You're FAKE [Complete]

ភាគទី 24 : មិនទាន់ដល់ពេល

       តក់...តក់...តក់...!
       សម្លេងទឹកស្រក់ចេញពីក្បាលរ៉ូប៊ីនេក្នុងបន្ទប់ទឹក បង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាមាននរណាម្នាក់ទើបនឹងងូតទឹកសម្អាតខ្លួនមុននេះ។ Tae បើកភ្នែកយឺតៗផ្ទៀងស្តាប់សម្លេងទឹកស្រក់ក្នុងសភាពស្វាងល្អជាងមុន ខ្លួនក៏លែងក្តៅ បំពង់កចាប់ផ្តើមមានសំណើមខ្លះៗវិញ ក្បាលប្រែជាស្រាលលែងធ្ងន់ ឈឺចុករោយដូចពីរសៀល។
       រាងតូចរើរខ្លួនតិច‌ក្នុងរង្វង់ដៃរឹងមាំនិងកក់ក្តៅរបស់អ្នកដែលគេងជិត តែបើ K គេងនៅទីនេះ ចុះនរណាចូលបន្ទប់ទឹក?
       « K....! K..! » Tae ដាស់អ្នកម្ខាងទៀតក្នុងសម្លេងថ្នមៗតែមិនលឺគេឆ្លើយតបមកវិញ មិនសូម្បីតែកម្រើកខ្លួនបញ្ជាក់ថាភ្ញាក់ហើយ។
       Tae លើកដៃស្រវ៉ាទៅលើតុជិតគ្រែរកកុងតាក់អំពូលរាត្រីលើតុ មុននឹងចុចបើកវាឱ្យភ្លឺឡើង។ គេពិតជាហាមខ្លួនឯងពីការចង់ដឹងចង់ឃើញមុខមាត់ពិតរបស់ K មិនបានពិតមែន។
       « ឯងចង់ដុតយើងឱ្យខឹងឆេះដល់ស្លាប់ឬ Tae? »
       K បើកភ្នែកសម្លឹងមើលរាងតូចដែលងាកក្រោយមកប្រឈមមុខនឹងគេដូចគ្នា ខណៈដៃមិនទាន់ដកចេញពីកុងតាក់អំពូលលើតុពណ៌ពងមាន់តូចនោះនៅឡើយ។ មុននេះគេក្រោកទៅងូតទឹកហើយពាក់ម៉ាស់ទៅវិញដូចរាល់ដង ចុះបើសិនជាគេប្រហែសវិញនោះ? Taehyung នឹងឃើញមុខមាត់របស់គេមិនខាន ហេតុអីអ្វីដែលគេហាមប្រាមបំផុត តែ Tae បែរជាចង់ធ្វើវាទៅវិញ? ពាក្យសម្តីនិងក្រដាសកិច្ចសន្យារបស់គេគ្មានន័យឬក៏ Tae មិនចង់រស់នៅដោយស្ងប់សុខទៅវិញទេ?
       « ឯងកាន់តែផ្គើនហើយ Taehyung »
       « ខ្ញុំមិនបានផ្គើនទេ គ្រាន់តែច្រឡំដៃ » Tae តបហាក់គ្មានរឿងអ្វីកើតឡើងទាល់តែសោះ។
       « ដៃខាងណាច្រឡំ? ហុចមកនេះ យើងកាត់វាចោលកុំឱ្យថ្ងៃក្រោយច្រឡំទៀត »
       K តាមចាប់កដៃ Tae តែអ្នកម្ខាងទៀតប្រឹងគេច ធ្វើឱ្យកើតជារឿងប្រទាញប្រទង់គ្នាឡើង។
       « លែងខ្ញុំទៅ ឯងឡប់សតិឬយ៉ាងម៉េច? »
       « ឯងនឹងហើយឡប់សតិ » K ស្រែកគំហកខ្លាំងៗហើយក្រោកអង្គុយឡើងសង្កត់ពីលើ Tae ព្រនទាំងចាប់ផ្គួបដៃទាំងពីរផ្អឹបនឹងទ្រូង សង្កត់ជាប់។
       « ឯងនិយាយថាខ្លាចណាស់ តែឯងនៅតែមិនព្រមស្តាប់សម្តីយើង គិតថាយើងមិនដឹងហ្អេសថាខួរក្បាលឯងគិតអ្វីខ្លះ? »
       « ខ្ញុំគិតអ្វីខ្លះ? ឯងគិតតែខ្លួនឯងទៅវិញទេ »
       « អ... ឥឡូវយើងថ្នមឯងពេកមែនទេ ទើបឯងបានពាក្យបានសម្តីបែបនេះ? ល្អ យប់នេះយើងរំលឹកមេរៀនចាស់ខ្លះល្អទេ? » រាងក្រាស់ប្រើដៃម្ខាងសង្កត់ដៃ Tae ចំណែកម្ខាងទៀតលូកទៅដោះខ្សែក្រវាត់ពីចង្កេះខោ។
       « K ឯងឈប់ឆ្គួតបានហើយ បើឯងនៅតែធ្វើតាមទំនើងចិត្ត ខ្ញុំនឹងបកអាក្រាតមុខមាត់ពិតរបស់ឯងប្រាប់គ្រប់គ្នាមិនខាន »
       « មុខមាត់ពិត? ឯងដឹងអ្វីខ្លះទាក់ទងនឹងយើង? »
       « ខ្ញុំដឹង! ខ្ញុំដឹងថាឯងជាមនុស្សដែលនៅក្បែរខ្លួនខ្ញុំក្នុងថ្នាក់រៀនទើបឯងព្យាយាមលាក់បាំងមុខមាត់ »
       « ហាសហា! តែប៉ុន្នឹងទេហ្អេស? »
       K សើចក្អាកក្អាយក្រោមបន្ទះម៉ាស់ខ្មៅដែលតែងតែគ្របបិទបាំងមុខគេជិតគ្មានលស់ថ្ងៃ បបួលឱ្យអ្នកម្ខាងទៀតលេបទឹកមាត់ផ្សើមបំពង់ក ចាប់ផ្តើមបុកពោះគ្មានមូលហេតុ។
       « ឯងចង់យករឿងបែបនេះមកបកអាក្រាតយើងហ្អេស? » គេពោលឡើងរង៉ូវៗទាំងហួសចិត្តមុននឹងប្រើខ្សែក្រវាត់សង្កត់ចងដៃ Taehyung លើកឡើងទៅលើក្បាល។ K ចាប់ច្របាច់ចង្ការាងតូចខ្លាំងៗ
       « ល្ងីល្ងើ!! »
       « ឯង.. ឯងចង់ធ្វើអី? » Tae ប្រឹងប្រទាញដៃឱ្យរបូតពីចំណងតែគ្មានបានផល ពេលឃើញ K ដកទូរស័ព្ទចេញពីហោប៉ៅក៏ធ្វើឱ្យគេកាន់តែមិនស្រួលចិត្តឡើងថែមទៀត។
       « ថតវីដេអូយកទៅចែកគ្នាមើលតាមគ្រុបឆាត (Group Chat) នឹងណា៎ » K ក្រោកចេញពីគ្រែដោះខោអាវចេញហើយឡើងមកទាញខោខ្លីដែលជាបំណែកសម្លៀកបំពាក់តែមួយគត់ដែលមានលើខ្លួន Tae ចេញ។
