You're My Enemy

thirty-nine (part three)

HI GUIZE AHAHAHAHAHAHAHAHA sabi ko sa inyo may ud ulit eh.

REVELATIONS HERE!!!

READY?

:-----/////////

***

*flashback*

"These two scarfs suit you well, Gracie and Vianca! Napakaganda niyo talagang mag-ate! Kaya mahal na mahal ko kayong dalawa!" Mommy said saka kami niyakap dalawa ni Gracie. Tuwang-tuwa naman kaming dalawa. Napakaswerte namin para magkaroon ng ganito kabait na Mommy.

We were just kids back then. I was 6 and Gracie was 9. Our mom was suffering from a rare disease who makes her sleeps for a long time at minsan lang siya gumising para makipag-bonding sa amin. Pero siyempre, hindi namin inaaksaya ang opportunity na makasama siya kahit sa maigising oras lang.

"Mommy you are also pretty like us!" Gracie said and hugged mommy back.

"Heh! I'm still the prettiest among us!" tanggi ko.

"You're lying, Vianca. We're all beautiful!"

"No! I am the most beautiful!"

Tumagal pa ang pagtatalo namin hanggang sa nakangiti pa rin at natatawa kaming pinatigil ni Mommy.

"Ang cute niyo talagang dalawa. But don't worry Vianca, alam na namin 'yun. No need to explain," nakangiti at malumanay na sabi niya.

"Heh! See? Gracie look! Mommy said it herself already!"

"But--"

"Vianca, that's bad! She is older than you, you should call her sister or 'ate'." Nakangiti pa rin si Mommy. That time I thought to myself, why is Mommy so kind? Hindi ba siya magagalit man lang sa sungit naming dalawa ni Gracie?

"Mhmfine!"

"Heh! Napahiya!"

"Mommy oh!"

Magsasalita pa sana si Mommy nang biglang may sumulpot na bruha. Simula pa lang ayaw na ayaw na namin sa kanya ng ate ko.

"Wow! Ang cu-cute niyo naman!" she said kaya agad kaming nagtago sa likod ni Mommy.

Sino pa ba?

Edi siya.

"Vianca and Gracie, why are you hiding there? Aren't you glad that Tita is here for you?" tanong ni Mommy at sabay kaming umiling ni Gracie.

"Bakit naman, kids? Hindi niyo ba alam na sa akin nakuha ng mommy niyo ang mga pangalan niyo? Tingnan niyo, there is Grace in Vianca's name tapos Gracie ang first name ng panganay sa inyo. Hindi ba kayo natutuwa? Come here nga!"

Pero imbis na matuwa kami at lumapit sa kanya, mas nagtago pa kami ni Gracie. Simula pa lang ayaw na talaga namin sa kanya. We even wished in the wishing well na sana mamatay na siya but it didn't work. Bad luck.

"Babies, come to Tita Graciela!" sabi pa ni Mommy pero hindi kami sumunod. Ganun na lang palagi. Gustung-gusto kaming lapitan at hawakan ng babaeng 'yun pero hindi kami sumusunod. Minsan gumagawa pa kami ng reasons ng ate ko. We didn't know why. Maybe alam na talaga namin ang dahilan kahit mga paslit pa lang kami nun.

***

"We do not like her, Mommy! We know that she only wanna kidnap us because she doesn't have a daughter!" giit ko. Minsan, nagsumbong na ako kay Mommy pero palagi siyang tumatanggi sa mga sinasabi ko. Bakit, por que ba bata pa lang ako nun hindi na agad ako tama? And her statement always went like this: