"Herkesin bir hikâyesi vardır ve, bazen bu hikayenin ucundan tutmak, o hikâyeyi yaşamaktan daha zordur."
__
"Sen hep, en etkilendiğim bir kitap satırı gibi olacaksın benim için. Bıkmadan defalarca okuduğum, aklımdan çıkmayacağını bildiğim halde ezbe...
Benim için inanılmaz özel bir bölüm oldu. Bu özel bölüme yorumlarınızı eksik etmeyin.
Yukarıdaki şarkıyı açmayı unutmayın.
Ve şuraya okuduğunuz tarihi, saati yazarsanız çok güzel olur. Pusula'nın herkes için anı olarak kalmasını istiyorum.
Keyifli okumalar dilerimmm^^
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
28. Bölüm: Beni sen inandır.
__ __
Neredeyse on beş dakika boyunca kamera kaydını izleyip durduk. Olayın ciddiyetini anlayan komiser belki başka bir bilgi yakalarız diye daha dikkatli bir şekilde izliyordu kayıtları. Aynı şekilde Oğuz ve Poyraz'da eşlik ediyordu. Ben ise ekrana bakmama rağmen hiçbir şey görmüyordum. Aklım o kadar burada değildi ki, sadece kafamda dönüp duran düşüncelerle meşguldüm. Uzun süredir olduğu gibi.
Tüm bınların ne anlama geldiğini düşünmeyi bırakmıştım artık. Aklım sadece Poyraz'ın dün bahsettiği ihtimâlde dönüp duruyordu. Tüm bunlar komploysa, ucunun anne ve babamın ölümüne dokunmasından korkuyordum. Birçok şeyle baş edebilirdim ama bununla asla!
"Kayıt bu kadar." diye bize döndü komiser. İçimdeki belirsizlikle öylece bakınıyordum etrafa. Kendimi toplamak için kendime izin vermiştim sadece.
"Sizin şüphelendiğiniz, ya da son zamanlarda hayatınızda garip giden olaylar yaşadınız mı? Bakın Doğa hanım, ben bu mesleği yaklaşık 15 senedir yapıyorum ve bunun gibi binlerce olayla karşılaştım. Kamera kayıtlarını da izledikten sonra sizin de anladığınız gibi bunun artık, önceden planlanmış bir hırsızlık olduğu belli, hatta dediğiniz gibi bu hırsızlık bile değil. Sadece hırsızlık süsü verilmek istenmiş. Eğer bilmemiz gereken bir şey varsa, lütfen şimdi söyleyin."
Poyraz'a takıldı bakışlarım. Ben konuşmazsam endişeli ifadesinden onun konuşacağını anlamıştım. Derin bir nefes aldım ve her şeyi en başından anlattım. Gelen mesajdan, şirkete gelen kargodan hatta balkonumdan aşağıyı izlerken gördüğüm karartıya kadar. Gerekirse her şey konuşulacaktı. Tüm bunların ne anlama geldiği anşılacaktı, anlaşılmak zorundaydı.
"Tüm bunlar olurken neden hiçbir şikayette bulunamadınız?" diye sordu adının Mithat olduğunu öğrendiğiniz komiser.
"Gelen saçma sapan bir mesaj ya da iş yerime gelen bir kutunun tesadüf olabilme ihtimali saha ağır bastı. Benim çok sakin bir hayatım var Mithat Bey. Etrafımda dönüp duran bu kargaşayı kendime ait hissetmedim bile ama şimdi o kamera kayıtlarını izledikten sonra anladım, tüm bunlar benimle ilgili. Evime giren şahısların bırakın ne için girdiğini, onları bulmak için yeterli iz'e bile sahip değiliz." Sinirlerim o kadar alt üst olmuştu ki, ağzıma gelen kelimeleri düşünmeden sıralamıştım.