       « K កុំ... កុំណា៎ លែងភ្លាមទៅ! »
       « មកអង្វរពេលនេះ មិនគិតថាវាយឺតពេលបន្តិចទេហ្អេស? »
       គេបើកកាមេរ៉ាទូរស័ព្ទថតមុខ Tae តែ Tae ប្រឹងគេច។ K ទាញមុខ Tae ឱ្យសម្លឹងកាមេរ៉ាហើយទាំងប្រើដៃលូកចូលក្នុងមាត់ទៅសង្កត់អណ្តាតគេលេងទៅមកព្រមទាំងលូកម្រាមដៃចូលជ្រៅៗស្ទើរដល់ក្រឡើតធ្វើឱ្យ Tae ខក់ឈ្លក់ទឹកមាត់ជាច្រើនដង។
       « អ៊ឺ!! K »
       « បើឯងនៅស្ងៀមមិនជំទាស់ហើយធ្វើតាមសម្តីយើង វានឹងមិនសូវឈឺខ្លួននោះទេ »
       « អ្ហា៎!!! » រាងតូចស្រែកងាកមុខចេញពេល K សម្រុកចូលទាំងមិនបានប្រាប់ជាមុន។
       « បែរមកនេះ នរណាឱ្យងាកមុខចេញ? » រាងក្រាស់ចាប់ច្របាច់មុខ Tae ឱ្យមើលមកកាមេរ៉ាទាំងកំពុងស្ថិតនៅចន្លោះជើង Tae ចំណែកចង្កេះធ្វើចលនាតាមយកអ្វីដែលគេត្រូវការគ្មានសំចៃ។
       « សម្លឹងកាមេរ៉ា កុំងាកចេញ! »
       « អ្ហា៎!!! K...... អ្ហា៎!!! »
       K សើចទាំងអំនួតតាមរបៀបមនុស្សមានប្រៀប រីឯដៃកាន់ទូរស័ព្ទថតគ្រប់កន្លែងកន្លុកកន្លៀតជាពិសេសទឹកមុខនិងកែវភ្នែករបស់អ្នកដែលត្រូវចងដៃជាប់ ដែលសម្លឹងមើលមកកាមេរ៉ាទាំងទឹកភ្នែកហូរតាមកន្ទុយភ្នែកឥតដាច់ គ្រប់ដង្ហើមដង្ហក់និងសម្លេងថ្ងួចថ្ងូររបស់ Tae កាន់តែធ្វើឱ្យគេឆួលឆេះដូចដំរីចុះប្រេង សម្រុកគ្មានដឹងតិចខ្លាំងរហូតដល់គេអាចដល់កោះដល់ត្រើយក្នុងពេលមិនប៉ុន្មាននាទី។
       « លែងខ្ញុំទៅ! អ្ហា៎! »
       « ឯងចង់ទៅណា? ដរាបណាឯងនៅអាចដើរបាន ឯងគ្មានសិទ្ធិក្រោកចេញ ព្រោះយើងនៅមិនទាន់ឆ្អែតឆ្អល់! »
       រាងក្រាស់ទាញសក់ក្បាល Tae បញ្ច្រាសឱ្យបកក្រោយវិញបន្ទាប់ពីបញ្ចប់ទឹកទីមួយហើយ Tae បែរជាក្រោកគេចចេញទាំងដៃជាប់ចំណងនៅឡើយ។
       « តែខ្ញុំឈឺ ខ្ញុំនៅមិនទាន់ជានៅឡើយ! លែងទៅ! » រាងតូចគ្រវាសដៃ K ចេញហើយក្រោកងើបចេញពីគ្រែ តែបែរជាត្រូវចាប់បោះមកលើគ្រែវិញ។
       « មកណេះ! ឈឺប៉ុណ្ណឹងវាមិនងាប់ទេ! »
       K ប្រវាយប្រតប់ទាញកជើង Tae អូសមកជិតខ្លួន តែអ្នកម្ខាងទៀតនៅប្រឹងរើរបម្រាស់យកស្លាប់យករស់មិនព្រមចុះចាញ់រហូតដល់ធាក់ត្រូវទ្រូង K ចេញទំហឹង ធ្វើឱ្យអ្នកដែលត្រូវគេធាក់ថមថយកម្លាំងជ្រមិលមកចុងគ្រែ។
