You're FAKE [Complete]

ភាគទី 100 : កុំភ្លេចអូនណា៎... KangMo-san 18+

"KangMo-san! ពួកយើងនឹងធ្វើវាមែនទេ? រឿងដែល....គូស្នេហ៍ទូទៅធ្វើ..."
"ខ្លាចទេ?"
"អត់ទេបើជាបង!" រាងក្រាស់ញញឹមចុងមាត់ហើយទាញ Kimono របស់ Yuki ចេញពីគ្នា បើថ្ងៃស្អែក Yuki ប្តឹង គេច្បាស់ជាដេកគុកពាក់កណ្តាលជីវិតមិនខាម ព្រោះរំលោភក្មេងមិនទាន់គ្រប់អាយុ តែបើជា Yuki ដែលប្តឹងគេ គេក៏ព្រមទទួល។
KangMo ងើបមុខឡើងក្រោយវាបឺតជញ្ជក់បបូរមត់ Yuki រហូតដល់ទន់ខ្លួនដេកស្តូកស្តឹងលើពូក ដង្ហើមរាងតូចដង្ហក់តិចៗ កែវភ្នែកសម្លឹងមើលរាងក្រាស់ដែលលុតជង្គង់នៅចន្លោះជើងខ្លួន។ KangMo លិតបបូរមាត់តិចៗមុននឹងខាំវាណែន មុខរបស់គេប្រែជាក្រហមនិងក្តៅឆាវៗ ភ្នែកប្រែជាមុតជាងមុននិងបើកលែងត្រូវទំហំដើម គេចង់លេប Yuki ឥឡូវនេះ ចង់ប៉ះពាល់គេឲ្យបានគ្រប់កន្លែងតែវាទើសរឿងម្យ៉ាង។
"បងស្រាយវាមិនចេញទេ!" KangMo នៅតែព្យាយាមស្រាយក្រវ៉ាត់ Kimono ចេញពីរាងកាយតូចស្តើងរបស់អ្នកដែលដេកស្តូកស្តឹង តែចិត្តអន្ទះសារបស់គេមិនអាចបញ្ជាដៃឲ្យស្រាយឲ្យត្រូវតាមរបៀបបាន។
"អូន-ចាំ...អូនធ្វើ.."
Yuki បែរខ្នងដាក់នាយកម្លោះហើយស្រាយ Kimono ចេញយឺតៗរហូតវារបូតចេញអស់ពីខ្លួនតែគេបន្តបែរខ្នងដាក់ KangMo ដដែល គេមិនហ៊ានបែរមុខឡើយ មិនហ៊ានបង្ហាញខ្លួនប្រាណអាក្រាតដល់ KangMo ចុះបើគេមានកន្លែងណាដែលមិនស្រស់ស្អាតធ្វើឲ្យ KangMo អស់សង្ឃឹមវិញនោះ? នៅបន្តរេរាចិត្តឥតឈប់ឈរ តែមិនបានពីរនាទីផងដៃរឹងរបស់អ្នកខាងក្រោយក៏ចាប់លើកគេឲ្យអង្គុយលើភ្លៅ ម្រាមដៃវែងៗញក់ញីលើកំពូលទ្រូងដែលជាចំណុចខ្សោយរបស់រាងតូច ញ៉ាំងឲ្យម្ចាស់ខ្លួនអែនខ្នងងើយមុខឡើងទាំងអារម្មណ៍ពិបាករ៉ាយរ៉ាប់។
"អា៎!" Yuki បិទភ្នែកស្រែកពេលត្រូវ KangMo ខាំលើស្មានិងលើកញ្ចឹងកជាច្រើនកន្លែង វាឈឺខ្លាំងណាស់តែគេចង់ឲ្យ KangMo បន្សល់ទុកស្នាមបែបនេះឲ្យច្រើន ស្នាមមិនរលុបរឹតតែល្អ វាជាសញ្ញាដែលសម្គាល់ថាគេមានម្ចាស់រួចហើយ។
"អ្ហា៎.... KangMo...san...អ្ហា៎....អ្ហា៎." ម្រាមដៃតូចៗប្រឹងខ្ញាំដើមដៃរបស់អ្នកខាងក្រោយ ខណៈត្រូវគេប្រើម្រាមដៃសូកចូលភាពទន់ជ្រាយរបស់គេម្តងយឺតម្តងលឿនឥតឈប់ "ហា៎..អ្ហា៎!" មិនយូរប៉ុន្មាន Yuki ក៏ដល់ទីហើយព្រួសទឹកសៗជាច្រើនលើពោះខ្លួនឯង ទន់ខ្លួនផ្អែកលើ KangMo ទាំងស្រុង។
