🍕Vegan Pizza ⚢

8.6

Annem gülerek sarılışıma karşılık verdi. "Hayırdır, bu neyin sürprizi böyle?" diye sordu geri çekilirken.

"Şu aralar eskisi gibi konuşamıyoruz. Ben de iyi bir başlangıç yapmak istedim," deyip tost makinesinin fişini prize geçirdim. Annem ise masaya oturdu. Tam buğday ekmeğini kızartırken bir yandan kendime boş bir tabak çıkardım. "Biraz sohbet edelim dedim. İzin istedim Sedat Bey'den de. Artık başının belasıyım evde."

Güldü ve yemek çubuklarını eline aldı. "Merak etme, konuşmasak da takip ediyorum seni," diyerek menemenden biraz alıp pirinç ile karıştırdı. Annem değişik bir kadındı. Benim için sucuklu tost idealdi valla; sabahın köründe pirinç yemeye alışkın değildim.

"Ne demek takip ediliyorum?" dedikten sonra buzdolabından kaşar ve sucuk çıkarmaya gittim.

"Sosyal medya var artık!" diye seslendiğinde aklım anında Merve ve saçma etiketine gitti. Yok canım, nasıl görecekti ki? Keşfette falan da çıkmazdı herhalde. Hem çıksa da hangi tesadüfle görecekti Allah aşkına? "Azra'yı takip ettim Instagram'dan, Kerem'i de," deyince tüylerim diken diken oldu. Yuh be anne, diye geçti aklımdan, sen de ne stalkcuymuşsun!

"Ne yapacaksın onları takip edip ya?" derken buzdolabından aldığım sucuk ve kaşarı tezgahın üzerindeki kesme tahtasına koydum.

"Oldukça işime yarıyor. Azra sürekli resim paylaşıyor mesela. Görmedin mi? Kız senle resmini paylaşmış, senin profilinde bir tane bile resminiz yok. Ayıp yani!" deyip Matcha çayını yudumladı.

İstemeden kahkaha atıverdim. Öte yandan, harbiden de bakmıyordum hiç Instagram'a. Öyle ki annem daha aktif gibi görünüyordu sosyal medyada. "Ne koymuş ki?" diye sordum bir yandan cevabı duymaya tereddüt ederek. Lütfen şüphe edici bir şey olmasın, diye umdum ve anneme beklentiyle baktım.

"Paten kayarken seni çekmiş, onu koymuş. Altına da yeni öğrencim yazmış, çılgın kız," dedi gülerek ve yumurtalı pirincini yemeye devam etti.

Annemin Azra'dan bu kadar fazla hoşlanması hoşuma giderken, yine de içimde bir huzursuzluk vardı. Azra'nın paylaşacağı resimleri takip etme işi çıkmıştı şimdi de başıma.

Sucuk ve kaşarı doğrayıp kızarmış ekmeklerin üzerine yerleştirdim ve boş bir ekmek ile sandviç yapıp tost makinesinin kapağını kapattım. "Valla ürkütücüsün anne," deyip tezgaha yaslandım, "sorsan ne yaptığımı da söylüyorum halbuki, biliyorsun."

Güldü. "Olsun, ben yine de garantiye aldım onu."

Zar zor gülüp kızaran tostlarımı tabağıma koyduğum gibi boş bir bardağa su doldurdum ve balkona çıktım. Annemin karşısına oturduktan sonra olur da hiç olmadık bir şeyler söyler ve öksürük krizine falan girersem diye suyumdan hızlı hızlı yudumladım.

"Teyzemle konuştun mu?" diye konuyu değiştirmeye çalıştım ve tostumu peçeteyle tutarak ılınması için üfledim.

"Evet, kuzum. Ayın on beşinde falan hazırlayabilirmiş, bu aralar bahçıvan bahçeyi düzenliyormuş falan, ses olur dedi," derken çayından bir yudum aldı.

"Ay çok sevindim, o vakit süper olur," deyip tostumu ısırdım. Azra'nın sınavından beş gün sonraydı; tıpkı düşündüğüm gibi bu plan onun için tam kafa dağıtmalık olacaktı.

"Kolyen çok tatlıymış," diye bozdu annem kısa süren sessizliği, "pizzalı. Azra'nın bir resminde de gördüm. Yakın arkadaşlık hediyesi falan mı oluyor bu?"

Gergin gergin güldüm. Pes yani! Ne kadar değiştirmeye çalışsam da konu dönüp dolaşıp yine Azra'yı bulmuştu. "Evet, ben almıştım. Güzel, değil mi?"

Belli belirsiz başını sallarken sanki bu halimi pek komik bulmuş gibi gülüyordu ya da ben paranoyaklaşmıştım. "Dövmeni de hiç göstermedin annene. Onu da resimden öğrendim valla," deyip imalı bir bakış yolladı, veya bunu da yine ben uyduruyordum. "Bayağı yakın oldun kızla herhalde, pabucum dama atıldı."

Histerikce güldüm. Hatta pek bir deli gibi gülmüş olacaktım ki birden annemin kaşları çatıldı. Hemen durdum. "Ay anne, saçmalama," diye reddettim kendini savunmaya geçen her insanın yaptığı şekilde. "Sen benim bir tanecik dostumsun. Sadece bu aralar pek evde değildim, ondan fırsat olmadı."

Ne olmayan firsatmış, diye söylendi iç sesim, sen desene ona Azra'ya kapılıp çevremi unuttum.

Annem hemen yumuşadı ve çatılan kaşları gevşeyip yerini gülümseyen bir ifadeye bıraktı. "Öyle olsun, kuşum. Bundan sonra anlatırsın artık."

Ben ise anneme kasıntı bir gülümseme yolladım ve sanki gerginliğimi alacakmış gibi tostumdan kocaman bir ısırık aldım.