       « ឯងមានៈពេកហើយ Kim Taehyung! » គេសម្លឹង Tae ដោយកែវភ្នែកចងអាឃាត។
       « ខ្ញុំ...ខ្ញុំជ្រុលជើងប៉ុណ្ណោះ ថ្ងៃនេះប៉ុណ្ណោះបានហើយ ដោះលែងខ្ញុំទៅ! » រាងតូចយំសសឹកលើងដៃជាប់ចំណងសំពះអង្វរអ្នកម្ខាងទៀតរង៉ូវៗឥតដាច់សូរ។
       K លោទៅទាញឆក់ខ្សែក្រវាត់ពីកដៃរបស់ Tae ចេញ ក្រោកឈរឡើងមុខគេហើយវាយខ្សែក្រវាត់លើបាតដៃលាន់លឺ ផ្លាប់ៗ ទាំងអាក្រាតទាំងពីរនាក់។
       « យើងប្រាប់ហើយថាយប់នេះត្រូវរំលឹកមេរៀនចាស់! »
       « ហ្វាប់!! »
       « អ្ហាយ៎!!!! » Tae ស្រែកខ្លាំងៗយកដៃអោបខ្លួនពេលត្រូវវាត់នឹងខ្សែក្រវាត់ស្បែកសត្វតម្លៃថ្លៃមួយនោះ។
       « តទៅឯងនឹងមិនអាចបំភ្លេចយប់មួយនេះបានជាដាច់ខាត ព្រោះវាជាការចងចាំល្អបំផុតរបស់ឯង! »
       « ហ្វាប់!! ហ្វាប់!! ហ្វាប់!! ហ្វាប់!! ហ្វាប់ៗៗៗៗៗៗ »
       « ខ្ញុំលែងហ៊ានហើយ K ឈប់ទៅខ្ញុំឈឺ! អ្ហាយយ៎ K ឈប់ទៅ! អ្ហា៎ អ្ហាយយ៎! ខ្ញុំឈឺ! សុំអង្វរ! សុំអង្វរ! » រាងតូចរមៀលពេញពូកដូចត្រូវវះសាច់ប្រឡាក់អំបិលទាំងរស់ តែគេនៅមិនព្រមឈប់វាត់។
       « ហ្វាប់!!!! »
       « អ្ហូយយ៎! »
       Tae រមៀលធ្លាក់ពីលើគ្រែ ធ្លាក់ផ្កាប់មុខទៅលើកម្រាលខាងក្រោមទាំងដៃអោបខ្លួនប្រាណញ័រញាក់ដូចកូនចាបត្រូវទឹកភ្លៀងមួយនោះជាប់។ សម្លេងយំសសឹកលាន់លឺពេញបន្ទប់ហាក់ដាស់ស្មារតីអ្នកម្ខាងទៀតឱ្យនឹងនរឡើងពេលសម្លឹងមើលរាងកាយក្រហមជាំរងៀលពេញទីព្រោះស្នាដៃរបស់គេខ្លួនឯងនោះ។
       « ហឹក៎! ហឹក៎! »
       « ........... »
       « .... យំដល់ណា? ប្រយ័ត្នស្អែកក្រោករត់ទៅតាមប្រុសមិនទាន់!! » K ស្រែកឌឺដងបន្ទាប់ពីបាត់មាត់បាត់កមួយសន្ទុះ។ តែអ្នកម្ខាងទៀតនៅមិនទាន់មានកម្លាំងក្រោក។
       « ប្រយ័ត្នងាប់នៅទីនេះម្នាក់ឯង អណោចអធ័មណាស់! »
       បងធំ Spycho និយាយប្រយោគចុងក្រោយហើយស្លៀកពាក់ចេញទៅបាត់មិនសូម្បីតែមើលរបួសលើខ្លួនអ្នកដែលដេកយំផ្ទាល់នឹងកម្រាលឥដ្ឋការ៉ូ។
       « អ្នកម៉ាក់....! ខ្ញុំឈឺ!!! »
      
       ថ្ងៃច័ន្ទដើមសប្តាហ៍ក៏បានមកដល់ គ្រប់គ្នាមមាញឹកនឹងការជួបជុំគ្នីគ្នាត្រៀមឡើងឡានដើម្បីធ្វើដំណើរទៅបោះតង់នៅជើងភ្នំដែលជាគម្រោងរបស់សាលាដូចបានគ្រោងទុក។
