"Herkesin bir hikâyesi vardır ve, bazen bu hikayenin ucundan tutmak, o hikâyeyi yaşamaktan daha zordur."
__
"Sen hep, en etkilendiğim bir kitap satırı gibi olacaksın benim için. Bıkmadan defalarca okuduğum, aklımdan çıkmayacağını bildiğim halde ezbe...
İki bölüm atacaktım ama sonra iki bölümü birleştirmeye karar verdim.
Uzun bir bölüm oldu. Okurken yorum yapmayı lütfen unutmayın.
Keyifli okumalar dilerim^^
Qlafur Arnalds feat. Arnor Dan- Say my name
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
16. Bölüm: Efsun Aladağlı.
Ayağımın acısı mı daha fazlaydı, yoksa yüreğimin acısı mı, bilemiyordum. Bakışlarımı, fazlasıyla büyük olan salonda gezdirdim. Oğuz'un dediği gibi gerçekten buraya ait değil miydim bilmiyordum ancak, şu an için nereye ait olduğumu düşünmeyi, sona saklamıştım.
Adım sesleri yeniden salonu doldururken, Selçuk Yalçınkaya tam karşımdaydı yeniden. Bakışları yüzümde gezinirken birkaç adım attı ve hemen karşımdaki koltuğa oturdu.
"İyi misin?" diye sordu. "Tahmin ediyorum ki, zor bir konuşmaydı."
"Üstesinden geldim." dedim, sessizce.
"Ayağın nasıl oldu?" diye sordu bu sefer.
"İyiyim." dedim. Doğru değildi, çünkü ayağım hâlâ ağrıyordu. Ama bunu bilmesine gerek yoktu.
"İstersen yukarı çık. Dinlen biraz. Saat henüz çok erken. Sonra kahvaltı yaparız." dedi, ancak kendisi de çok uykusuz görünüyordu. Tüm gece uyumadığı her halinden belliydi.
"Bir gelişme var mı?" diye sordum, söylediklerini es geçerek.
"Henüz yok ama, çember daralıyor." Başımı salladım olumlu anlamda.
"Selim Avan meselesi ne oldu?" diye sordum, bakışlarımı sargılı ayaklarımdan ayırıp gözlerine çevirdiğimde.
"Bugün bildiği her şeyi ötecek." dedi, kendinden fazlasıyla emin bir ifadeyle.
"Sen onunla konuşurken, ben de yanında olacağım." dedim.
"Olmaz. Yani sen bu haldeyken gelme. Dinlenmen lazım. Yeniden harap olmanı istemiyorum."
"Bir şey olmaz bana. Alışığım ben." dedim, umursamaz bir ifadeyle. Tam dudaklarını aralamış bir şeyler daha söylecekken, içeri, beni kapıda karşılayan görevli kadın girdi.
"Efendim," dedi, tamami ile biyolojik babama ithafen,"Misafiriniz var."
