"Herkesin bir hikâyesi vardır ve, bazen bu hikayenin ucundan tutmak, o hikâyeyi yaşamaktan daha zordur."
__
"Sen hep, en etkilendiğim bir kitap satırı gibi olacaksın benim için. Bıkmadan defalarca okuduğum, aklımdan çıkmayacağını bildiğim halde ezbe...
Keyifli okumalar dilerim(:' Yukarıdaki müziği açmayı unutmayın.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
43. Bölüm: Bilinmeyen Kişi.
Evden istemeyerek de olsa çıkmak zorunda kalmış, ve bu sefer çıkan haberleri yüzde yüz gördüklerine emin olduğum babaannem ve dedeme karşı bir savunma hazırlamaya çalışıyordum. Bahçedeydim ve neredeyse zile basarken kalbimin yerinden çıkacağını hissetmiştim. Soğuk hava yüzüme çarparken, karın tadını bile çıkaramamıştım. Poyraz beni bıraktıktan sonra, amcasının onu çağırması üzerine akşam, beni tamda bıraktığı yerde, geri almak üzere gitmişti. Kafeye beraber gitmeyi planlamıştık ancak ben şu an için sadece babaannem ve dedeme odaklanmıştım. Zile ikinci basışımla kapı aynı anda açılmıştı ve babaannem tam karşımda duruyordu.
"Hoşgeldin kızım." Babaannemin sitemli çıkan sesiyle bakışlarımı öne eğerek, küçük adımlarla içeriye girdim ve montunu portmantoya asıp, ayakkabılarımı da çıkararak salona geçtim. Dedem, köşedeki iki berjerden birine oturmuş, bakışlarını kapının kenarındaki üçlü koltuğa, her an kaçacakmış gibi oturan bana dikmiş ve sabırla beni izliyordu.
"Günaydın," diye mırıldandım sessizce. Babaannemde o sırada yanımıza gelmiş ve diğer berjere oturmuştu.
"Pek gün aymadı. Ama yine de sağol kızım." Dedemin sesi babaanneme nazaran kırgın çıkmıştı. Üzerimdeki eşofmanı -Poyraz'ın eşofmanını- süzen babaannemin ne tepki vereceğine bakmadan tekrar dedeme döndüm.
"Neredesin sen Doğa? Ararız açmazsın, eve gelmezsin. Sen böyle değildin? Ne oldu sana? Dünkü haberlerde neyin nesiydi?" Babaannem hayretle konuşurken tek kaşım havada ona baktım.
"Daha birkaç ay öncesine kadar evlilik diyordun, çocuk diyordun, şimdi ne oldu babaanne?" dedim şaşkınlıkla.
"Her şeyin bir sınırı var. Poyraz'ın yanında mıydın?" diye sordu bu sefer.
"Pardon?" dedim sinir bozukluğuyla gülerek. "Babaanne, sen bana hesap mı soruyorsun? Bizim oğlan diyordun geçen gün? Demek şu an Poyraz oldu. Ama eğer çok merak ediyorsan söyleyeyim. Evet, onun yanındaydım." Babaannemin bir tepki vereceğini beklemiştim ama bu kadar katı davranmasının başka bir sebebi olmalıydı.
"Sakin ol Doğa." dedi Dedem. Her zaman ki gibi orta yolu bulmaya çalışıyordu.
"Sen okudun mu haberleri? Dün katıldığın davete eski nişanlısı da katılmış. Üstelik davet, bir kaç yıl önce Poyraz'ın nişanlandığı salonda." Şimdi anlıyordum. Poyraz'ın eski nişanlısı en az benim kadar babaannemi de şok etmişe benziyordu.
"Bak babaanne, eğer bir şeylerin yanlış gittiğini hissetseydim, emin ol Poyraz'ın yanında kalmazdım. Ama bilmediğiniz şeyler var ve ben bunları size anlatamam. İçinizi rahatlatır mı bilemem ama... o beni seviyor. Bende onu seviyorum." Babaannem tabularını kırmış ve yüzüne yerleşen tebessümle bana bakıyordu.
