားလိုက်သည်။ကုန်းရီရှောင်ရဲ့အသားချောင်းနဲ့တောင်ပြည့်သိပ်နေသည့်အပေါက်ကလေးက လက်တစ်ချောင်းပါဝင်လာတော့ပို၍ပြည့်သိပ်သွားသည်။ ကျိုးချန်ကုန်းကလည်းတင်းကြပ်မှုကိုခံစားမိပြီး သူဟာညှင်သာစွာပင်အပေါက်ကလေးကိုနယ်ချဲ့ပေး၏။

"အ နာတယ်"

"ရှူးး ခဏလေးပဲသည်းခံနော်..ကလေး"

ကျိုးချန်ကုန်းကချီလန့်ရဲ့ပါးပြင်ကလေးကိုခပ်ဖွဖွနမ်း၍ချော့မြူသည်။ ချီလန်ကအောက်နှုတ်ခမ်းကိုဖိကိုက်၍ ကျိုးချန်ကုန်းကိုစိုက်ကြည့်ရုံသာတတ်နိုင်သည်။သူကိုယ်တိုင်ကခွင့်ပြုထားမှတော့ အခုချိန်ပြန်ရုတ်သိမ်းရင်လည်း သိက္ခာကကျလိမ့်ဦးမည်။

ကုန်းရီရှောင်ကချီလန်အနေရခက်ကာနာကျင်နေမည်ကိုစိုးတာကြောင့် သူကလည်းချီလန့်ရဲ့အသားချောင်းကိုပွတ်သပ်ပေးရုံသာမကပဲ ရင်ဘတ်တို့ကိုပါနှိပ်နယ်ပေးသည်။ ကျိုးချန်ကုန်းကစိတ်ချရသည်အထိအကျယ်ချဲ့ပြီးနောက်မှာ အပေါက်ကလေးကစိုနေပြီးပျော့ပျောင်းကာနူးညံ့လို့လည်းနေသေး၏။

⚠I Became The 4th Male Lead⚠(Complete✔)Where stories live. Discover now