       Simon ឈររេរានៅក្បែរឡានទីបីដែលចតចុងក្រោយគេ បើកទ្វាររង់ចាំអ្នកចុងក្រោយខណៈ Annto ត្រូវសិស្សស្រីដែលមានអាយុច្រើនជាងអូសទៅអង្គុយជិតព្រោះគេពូកែកំប្លែងទៅទីណាក៏មានតែមនុស្សស្រឡាញ់ចូលចិត្ត។ ចំណែក Chisun រត់ទៅអង្គុយជុំសិស្សស្រីស្អាតៗនៅឡានមុខបាត់។
       « Simon! សុំទោសដែលឱ្យចាំយូរ! រវល់រៀបខោអាវ! » Taehyung ដើរញាប់ជើងមកឈរទល់មុខ Simon ដែលឈរចាំមុខទ្វារឡានជាស្រេច ព្រមទាំងលើកកាបូបធំស្ពាយក្រោយបង្ហាញ។
       « ឡើងឡានទៅ Tae » អ្នកកម្លោះតឿនអ្នកដែលទើបមកដល់ហើយយកកាបូបពីដៃគេមកស្ពាយលើស្មាម្ខាងទៀតឡើងសម្ពោងសម្ពាយដើម្បីឱ្យ Tae ដើរបានស្រួលជាងមុន។
       « អស់កៅអីជាប់គ្នាហើយ Simon »
       Tae ឈរកណ្តាលឡានរកមើលកៅអីអង្គុយ តែនៅសល់កៅអីតែពីរកន្លែងប៉ុណ្ណោះ មួយនៅជិត Jungkook មួយទៀតគឺនៅជិត Riv ។ Riv អង្គុយក្រោយ Jungkook រំលងពីរកៅអី ចំណែក Jungkook អង្គុយញាត់កាសស្តាប់ចម្រៀងធ្វើមិនដឹងមិនលឺ។
       បន្ទាប់ពីដាក់កាបូបទៅលើទូរឡានហើយ Simon ក៏ដើររំលង Tae ទៅឈរជិតកៅអី Riv អង្គុយ។
       « ឯងទៅអង្គុយជាមួយអាម្សៀរ៍ខាងមុខនោះទៅ! »
       « អត់ទេ! » Kyosuke គ្រវីក្បាលហើយងាកមុខចេញ។
       « Kyosuke!!! » រាងក្រាស់សង្គ្រឺតធ្មេញហៅឈ្មោះអ្នកដែលអង្គុយធ្វើថ្លង់ ខ្លាំងៗល្មមមនុស្សក្នុងឡានអាចស្តាប់លឺ។
       « ខ្ញុំមិនចូលចិត្តគេទេ! »
       « ឯងមិនចូលចិត្តហើយយ៉ាងម៉េច? ខ្ញុំឱ្យឯងទៅអង្គុយក៏ប្រញាប់ទៅៗ »
       « ........ » Riv មិនមាត់ព្រោះមិនដឹងថាគួរប្រកែកបែបណា Jungkook ប្រាប់ថាហាមទៅអង្គុយជាមួយគេដាច់ខាត បើគេទៅច្បាស់ជាមានរឿងមិនខាន តែបើគេមិនទៅ Simon មិនទុកគេឱ្យនៅបានសុខនោះទេ។
       « ឯងចង់សាករសជាតិអាវុធថ្មីហេស៎ Kyosuke? » Simon អោនទៅខ្សឹបហើយញញឹមចុងមាត់ដាក់ Riv ព្រមទាំងអង្អែលស្មាគេថ្នមៗ។
       « Simon- »
       « កុំប្រកែកគ្នាអី! » Tae និយាយកាត់ Riv ពេលឃើញទឹកមុខគេចាប់ផ្តើមស្លេកស្លាំង មិនដឹងថា Simon និយាយគម្រាមអ្វីខ្លះនោះទេ។
       « Simon អង្គុយជាមួយ Riv ទៅ ខ្ញុំអង្គុយជាមួយ Jungkook »
       « តែ Tae- »
       « អង្គុយទៅ ឡានចេញហើយ! »