"ចូលចិត្តទេ? វាជាលើកដំបូងដែលអូន Cum ត្រូវទេ?" រាងក្រាសបង្វិលរាងកាយស្តើងឲ្យគេងផ្ងារវិញ ហើយជ្រៀតចូលចន្លោះជើង លើកជើងគេម្ខាងឡើងដាក់លើស្មាខ្លួន។
"អូនមានអារម្មណ៍ចម្លែកណាស់... KangMo-san អូនមិនដឹងថាវាជាអ្វីទេ.... តែអូនមិនធ្លាប់មានអារម្មណ៍បែបនេះពីមុនឡើយ" ដៃតូចៗធ្លាក់ទៅលើពូកព្រោះគ្មានកម្លាំងទប់ តែត្រូវ KangMo ស្រាក់ម្រាមដៃចូលយ៉ាងណែនដើម្បីផ្តល់ភាពកក់ក្តៅឲ្យគេ។
"គ្រប់យ៉ាងមិនអីទេ! បងនៅត្រង់នេះហើយ"
"អា៎!!!!!!!" ភាពរឹងមាំរបស់ KangMo លូនចូលក្នុងល្អាងស្នេហ៍របស់ម្ចាស់រាងកាយស្តើងមួយនោះ រហូតកប់ដល់គល់ក្នុងពេលមួយពព្រិចភ្នែក។ រាងក្រាសផ្អាក សំងំនៅក្នុងភាពទន់ជ្រាយរបស់ Yuki បន្តិចព្រោះឃើញថាគេភ្លាត់សម្លេងស្រែកព្រោះភាពឈឺចាប់ បើគេបន្តវាអាចនឹងហូរឈាមមិនខាន។
"ឈឺខ្លាំងទេ?" រាងតូចងក់ក្បាលតិចៗតបសំណួរ "បងសុំទោសណា៎...បងស្រលាញ់អូន"
Yuki ប្រែជាយំគ្រប់ពេលឮពាក្យនេះមួយឃ្លានេះ តែអ្នកម្ខាងទៀតមិនបណ្តោយឲ្យគេមានអារម្មណ៍ថាភ័យខ្លាចចំពោះថ្ងៃស្អែក។ KangMo ងាកឆ្វេងថើបជើងសស្រឡូនរបស់ Yuki ដែលនៅលើស្មាហើយសម្រូតទៅខាំម្រាមជើងរបស់គេថ្នមៗ បណ្តាលឲ្យម្ចាស់ខ្លួនភ្ញាក់ក្រញ៉ាង ព្យាយាមបញ្ឈប់គេតែគ្មានកម្លាំងងើប។
"កុំលិតវា KangMo-san វាកង្វក់ណាស់..អ្ហា៎!" រាងតួចងើយមុខឡើងស្រែកពេលសុខៗអ្នកនៅពីលើស្រាប់តែធ្វើចលនាចង្គេះយឺតៗ។
"បងមិនខ្វល់ទេ គ្រប់យ៉ាងរបស់អូនជាកម្មសិទ្ធិបង បងចង់ថើប ចង់ដាក់វាចូលក្នុងមាត់មិនឲ្យសេសសល់ផ្នែកណាមួយនោះទេ" រាងក្រាស់បន្តធ្វើចលនាយឺតៗ និងថ្នាក់ថ្នមជាទីបំផុត គេចង់ផ្តល់តែការចងចាំល្អៗដល់ Yuki ផ្តល់តែស្នាមញញឹមនិងទឹកភ្នែកពោរពេញដោយភាពរីករាយ គ្រប់យ៉ាងគឺត្រូវតែទន់ភ្លន់បំផុត។

ព្រឹកថ្ងៃថ្មីឈានចូលមកដល់ KangMo យកដៃខ្ទប់មុខដើម្បីបាំងពន្លឺព្រះអាទិត្យដែលចាំងចូលក្នុងបន្ទប់ តែបែរជាភ្ញាក់រហ័សអង្អែលមុខមនុស្សដែលគេងទល់មុខ។ Yuki បែកញើសជោគថ្ងាស ខាំបបូរមាត់ណែន និងដកដង្ហើមដង្ហក់ចំណែកដៃខ្ទប់ពោះជាប់។
"Yuki-kun យ៉ាងម៉េចហ្នឹង? អូនឈឺពោះមែនទេ?"
