Kalbi Kor

Bölüm 9 - Bir Gergin Hat

Selam millet... Artık daha sık gelir oldum. İnşallah böyle de devam edecek. Umudum bu yönde :) Neyse, fazla uzatmayayım... (Uzattı)

İlk önce bundan sonra Karanlığın Şafağına da bölüm geliyor haberiniz olsun. Daha sonra da yeni hikaye Beldar'a gün sayıyoruz. 15 güncük kaldı. Bakmayanlar vardır mutlaka, bir uğrayın, orada kapı gibi iki tanıtım duruyor, bu varmış, şu varmış deyiverin. Ana karakterleri iyice kazıyın aklınıza, kazıyın çünkü bana kalırsa dehşet bir hikaye olacak. İçimdeki sesi dışa vurarak konuşuyorum. Ben benimsedim yazarken, siz de benimseyin istiyorum. 

Ramazan'ı yarıladık, muhtemelen oruçla aramız düzeldi, yani normalde akşama kadar uyuyan ben bu sene uykuya oruç tutturmuyorum, garip havalarda sağ olsun geçmeyen bahar ve gelmeyen yaz ile birlik olup akıllı uslu takılıyoruz evde. Evde olunca ne olacak? İşsiz kalınacak. İşsiz kalınınca ne olacak? Sizlerin okumanıza layık bölümler yazılacak. Peki bunlar açlık ve sussuzluğun yokluğunda neyin yardımıyla olacak? Tabi ki yorumlarınız. ;) Bence mesaj açık ve netti. 

Ben artık gideyim yoksa bölümden uzun fikir alışverişi yapmış olacağım. 

Seviliyorsunuz. 

İyi okumalar, kendinize cici davranın. 

Ha bir de tekrar etmem gerekirse, yorumları unutmayın. İyi kötü, yapıcı eleştiriye açığım. :)

Hoş sırf bunlar değildi, ne kadar cani olabilecek kapasite olsa da narindiler bir kere. Saç uçlarından bakışlarındaki tebessüme kadar kırılgandı kadınlar. Evet, koca koca imparatorlukları bir başlarına küçümsenen kadın akıllarıyla yerle yeksan ederlerdi ama bir bakış uğruna kendileri de yerle yeksan olabilirlerdi.

Güneşin yeni yeni sızan ışığı kendini göstermeye ve sadece gökyüzünü alacakaranlıktan ibaret yapmaya başladığında Selçuklu ailesi dikilmişti ayağa. Melikşah elinde kahve fincanıyla oturma grubuna yerleştiğinde hazırlanmaları yarım saat sürecek ev ahalisine istinaden rahatına diyecek yoktu. Ki bu rahatlığını bozacak olmazsa olmaz bir etkene ihtiyacı olduğunu düşünürken çalan telefonu da imdadına yetişmişti. Mihca'nın ismini görür görmez etrafı kolaçan ederek aramayı yanıtladı adam.

'Abi, çıktınız mı evden?'

'Yok daha, ben yeni uyandım, sağlam yarım saat var. Sen ne zaman gelirsin?'

'Abi, ben yoldayım, geliyorum da konuşmamız lazım seninle.'

'Sen gel benim arabayla gideriz yolda konuşuruz.'

'Mihrimah?'

'Merak etme hallederim koçum, sen dikkatli gel yeter.'

'Eyvallah beş dakikaya evdeyim.' Telefon konuşmasını bitirdiğinde kollarını göğüs hizasına bağlamış ve kapı pervazına omuzunu yaslamış Mihrimah'la bakışları çakışmıştı Melikşah'ın. Kızın gözlerindeki sorgulayıcı tavrı inceledikten sonra ise derin bir nefes aldı.