Chapter 39, part 1 : A restriction lifted

355 70 18
                                    

Sigurado sila na ang rank S hunter na kino-conceal ang kanyang identity was already done for.

From what the global audience was seeing his situation was very precarious. There was no way he would be surviving this. That's what they concluded. Di mo sila masisisi if they judge it to be. Puro na kasi s'ya sugat. Halatang naabot na n'ya ang sukdulan. Hindi n'ya na maigalaw ang katawan kahit na dinudumog na s'ya ng mga pag-atake ng sandamakmak na Dokkaebi.

As Clyde vanished within the sights of the news audience after the Dokkaebi hammered him in his position, they thought he was already gone, beaten to death. What surprised them was that he actually was still alive and just energetically punched one Dokkaebi facing the other direction.

Nang simulan n'yang ma-execute nang malinis ang paggulong, kasabay n'yang natutunan ang pag-land accurately sa posisyong nais n'ya mismong hintuan. Kaya naman mas naging madali na sa kanyang matuling makaikot, makadikit, at makaatake ng isa nang magkakasabay nang 'di agad nakaka-react ang napiling target.

"Hindi ito," napapasingasing na sabi ni Clyde. Napaalog s'ya ng kanang kamao matapos makakonekta sa kanang tagiliran ng Dokkaebi. Parang makapal na bakal ang kanyang binigwasan.

Ang tinutukoy rito ni Clyde ay ang paggamit n'ya sa liver blow. Since sa likod n'ya 'yon inexecute, instead of using his left that usually how it was done, kanan ang ginamit n'ya since inverted ang posisyon ng kanyang target.

Ginamit ni Clyde ang mga paa trained by boxing to smoothly backpedal.

Because of Clyde's smooth backpedalling, the Dokkaebi's backward swing missed horribly.

Nang masiguro na ni Clyde that there were no immediate threats coming his way, he decisively switched to the ninja running form to scurry away.

Tumakbo s'ya in a slight diagonally way. Sa paraang 'yon ay mas madali n'yang makikita ang mga humahabol sa kanya.

They're really fast, he thought.

May tatlong Dokkaebi na humahabol sa kanya ang malapit na s'yang abutan.

One, two,... THREE! Bilang ni Clyde sa utak. Timing na timing sa pag-ilag n'ya paggulong palikod ang paghambalos sa kanya ng tatlo.

Kahit ilang beses n'ya nang na-e-execute ng tama ang makapigil-hiningang pag-ilag ay 'di pa rin n'ya mapigilang na 'di mapalunok.

Wide open ang likuran ng mga nailagang Dokkaebi. Sinuntok ni Clyde ang isa rito. With the help of one hard step-in, he successfully hammered that Dokkaebi with a right straight. Kumalabog ang likurang 'yon ng Dokkaebi ngunit 'di man lang nito 'yon ininda. Like last time, para pa rin s'yang sumuntok sa isang matigas na pader.

Bakit pinagpipilitang gawin 'to ni Clyde? Kahit alam naman n'yang advantageous para sa mga Dokkaebi ang ganitong uri ng labanan?

They're miles superior in a competition of physicality and resilience against a mage like Clyde with a more fragile body.

He was just stubbornly trying to find a weakness on a Dokkaebi's tough body. Instead, he ended up making sure that there was no actual weakness within them.

Clyde gave up.

He gave up on holding back against them. He gave up on not revealing too much of his own powers. He gave up on conserving and trying to efficiently use his whole mana reserve for his mana pool to last longer.

If he kept on stubbornly insisting of dealing with them as he was currently, he'll absolutely die.

He released all his mental limiter. His habit of holding back on his abilities whenever he knew there were audience watching, end up hindering and endangering him.

Holymancer : Unang AklatWhere stories live. Discover now