"អ្ហឹម...ឈឺ...ខ្លាំងណាស់" រាងតូចរសាយដៃហើយខ្ទប់មុខនិងដៃ Kangmo ដែលលើកបីគេចូលបន្ទប់ទឹក។
"ហេតុអីមិនដាស់បង? បើបងមិនភ្ញាក់ឃើញ អូនគិតយ៉ាងម៉េច? ឈរបានទេ?" KangMo បន្ទោសនិងសម្លឹងមើលជើងញ័រៗរបស់រាងតូច ដែលផ្អែកខ្នងនឹងជញ្ជាំងក្រោមទឹកផ្កាឈូកដែលគេបើកមុននេះ កាលពីយប់គេ Cum ក្នុងខ្លួន Yuki ជាច្រើនដង ពេលនេះជិតថ្ងៃត្រង់ទៅហើយ មិនបានយកវាចេញមិនឈឺទើបចម្លែក គេមិនគួរគេងភ្លេចខ្លួនដល់ថ្នាក់នេះទេ មើល Yuki ចុះ! តែឈរមិននឹងផង។
"បង-បងចង់ធ្វើអ្វីហ្នឹង? អូននៅឈឺ-"
"តែបន្តិចលែងអីហើយជឿបង!" រាងក្រាស់អង្គុយក្រោយចន្លោះជើង Yuki ហើយប្រើម្រាមដៃជួយយកទឹកសៗទាំងនោះចេញពីភាពទន់ជ្រាយរបស់គេ តែ Yuki ហាក់ពិបាកទប់ទល់ខ្លាំងណាស់ ប្រតិកម្មរបស់គេរបស់គេធ្វើឲ្យខ្លួនប្រាណកាន់តែញ័រពេល KangMo បន្លំបុកត្រូវចំណុចខ្សោយរបស់គេម្តងហើយម្តងទៀត។
"អូន-អូនលែងឈឺហើយ ឈប់-ឈប់បានហើយ អ្ហា-ហា៎!" Yuki យកដៃច្រានក្បាល KangMo ចេញ ពេលគេស្រាប់តែដាក់ភាពរឹងមាំរបស់ខ្លួនចូលក្នុងមាត់ ដៃក៏សូកចេញសូកចូលឥតឈប់។
"អ្ហា៎.... KangMo អូនទ្រាំមិនបានទេ អា៎!" រាងតូចជ្រុល Cum ដាក់មាត់ KangMo ធ្វើឲ្យវាហៀរលើថ្ពាល់របស់មុខសង្ហាមួយនេះ ដែលស្រាប់ជាប្រែជារៀបស្មើហាក់ខឹង គេក៏ទន់ជង្គង់សម្រូតខ្លួនអង្គុយចុះទល់មុខ KangMo ។
"អ-អូន សុំទោស..."
"បើអូនមិនលិតវាចេញ បងខឹងមិនខាន" KangMo និយាយជាមួយទឹកមុខស្មើ។
"លិ-លិតអ្ហេស៎?" រាងតូចខាំមាត់មួយសន្ទុះ មិនដឹងថាធ្វើបែបណា តែក៏មិនចង់ឲ្យ KangMo ខឹងដូចគ្នា នាយកម្លោះក្តាប់ដៃណែនតាំងចិត្តក្លាហាន ហើយប្រើអណ្តាតសម្អាត Cum ទាំងនោះចេញពីមុខ KangMo រហូតដល់បបូរមាត់ក្រាសមួយនោះ តែ KangMo បែរជាសើចហើយទាញគេទៅថើបមួយសន្ទុះ ទើបលែងវិញ។
"បងសុំទោសណា៎...បងលលេងប៉ុណ្ណោះ!"
Yuki ធ្វើមាត់ពេបហើយហក់ទៅអោបរាងកាយមាំ ដែលពោរពេញដោយស្នាមសាក់របស់ KangMo យ៉ាងណែន "អូនស្រលាញ់បងណា៎ KangMo កុំភ្លេចអូនឮទេ?"
"អូនក៏ដូចគ្នា Yuki បងច្បាស់ជាមករកអូន... ចាំបងងូតទឹកឲ្យ!"

