"Herkesin bir hikâyesi vardır ve, bazen bu hikayenin ucundan tutmak, o hikâyeyi yaşamaktan daha zordur."
__
"Sen hep, en etkilendiğim bir kitap satırı gibi olacaksın benim için. Bıkmadan defalarca okuduğum, aklımdan çıkmayacağını bildiğim halde ezbe...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
36.Bölüm: Kayıp.
Gözlerim yavaş yavaş aralanırken, zorlukla aralanan gözlerim, günışığının odaya vurması sebebiyle tekrar kapandılar. Başımın altındaki, çıplak teninde gelen kalp atışlarını hissedebiliyordum. Düzensiz nefesleri, kollarımda gezinen parmakları ve başıma ara ara bıraktığı öpücükleri bile, gerçekten bu anı yaşadığıma olan inancımı sorgulatıyordu.
"Günaydın sevgilim," diye fısıldadı kulağıma, düzensiz nefeslerimden uyandığımı anlamış olacak ki.
"Gerçekten burada mısın, yoksa halisünasyon mu? Ona göre açacağım gözlerimi." dedim, gözlerimi açmak yerine daha sıkı kapatarak.
Göğsünün hareketinden ve dudaklarından dökülen nidadan güldüğünü anladım. Ardından, başımı yavaşça göğsünden ayırıp, yerinden doğruldu. Bu sırada benim başım yastıkla buluşmuştu. Üzerime doğru eğildiğini hissetmeme rağmen gözlerimi açmamıştım. Ondan beklediğim bir cevap vardı sonuçta.
"Buradayım bebeğim," diye fısıldadı, kulağıma doğru. Ardından dudakları yanağıma değdi ve küçük küçük öpücükler bırakmaya başladı. "Gözlerini aç." dediğinde, nefesi dudaklarıma çarpmıştı.
"Bana bebeğim demeni seviyorum." dedim, gözlerimi açtığımda. Gözlerimiz buluştuğunda, dün gece gözlerimin önünden geçti bir bir.
"Ben de seni öpmeyi," dedi, bakışları dudaklarıma değmeden hemen önce. Ellerim yavaşça ensesini bulurken, dudakları çoktan dudaklarıma kavuşmuştu. Yavaş yavaş başlayan öpüşmemiz, gittikçe hızlanırken, nefes nefese ayrıldık birbirimizden.
"Günaydın sevgilim," dedim, gülümseyerek. Sol eli havalandı ve yanağıma düşen birkaç tutam saçımı kulağımın arkasına arkasına itti. Bakışlarım elindeki alyansına kaydığında, elini tuttum. "Ne güzel bir sabah," diye mırıldandım, yüzüklerimizin yanyana olan görüntüsü zihnime dolarken.
Kendini biraz geri çekti ve tekrar başını yastığına yasladı. Bu sırada beni de göğsüne çekmişti. Kolları beni sıkıca sararken, varlığını yanıbaşında hissetmek, uzun süre boyunca alışamayacağım bir gerçeklikti.
"Senin kadar, ben de şaşkınım. İçimde hep bir umut vardı fakat, bir saatten sonra sana dokunmadan, varlığını hissetmek bile benim için bir lütuftu. Şu an geldiğimiz konumu ise..." Bir süre durakladı. "Hayâl bile edemezdim. Teşekkür ederim sevgilim. Bize bir şans daha verdiğin, bize inandığın için."
"Bazı şeyler değişmez."dedim, derin bir nefes alarak." Bizim sevgimiz, aşkımız, birbirimize duyduğumuz saygı, anlayış, her neyse... Çok güçlüydü. Doğa ve Poyraz'dan bile güçlüydü. Dün dedin ya, sen benim şansımsın diye. Bu çok kıymetli. Çünkü nasıl hissettirdiğini biliyorum."
