"Herkesin bir hikâyesi vardır ve, bazen bu hikayenin ucundan tutmak, o hikâyeyi yaşamaktan daha zordur."
__
"Sen hep, en etkilendiğim bir kitap satırı gibi olacaksın benim için. Bıkmadan defalarca okuduğum, aklımdan çıkmayacağını bildiğim halde ezbe...
Öncelikle geç gelen bölüm için hepinizden özür dilerim. Bölüm sonunda açıklama yapacağım zaten bu yüzden sizi bölümle baş başa bırakıyorum.
Şarkıyı açıp öyle okumaya başlayın:(
Keyifli okumalar:)
__
__
15.Bölüm: Biz farklıyız.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
__
__
Yaklaşık iki dakikadır yaslı olduğum göğsünden yavaş bir şekilde, geriye doğru bir adım atıp bakışlarımı gözlerine değdirmeden, yere indirerek konuşmaya başladım.
"Neden buraya geldin?" Beni takip etmiş olamazdı, değil mi? Saçmalama Doğa!
"Seni takip ettim." Bakışlarımı şaşkınca ona çevirip baktığımda oldukça ciddi duruyordu.
"Neden böyle bir şey yaptın?" Dedim,elimle ıslak yanağımı silip, derin bir nefes aldığımda.
"inan ki bilmiyorum Doğa. Sadece... Sadece ilk defa içimden gelen sese ayak uyudurdum."
"içindindeki ses?" dedim anlamayarak.
"içimdeki ses buraya gelmem gerektiğini söyledi."
"Teşekkür ederim." dedim mahcup bir sesle. Şu an yanımda olması ne kadar doğruydu bilmiyordum. Onun hakkında düşündüğüm bütün düşünceleri ya da ona karşı takındığım o mesafeli tavrımı, kısacası duvarlarımı ona karşı sadece bir kaç tuğlada olsa yıkamalı mıydım?
" Biraz konuşabilir miyiz?" dedi mezar bölümünün sonunda bulunan bankı gösterdiğinde.
"Olur." dedim mezarlarına son bir kez daha bakıp yavaş adımlarla banka doğru ilerlediğimizde. Ağlamaktan dolayı içimde oluşan rahatlamaya bankın bir tarafına oturduğumda Aladağlı'da yani başıma oturmuştu.
"Duydun mu?" dedim bakışlarımı ayakkabılarımdan ayırıp ona baktığımda. Başını yavaş bir şekilde olumlu anlamda sallayıp derin bir nefes alarak konuşmaya başladı.
"Sen...anlatmak ister misin?" Buraya kadar gelmişken, iyi hissetmem için yanımdayken, ilk defa içindeki hisleri dinlemişlen, belki de, ben de içimdeki duvardan sadece birkaç tuğla da olsa yıkabilirdim.
Kendimi şu an hazır hissediyor muydum bilmiyordum. En önemlisi hikayemi, benim acıda olsa kabullendiğim hikayemi nasıl anlatabilirdim ki?
"istersen, ya da kendini hazır hissetmiyorsan seni evine bırakayım. Olur mu?" Havanın ılık esen rüzgarıyla güneşin hangi tesadüfle burada oluğunu anlamak için başımı gökyüzüne çevirip, tekrar gözlerine sabitledim bakışlarımı.
