"Herkesin bir hikâyesi vardır ve, bazen bu hikayenin ucundan tutmak, o hikâyeyi yaşamaktan daha zordur."
__
"Sen hep, en etkilendiğim bir kitap satırı gibi olacaksın benim için. Bıkmadan defalarca okuduğum, aklımdan çıkmayacağını bildiğim halde ezbe...
Merhabalarrrr^^ Yukarıda bulunan şarkıyı açmayı unutmayın.
Bölüm sonunda açıklama yapacağım, okursanız sevinirim:')
__
__
20.Bölüm: Çıkmaz Sokak.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
__
__
Siz hiç, dilinizin tutulduğu anlar yaşadınız mı? Ne söyleyeceğinizi bilemediğimiz, hatta harflerin aklınızdan uçup gittiği anlar. Peki ya konuşmak ve konuşmamak arasında kaldığınız anlar, ya da ne söyleyeceğinizi unuttuğunuz anlar. Hayır... Ne söyleyeceğini bilememek ve, ne söyleyeceğini unutmak o kadar farklı ki... Sanki bir kelime veya cümle vardı, ama ben o kelimeyi unutmuştum. O kelime sadece bir anlığına da olsa aklımdan çıkmıştı. Karşımda Peri ve bana sorduğu soruyu cevaplamamı bekliyor. Poyraz hala orada. Onunda duymak istediği şeyler var belli ki...
"Peri..." Diye başladım konuşmaya, derin bir nefes alarak,
"Bazı arkadaşlar birbirini çok sevebilirler, ya da birbirlerine çok güzel olduklarını söyleyebilirler. Poyraz abinde, beni gerçekten çok seven bir arkadaşım. Anlaştık mı?" Diye sordum bakışlarımı Poyraz'dan kaçırıp Peri'ye döndüğümde.
"Sen nasıl istersen Doğa. Şimdi...sana oyun bahçemizi gezdirmemi ister misin?"
"Olur." Dedim elini bana uzatan küçük kızın elinden tutup ayağı kalktığımda. Poyraz'ın yanından geçerken ona bakmadan ilerledim. Belki de duymak istediklerini duymuştu, öyle olduğuna emindim. Ötesi nasıl mümkün olabilirdi ki zaten?
Birlikte bahçeye çıktığımızda yaklaşık iki kilometre uzakta bulunan deniz merkezin tam karşısındaydı. Merkezin bahçesi o kadar güzeldi ki ismine yaraşır bir şekilde bahçenin yan tarafında mor zambakların bulunduğu bir bahçesi vardı. Genel bahçenin tam ortasında ise kocaman bir oyun parkı vardı. Burası gerçekten de hayatımda gördüğüm en mükemmel çocuk yetiştirme merkeziydi. Televizyonda gördüklerimden ve kitaplarda okuduklarımdan farklıydı.
"Çok güzel." Dedim fısıltı gibi çıkan sesimle.
"Burada aynı zamanda bir anasınıfı da var Doğa. Burası da ona bağlı bir park. Biliyor musun Doğa... Ben daha önce hiç denize gitmedim, ama uzaktan bakılınca o kadar güzel görünüyor ki... Oraya gidince hayalkırıklığı yaşamaktan korkuyorum, belki de sandığımdan daha küçük. Uçaklar gibi..." Elimden tutup beni oyun parkının sonunda bulunan duvarın önüne doğru çekiştiren Peri'nin söyledikleriyle şaşkınca onu dinliyordum.
"Ama uçaklar aslında kocaman, Denizler gibi..."
"Yine de ben ilk defa gideceğim... Bazen sadece buraya gelip deniz'e bakıyorum. Bir gün bir belgesel izledik. Deniz'in içinde bir sürü balık vardı. Bu beni biraz korktutmuştu, ama yine de... oraya gitmeye değer. Öyle değil mi?"
