Old Friend [KathNiel]{Completed}

Chapter 34 - Effort

Cassie's POV

Nagising ako sa tunog ng celfone ko na nakalagay sa may headboard ko. Pinilit ko imulat ang isang mata ko para makita kung sino ang tumatawag. Pangalan ni Drixler ang nagflash sa screen nito, kaya kahit antok pa ako sinagot ko iyon.

"H-hello," malat na tono ng boses ko halatang bagong gising.

"Hi, sorry kung nagising kita." Mahinahon niyang sabi

Napapikit muli ang mata ko, mas lalo ako nakaramdam ng antok ng marinig ko ang boses niya parang inehehele ako ng malambing na paos niyang boses.

"It's ok, nasa canteen ka na ba? Tanong ko pa sa kanya habang pikit ang mga mata ko.

Narinig ko naman ang pagtawa niya ng mahina.

"Nandito na ako sa company, actually, I begin to work. Tumawag ako  para gisingin ka talaga, kasi need mo ng mag dinner."

Suddenly I initiated my eyes because of he said, I looked at the time on my cell phone and it surprised me, because around seven in the evening already.

"S-sorry..., di pala ako nakapag-alarm."

"Walang kaso, atleast you sleep good kahit medyo late ka na nakapasok kanina." Masiglang tono niyang wika.

"Hindi naman kita nakita before you go..haist!" Nasabi ko ng mahina sa sarili.

"What did you say, Cassie.?" Napatakip naman ang kamay ko sa bibig.

"Oh my God! He heard what I said."

"Ahmmm..., W-wala, sabi ko babangun na ako para maligo, oo tama, maliligo na ako." Pagkukunwari ko

"Hindi naman yan ang narinig ko."

"H-huh? B-baka mali ka lang ng pandinig." I'm ashamed, though he only voice I hear

I closed my eyes as he spoke again.

"Sana lang mali ang dinig niya..."

"Would you like to see me now?" Nanlaki ang mata ko sa itinugon niya. "Narinig niya!arghhhh! Nakakahiya!!!!"

Parang gusto ko na lang putulin agad ang pakikipag-usap sa kanya, dahil kahit di ko siya kaharap pakiramdam ko tinatawanan niya ako sa sinabi ko.

Nagpakawala ako ng isang malalim na hininga para makalma ang sarili ko.

"Just be yourself Cassandra, walang mawawala kong aaminin mo sa kanya." Singhal ng isip ko

"Hehehe, masyado maliwanag ang pandinig mo, ha? Oo, iyon talaga ang sinabi ko malay ko ba na maririnig mo pa yun, ang hina hina na nga ng pagkakasabi ko," pag-amin ko sa kanya.

"Hahaha, sige na, bumangon ka na at maligo. Padating na si Jayme sumabay ka mag-dinner sa kanya, ok. I need to go inside, I call you later." Tumawa siya sa kabilang linya.

"Wow! Ang lakas maka-boyfriend-duties ng bilin mo, ha?"

"Ok boss, masusunod po."

Bumangon ako sa higaan ko habang hawak ko pa rin ang celfone na nakatapat sa kaliwang tenga ko. Tumayo ako at binuhay ang ilaw ng buong kwarto. Nag-iisa nga pala ako papadating pa lang ang mga morning shift.