"Herkesin bir hikâyesi vardır ve, bazen bu hikayenin ucundan tutmak, o hikâyeyi yaşamaktan daha zordur."
__
"Sen hep, en etkilendiğim bir kitap satırı gibi olacaksın benim için. Bıkmadan defalarca okuduğum, aklımdan çıkmayacağını bildiğim halde ezbe...
Bu uzun ve erken gelen bölüme çok yorum yapmanızı istiyorum.
Keyifli okumalar^^
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
11. Bölüm: Yanındayım.
Sabah gözlerimi açtığımda uykumu almamın rahatlığıyla kendime gelmeye çalıştım. Gözlerim dün salıncağı paylaştığım aladağlı'ya kaydığında gözleri kapalıydı. Olamaz! Burada uyumuştum.başım omzuna yaslı ve neredeyse aynı pikeyi kullanarak.
Tamam!sakin ol doğa.
Evet,sorun yok. Pikeyi üzerimden kaldırıp salıncağın sallanmamasına özen göstererek ayağa kalkmaya çalıştım bakın sadece çalıştım diyorum çünkü daha inemeden Aladağlı uyanmıştı bile. Kahretsin! Sen ne ara bu kadar beceriksiz oldun doğa?
Uyku mahmuru gözlerini açıp gözlerime diktiğinde algılamaya çalışır gibi bakıyordu.
Dün akşam uyuyakaldığımda neden uyandırmadığını yoksa onunda mı uyuyakladığını sormak istiyordum ama ağzımı açıp tek kelime bile konuşamıyordum ancak şu an konuşmamın tam zamanıydı.
"Burada uyuyakalmışız.ben gerçekten özür dilerim.yani...eğer ben aşağı inmeseydim siz şu an burada olmayacaktınız."ellerini dağılmış saçlarına geçirip gözlerini tekrar gözlerime diktiğinde Ağzından çıkacakları merakla bekliyordum.
"Dün gece sen öyle uyuyunca,iki gündür uykusuz olduğun için uyandırmak istemedim."yanlış bir şey söylemiş gibi telaşla tekrar konuşmaya başladı.
"Yani şey için... sonuçta bugün dönüyoruz ya babam seni yorgun görürse bütün işi senin yaptığını zannetmesin."
"Teşekkür ederim."nedenini sorsa aptal gibi susardım belki ama yine de etmek istemiştim.pusulam olmadan geçirdiğim bir gece bana ihanet etmişim gibi gelse de sadece...her neyse.
"Sen artık odana çık.kahvaltıdan sonra yola çıkarız."başımı olumlu anlamda sallayıp telefonumu ve oda anahtarımı elime alıp odamın yolunu tuttum.
Her şeye fazladan anlam yükleme hastalığına yakalanmış olma ihtimalim iyice artarken karman çorman düşüncelerimle odaya girip kendimi koltuğa atmıştım bile.
Aklımdaki soru işaretlerini ve düşünceleri en azından eve gidene kadar ertelemek benim için en iyi fikirdi.içimde oluşan boşluğu-ya da, belki de dün geceden sonra daha da azalan boşluk-es geçip tekrar ayaklandım.
Balkondan anlaşıldığı kadarıyla hava yaz ayına rağmen bulutluydu.bahçe ise sonbahar görünüme terfi etmişti ama bunun çok kısa süreceği her halinden belliydi. En azından saat sabahın 07.00 olmasına rağmen hava aydınlıktı.
Balkondan çıkıp banyoya yöneldiğimde buz gibi suyu yüzüme çarpıp tutulmuş boynumun kendine gelmesini sağladım. Kapının kenarında bulunan Beyaz, parfüm kokulu havluyla yüzümü kurulayıp tekrar içeriye giriş yapmıştım. Bugünün durgun havası düşüncelerime ev sahipliği yaparken,en azından biraz daha zaman geçmesi maksatıyla geri koltuğa oturup telefonumdan bir kaç şarkı dinlemeye karar verdim.
