"Herkesin bir hikâyesi vardır ve, bazen bu hikayenin ucundan tutmak, o hikâyeyi yaşamaktan daha zordur."
__
"Sen hep, en etkilendiğim bir kitap satırı gibi olacaksın benim için. Bıkmadan defalarca okuduğum, aklımdan çıkmayacağını bildiğim halde ezbe...
Sessizce şarkımızı açıp bölüme başlayalım. Bol bol yorum bekliyorummm^^
__
__
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
14. Bölüm: Beni Buldun.
İçinde kahve bulunan kupamı masama bırakıp ellerimi saçlarıma daldırarak derin bir nefes aldım. Günün yorgunluğu ruh yorgunluğumla harmanlanmış beni ele geçirmeye çalışıyordu adeta. Masadan kalkıp balkona çıktığımda havada bulunan yıldızlar insanı rahatlatacak cinstendi. Saat gece ikiyi geçmesine rağmen gözüme bir damla uyku bile Girmemişti. Buna rağmen hala kahve içmem ise başlı başına delilikti.
Aladağlı beni evime bıraktıktan sonra gitmişti ancak benim aklım hala onun söylediklerindeydi. Kemal Bey'in yanında iki senedir çalışmama rağmen özel hayatı hakkında hiçbir bilgim yoktu. Aladağlı annesinin vefat ettiğini söylediğinde bile bir o kadar şaşırmıştım.
Tüm bunlar yetmezmiş gibi yarın anne ve babamın ölüm yıl dönümüydü. Onları kaybedişimin 17.senesi. Hayatım boyunca hiç yalnız değildim. Babannem, Dedem, oğuz, anne babası, her zaman yanımda oldular. Küçükken oğuz'lara gittiğimde akşamları annesi bize meyve soyarken, okula gittiğimizde yaptığı kurabiyelerden bir kapta benim için koyarken ya da dedem ve babaanneme kalmadan benim de veli toplantılarıma gelirken asla yalnız olmayacağımı anlamıştım bir kaz daha. Ya da Turan amcamın oğuz'a harçlık verirken beni de unutmayışı , beni kızı gibi görmesiyle hatırlayacağım çoçukluğumu.
Belki de Aladağlı annesinden bahsettiğinde etkilenmemin sebebi buydu. Benim için önemliydi çünkü aile. Her ne kadar yalnız olmasamda annem ve babamı aradı hep gözlerim.
Ağrıyan başıma daha da eziyet çektirmemek için geri odama girip her zamanki rutinimle pusulamı yanıma alıp uykuya daldım.
Sabah alarmın sesiyle gözlerimi zar zor açıp perdeden sızan güneş eşliğinde, şiştiğine yüzde yüz emin olduğum gözlerimin tekrar kapanmasına engel olarak ayağı kalktım. Aniden ayağı kalkmamla dönen başımı iki elimle tutup dengede kalmaya çalışmam nafileydi.
Ah, Yeni güne ne güzel bir başlangıç ama!
Zar zor banyoma girdiğimde aynanın karşısına geçip kendime gelmek adına soğuk suyu yüzüme çarptım. Tahmin ettiğim gibi uykusuzluk sonucuyla oluşan morluklara bakmayı kesip banyodan çıktıktan sonra dolabıma yöneldim. Hava eski güneşli haline döndüğü için siyah bileklerimin üç-dört parmak üzerinde bir etek ve yeşil üstünde siyah renkle çizilmiş kozalaklı t-shirt'ümü elime geçirip, giyinmek için tekrar banyoya yöneldim. Kıyafetlerimi giyindikten sonra geri odama döndüğümde saat 07.30'a geliyordu ancak bugün geç kalmak bile benim için pekte mühim değildi.
