Holymancer : Unang Aklat

Chapter 10, part 1 : Pasilip sa pinagmulan ni Clyde

Holymancers : So ayan umabot na nga tayo sa chapter 10. I'm actually excited for this chapter. Back story kasi ito ni Clyde, which is my favorite. Aside from a great plot, I really focus on my characters personal development. I love flawed characters na nagma-mature as the story goes on. I love realism kahit na fantasy writer ako. Gusto ko yung makaka-relate yung mga readers ko sa characters na binuo ko.

Isa pa nga pala holymancers, medyo annoyed din ako. Meron kasing nagbintang sa story ko na plinagiarize ko raw ang Solo Leveling. I draw inspiration from it. Actually hindi lang dun. Maraming light novels na inspiration ko sa story na to. I'll name a few. Sa Chinese, Release that Witch at Gate of Revelation. Sa Korean, Seoul Station Necromancer, Solo Leveling at God of Crime. Sa Japanese naman, Rise of the shield hero at master of monsters. Idamay mo na rin ang One Piece. Habang naghahanap din ako ng genre ng manga na paborito ko basahin, which is about magic realism. Specifically yung about guilds, game elements at dunguons na naka-set sa earth, maraming akong nakitang maganda. Pero binabash ng mga fantard ng Solo Leveling. Sa totoo lang maganda ang Solo Leveling, pero I don't like the main character. Hindi lang main character ng Solo Leveling, maraming story. Masyadong cold-hearted. Walang compassion sa mga puso. I preferred someone like the Overgeared MC.

At hindi ko rin aaksayahin ang oras ko para lang kumopya ng story ng iba. My time is precious to do that. I want to create something better in my own way. Yung unique.

"I love necromancer stories. Kahit kelan hindi pa rin ako nakakita ng mabuting necromancer."

Nag-uumpisa pa lang ang story ko and I hate toxic readers. Kaya sa mga walang masasabing matino, feel free to click that back button on the upper left corner of your wattpad app. Mas gugustuhin ko ang mas konting readers pero na-aappreciate naman ang gawa ko. Ayoko sa mga bashers. Sa oras na may makita pa ako ulit na isa i-rereport ko na. Hindi na rin kita papangalanan.

That's all guys. I'm sorry for ranting. Nakakakulo lang talaga kasi ng dugo. Salamat at umabot pa kayo sa chapter 10.

.....

Katok ni Clyde sa gate ng isang simpleng ancestral house.

Mahalumigmig pa sa balat ang samyo ng sikat ng araw. Ang nagsisiglahang huni ng mga ibon ay naririnig pa rin sa paligid.

"Tao po! Manong si Clyde 'to." Tawag pansin n'ya sa may-ari ng simpleng bahay.

Umalis sa tahanan n'ya si Clyde sa pagputok pa lang ng bukang-liwayway. Kaya maaga rin s'yang nakarating sa lugar.

Regular n'yang binibisita ang may-ari ng bahay. Isang matandang lalaking namumuhay mag-isa. Nakilala n'ya ang matanda ng s'ya ay nasa kolehiyo pa lamang.

Sa tuwing iisipin, natatawa na lang s'ya sa una nilang engkwentro. Ni hindi n'ya akalaing magiging kaibigan n'ya ang matanda dahil sa naging iringan nila sa una ng pagkikita.

Walang sumasagot. Napagpasyahan n'yang pasukin na ang lugar.

Inabot at inangat n'ya ang bakal na pangkawit ng gate upang tingnan kung maibubukas n'ya ba ang pinto. Itinulak n'ya ang bakal na pinto. Maswerteng nakabukas nga iyon.

Yumuko s'ya habang papasok sa bakuran. Mahahagip kasi ng ulo n'ya ang naglalaguang dahon ng matandang punong mangga sa harapan ng bahay.

Bumungad sa harap n'ya ang malaki, luma, at bilugang basurahang gawa sa semento. Sa kalumaan nito ay bitak-bitak na ang basurahang bato. Tanging makakapal na alambre na lang ang nagbubungkos sa basurahang 'yon. Punong-puno iyon ng mga tuyong dahon at mga nilalanggam na bungang mangga.

Tumingin s'ya sa kanan. Doon nakita n'ya ang puno ng mangga na bahagyang nakaangat ang sementadong lupa. Sa gilid noon nakalagay ang isang matandang gawa sa makapal na yerong mesa. Sa paligid noon nakalagay ang apat na gawa rin sa makapal na yerong mga upuan.