The Day We Fall In Love (COMPLETED)

C h a p t e r 1 1 2

"Sean." tawag nito sa pinsan na nakasandal sa kotse niya. "They're inside. Tell them don't make a scene."

"Okay. Wait, what's happening?"

"I'll explain later. Give me the keys." binato nito ang susi ng sasakyan.

Pinasakay ako sa passenger seat at mabilis na umikot sa kabilang side. Mabilis nitong pinatakbo ang sasakyan.

Hindi ko alam bakit sobra pa rin akong nasasaktan sa tuwing nakikita ko ang lalaking iyon. Impit na hikbi ang namutawi sa aking mga labi. Nang mapansin naman ito ni Gavin ay huminto ito.

"I'm so sorry." I said.

I looked at him. "Tell them, I'm sorry. I don't want to ruin our time together. I'm sorry."

"No, you didn't ruin it."

"We're supposed to be there spending time with them, but I can't. I can't face that fucking guy!"

"It's okay. It's not your fault."

"If I could hold these tears from falling. Kaya ko naman e." hinawakan nito ang pisngi ko at pinupunasan ang mga luhang bumabagsak.

"He's not worth your tears, Madison. So, stop crying." he pull over sa gilid ng kalsada.

"Ang sakit sakit pa rin kasi kapag nakikita ko siya. Bumabalik lahat ng sakit, 'yong araw na nakita ko siya with that girl in his condo. It was very painful." at humagulgol na ako ng husto.

Kinabig ako nito at lalo lang akong naiyak.

"Time will heal all your wounds, Princess. It will take time. Huwag ka nang umiyak. It is your day today. It's your birthday, right? You should be celebrating."

"I know. Sobrang naaapektuhan lang talaga ako ng taong 'yon dahil sa lahat ng mga ginawa niyang kalokohan."

Walang ibang mapaglabasan ng mga hinanakit ko. I know there's Trixie, Macy and Shane, dahil na rin siguro alam ko na may mga sari-sarili rin silang problema na hinaharap kaya hindi na ako nakakapagkwento sa kanila.

I know Gavin has his own issues too. But his arms are so comforting.

"It will take time for sure. Huwag mong madaliin ang sarili mo."

Tumangu-tango ako.

"Stop crying, he's not worth it." pinunasan nito ang mga luha ko at tinitigan ako sa mga mata. "My birthday girl is crying over an asshole. It hurts me more seeing you crying over that guy. I wish I could stop the hurt you're feeling. I wish I could wash them away for you. But all of it will heal in time."

I smiled. Sobrang nakaka-relieve kasama si Gavin. He's my savior.

Nang mahimasmasahan ako ay may kinuha ito sa back seat.

"I planned to give you this before the night ends, but I think there's no better time than right now."

It was a small black paper bag with a small black box inside.

"Gavin... ano 'to?"

"Open it." he smiled. Sinunod ko naman ang sinabi nito at laking gulat ko pagbukas ko at may necklace. It was his initials.

"Gavin... hindi ka na dapat nag-abala pa." naiyak na naman tuloy ako.

"Hey, bakit ka umiiyak? Ayaw mo ba ng regalo ko?" hinawakan ako nito sa mukha.

Paano ko naman sasabihin sa kanya na hindi ko naman masusuot ng matagalan ang regalo niya? Gavin... I'm really sorry.

"Don't cry, please." natataranta ito. Hindi niya malaman kung anong gagawin niya. Hindi ko rin masabi kung ano ba ang problema. Bakit ba humantong kami sa ganitong sitwasyon? Pinilit kong pakalmahin ang sarili. Pinagmamasdan ko lang ang kwintas na may initials na letter "G". Maya maya pa ay dinampot niya ito.