បន្ទាប់ពីនោះ Kangmo ត្រូវត្រឡប់ទៅប្រទេសកូរ៉េវិញការងារក៏ចាប់ផ្តើមមមាញឹក ទាក់ទងនឹងការតាំងពិពណ៌រូបភាពប្រចាំឆ្នាំរបស់គេឥតឈប់ឈរ វាត្រូវបន្លាយពេលយូរលើសពីការគិត វាកន្លងទៅ3ខែទៅហើយ គេចង់ជួប Yuki ខ្លាំងណាស់។
"KangMo មានមនុស្សចង់ជួប!" Yelena បើកទ្វារនាំរាងកាយតូចរបស់នាយកម្លោះដែល KangMo ទន្ទឹងរង់ចាំចង់ទៅរករាល់ថ្ងៃចេញមក។
"KangMo-san..." គ្រាន់តែបង្ហាញខ្លួនភ្លាម Yuki ក៏ត្រូវអោបរឹតដោយរង្វង់ដៃក្រាស់ភ្លែត គេអោបយ៉ាងណែនរកតែដកដង្ហើមមិនរួច។
"ហេតុអ្វីមកទីនេះបាន?" KangMo ងាកសួរ Yelena ធ្វើឲ្យនាងសើច។
"Yuki មកប្រលងចូលធ្វើ Trainee នៅទីនេះ ពេលឮថាគេចង់ជួបឯងខ្ញុំក៏នាំមក" ព្រោះនាងយល់ថាជាមិត្ត តែពេលនេះទើបដឹងថា វាលើសពីមិត្ត តែនាងមិនបន្ទោស KangMo ទេ ព្រោះ Yuki នេះណា៎ សូម្បីតែ Alianora ក៏ពិបាកដកកែវភ្នែកមិនគយគន់ភាពស្រស់ស្អាតរបស់គេដូចគ្នា។
"អរគុណ!"

ចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះមក គូស្នេហ៍ទាំងពីក៏កាន់តែស្អិតរមួតនឹងគ្នា ដោយពួកគេមិនបានតាំងចិត្តលាក់បាំងវា មានក្រុមការងារជាច្រើនដែលដឹងពីទំនាក់ទំនងមួយនេះ តែវាមិនបានបង្ករជាបញ្ហា ដល់ផ្លូវចិត្តរបស់គេទាំងពីរឡើយ គ្រាន់តែជួនកាល Yuki ត្រូវស្តីបន្ទោស ព្រោះគេតែងតែរហ័សចេញមកជួប KangMo ជាជាងចំណាយពេលហ្វឹកហាត់។
នៅក្នុងបន្ទប់របស់ Yuki KangMo ផ្តិតក្រែមពណ៌ក្រហមស្រាលលើមេដៃហើយជូតវាទៅលើបបូរមាត់ Yuki ដោយមានកាមេរ៉ាក្នុងដៃ KangMo មិនបាននៅស្ងៀម គេបន្តផ្តិតយករូបភាពរបស់អ្នកនៅខាងក្រោមបន្តកន្ទុយគ្នា។ ក្រែមលើបបូរមាត់ប្រែជាពណ៌ស្រាលជាងមុន និងដាមដិតលើបបូរមាត់ KangMo ពេលគេបឺតជញ្ជក់មាត់ Yuki បន្ទាប់មកក៏ថើប គ្រប់កន្លែងលើខ្លួនប្រាណដ៏ស្រស់ស្អាតមួយនោះ រឹតតែមិនខ្លាចនឹងបន្សល់ទុកស្នាមខាំ និងក្រហមព្រោះថើបជញ្ជក់ច្រើនដងពេក។
"បងស្រលាញ់អូន Yuki "
KangMo បន្តធ្វើរឿងលើគ្រែជាមួយ Yuki ទាំងកាមេរ៉ានៅក្នុងដៃជាប់រហូត តែ Yuki មិនបានហាមឬប្រកែកឡើយ គេរីករាយដែលអាចធ្វើឲ្យ KangMo រីករាយ គេសង្កេតឃើញថា KangMo ងប់ងល់នឹងរាងកាយគេណាស់ ដូច្នេះគេចង់បំពេញបំណងគ្រប់យ៉ាងរបស់បុរសម្នាក់នេះ។
"អា៎!...Kang-kangMo..." ទឹកភ្នែករួមជាមួយស្នាមញញឹមពេល KangMo បន្តវាយចូលចំណុចខ្សោយរបស់គេជាច្រើនដង Yuki យកដៃអោបកម្ចាស់រាងកាយពោរពេញដោយស្នាមសាក់នោះជាប់ ហើយខ្សឹបប្រាប់គេតិចៗ។
"Kangmo....អូនស្រលាញ់បង..អ្ហា៎..អ្ហា៎!"
"Yuki.... Yuki" រាងក្រាស់ធ្លាក់កាមេរ៉ាពីដៃពេលអោនទៅថើបបបោសអង្អែលរាងកាយដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់ Yuki មិនថាប៉ុន្មានដងដែលគេបានប៉ះពាល់ផ្តល់ក្តីថ្នាក់ថ្នម រាងកាយមួយនេះនៅតែធ្វើឱ្យបេះដូងគេញាប់ញ័រពេលបានឃើញ។

វាជាពេលវេលាដ៏រីករាយដែលបាននៅក្បែរមនុស្សជាទីស្រលាញ់រៀងរាល់ថ្ងៃ តែបញ្ហាក៏ចាប់ផ្តើមកើតមានពេល KangMo ចង់ប្រើរូបទាំងនេះមកធ្វើការតាំងពិពណ៌។