       Taehyung និយាយសង្កត់ Simon ហើយដាក់បង្គុយជិត Jungkook ធ្វើឱ្យគេប្រកែកមិនបានក្រៅពីអង្គុយចុះធ្វើមុខធុញទ្រាន់។
       « Jungkook!! » រាងតូចហៅតិចៗពេលឡានចាប់ផ្តើមចេញដំណើរ ម្ចាស់ឈ្មោះក៏ងាកមករកអ្នកហៅជាមួយទឹកមុខស្មើរ។
       « ឯងញ៉ាំអាហារពេលព្រឹកឬនៅ? ខ្ញុំយក Sandwich មកជាមួយដែរ ចង់ញ៉ាំបន្តិចទេ? » Tae ញញឹមស្រស់ហុចប្រអប់ Sandwich ឱ្យ Jungkook ។ មិនដឹងមកពីអ្វី គេបែរជាព្រួយបារម្ភពី Jungkook សូម្បីតែរឿងតូចតាចបែបនេះទៅវិញ។
       « បងញ៉ាំទៅ ខ្ញុំមិនឃ្លានទេ! »
       « បាន! » Tae ខាំ Sandwich ញ៉ាំមួយៗយឺតៗព្រមទាំងសម្លឹងមើលទេសភាពតាមបង្អួចកញ្ចក់ឡាន។
       « បងស្លេកស្លាំងខ្លាំងណាស់! » Jungkook លើកដៃប៉ះផ្ទៃមុខសស្លាំងស្គមឃើញឆ្អឹងថ្គាមរបស់ Tae ថ្នមៗ ខណៈម្ចាស់ខ្លួននៅស្ងៀមមិនបានគេចចេញ។
       « សុំទោស! ខ្ញុំមិនគួរព្រហើនប៉ះពាល់បងទេ! »
       Jungkook បម្រុងដកដៃចេញតែត្រូវ Tae រហ័សចាប់ដៃជាប់។
       « កុំគេចពីខ្ញុំបានទេ? កុំលាក់ពីអារម្មណ៍របស់ឯងចំពោះខ្ញុំ ព្រោះខ្ញុំក៏- »
       « បងកុំទាន់និយាយពេលនេះអី »
       « តែខ្ញុំ- »
       « Tae នេះសូកូឡាទឹកដោះគោដែលឯងចូលចិត្ត! » Simon មិនដឹងជាមកដល់តាំងពីពេលណា ហុចទឹកដោះគោក្រដាសកាត់សម្តី Tae ធ្វើឱ្យគេប្រញាប់លែងដៃ Jungkook ហើយធ្វើឥរិយាបថធម្មតាវិញ។
       « អរគុណ Simon! »
       « កុំស្និតជាមួយវាពេក! » Simon សម្លឹងមុខ Jungkook ហើយដើរទៅអង្គុយជិត Riv វិញបាត់។
      
       ឡានធ្វើដំណើរយ៉ាងយូរសែនយូរទម្រាំមកដល់ទីកន្លែងសម្រាកដែលជាគោលដៅក្នុងថ្ងៃនេះ។ គ្រប់គ្នាត្រៀមខ្លួនចុះពីឡានបន្ទាប់ពីអង្គុយចុកខ្នងចុកចង្កេះជាច្រើនម៉ោង តែលោកគ្រូបន្ទុកថ្នាក់ក៏ឡើងទៅនិយាយកាត់ដំណើរពួកក្មេងឈាមរាវ។
       « យប់នេះយើងត្រូវគេចមួយតង់ពីរនាក់ ដូច្នេះមិនបាច់រញ៉េរញ៉ៃច្រើនទេ អ្នកដែលអង្គុយជាមួយគ្នាគេងតង់ជាមួយគ្នាទៅ »
       « គេងជាមួយគ្នា? » Riv និង Simon ក្រោកឈរស្រែកឡើងព្រមគ្នាតែលោកគ្រូក៏សង្កត់មួយម៉ាត់ទៅវិញធ្វើឱ្យតលែងរួច
       « ហាមទារដូរ! » លោកគ្រូញេញធ្មេញដាក់កំពូលសិស្សទាំងឡាយមុននឹងចុះទៅវិញបាត់។

To be continue.....!!!