Chapter Twenty-Eight

3.8K 130 1
                                    

Side Trip II

"We'll take two rooms." Wika ng Presidente sa babae sa counter. Nasa isang inn kami ngayon since, watching by the wall clock, 7 pm na. We should have had arrived this city like two hours ago, pero ang daming nangyari sa raw na 'to.

"Here's the keys Sir, Ma'am." I grabbed the other key while he did the same to the other.

As usual, siya na naman ang nasa umahan ko while I follow him. Umaakyat kami ngayon sa hagdan, the inn isn't made of woods like the last time. It's a whole building itself. Malaki din ito, most of the materials are glass and marbles. But I bet mahal ang isang room. I wonder how much is it.

Nasa tapat ako ngayon ng supposed room ko, 102 habang ang kasama ko naman ay 101. Even in room numbering he's number one. Ang doorknob ay may star-shaped at sa gitna ay maliit na square na shape din. It perfectly matches the shape of the key I'm holding.

Binuksan ko na ito, at medyo nagulat ako sa interior ng room ko. Hindi siya kasinglaki ng dorm room namin, but it's better. May sarili kang kama, bathroom, kitchen, at may balcony pa. Other than that, it's....I guess cleaner and I'll get used to this. Bakit pa ba kasi kailangan ng roommate? I'll make sure to ask Headmistress that next time.

Pinatong ko ang bag ko sa kama at lumabas sa balcony after opening the glass doors. The breeze is amazing, maganda din ang view. A city indeed. Kahit gabi na umiilaw parin ang mga ilaw sa bawat gusali like stars shining in different colours, people getting on with their daily lives and makes me wonder kung anong klaseng buhay ang meron sila. While looking above, a contrary. Walang mga bituin, only the half moon dominating the entire darkness. Alone.

"Alam mo ba na kung ipagtanto mo ang mga stars ay makaka form ka ng constellations?" Wika ni Jarvis sa tabi ko. Dito kami ngayon umuupo sa tabi ng dagat, midnight. Tumakas kaming dalawa. Oi! Di ko kasalanan to ha? Si Jarvis kasi eh, sinundo ako sa bahay, sa balcony ko pa naman dumaan.

"Talaga? Ang galing mo naman sa mga ganitong bagay. Wow!! Jarvis! Jarvis!" Sigaw ko kay Jarvis habang hinahampas ang likod niya. Bigla niya namang naibuga ang iniinom niyang gatas. Habang sobra ang tawa ko sa ginawa niya.

"Grabe, nakakatawa talaga? Ikaw naman kasi, ano ba yun? Para kang nakakita ng—" sinundan niya ang tinuturo ng kamay ko at nagulat kaya natahimik. The sky suddenly lit up at may dumaang wishing star. It took only like five seconds, pero para sa amin, parang nag slow motion ang lahat. Grabe!! Ang ganda!

"Nag wish ka ba?" Tanong ni Jarvis, pero nakatingin lang ako sa mga bituin sa itaas. "Hoy Ke'ala! Sabi ko nag wish ka ba?" Ngumiti lang ako sa kaniya and I felt him flustered.

"Winish kong sana ganito nalang palagi." Sabay naming sabi na siyang ikanagulat ko. "Na walang problema, at palaging magkasama?" Tanong ko.

"Oo!" Nagsitawanan kaming dalawa sa gitnan ng gabi.

Our laughters fading away to a distant, na walang ka problema problema. That was back from our peaceful days. The time where I got interested in atronomy. We were twelve that time, I smiled. I miss my best friend. I damn miss him so much that every day I almost wish I could return.

But I can't. Hindi ko pa gustong bumalik. The illusion of my life being peaceful all the time was already shattered the day I left the island. There's no such thing as 'peace' in this world as long as people aren't equal. What causes chaos is the unequalised lives of dozens of people.

What causes conflicts are the balance kung saan dapat may tao talagang mas mayaman, at may tao talagang mahirap, dapat may tao takagang malakas, at dapat may tao talagang mahina. That's balance. But if we could break that balance and make everything equal, then it's a new world. And that's what's it all about in the island.

Magnus Academy: The Cursed BloodWhere stories live. Discover now