Chapter Thirty-Seven

3.6K 129 1
                                    

A Plan

Napabalikwas ako ng bangon at biglang napaubo. I'm soaking wet at ang bilis ng paghinga ko. I feel odd. Na para bang nilunod ka sa tubig. I looked around to see a stream not far from me. Puno din ang nasa paligid ko. Though I can emotions around me, there's two people behind me.

"Mabuti naman at gising ka na." I heard a familiar voice, that wizard.

Napatingin ako sa kaniya to see him standing there with another person. Babae siya at nakabalot sa isang kulay bughaw na claok. Since she was leaning makikita ko ang puting mark sa likuran ng claok niya. Ang markang nakalagay ay bilog at sa loob ng bilog ay may mga thorns at may nakalagay na Alchemia Academy.

"Don't stare at my cloak like that, it's weird." Sabi niya sabay baba ng hood niya. She had a pink hair na naka twin tail. She was rather short at medyo ka height ni Iyana which was around my mouth. "Alchemia Academy specializes in teaching alchemy. Alchemists convert things to another, creating an element." I just noticed na may dala siyang staff. Sa ibabaw ng staff ay may bilog dito na crystal. A lacrima. Ngumiti siya sa akin at nilagad ang kamay niya.

"Naman! Ang ganda mo! Ako si Erin, ikinagagalak kong makilala ka." I took her hand at tinunlungan akong makatayo.

"Lilliana." I said.

"Ah ako naman si Jave. Pasensya na at kailangan ka naming buhusan ng tubig, dalawang oras nalang kasi ang natitira. That attack from before, malala ang nagawa nun sayo." The wizard said. My eyes widened and it immediately drifted on my left arm. Kulay itim ang nasa itaas na parte nito, above the elbow. Is the poison still here? "Hindi ko nagawang kuhanin ang buong poison, it's harder than I thought. Hindi ko kasi specialty ang healing." May kaniya-kaniyang specialty ang lahat like how everyone differs in their abilities.

"Hindi na naman nakakaabala ang sakit kaya salamat. Dalawang oras nalang ang natitira, pero kayo isang myembro niyo nalang ang kailangan niyong hanapin." They both looked at each other then back at me.

"Unfortunately hindi kami magkagrupo. I was looking for the others nang may narinig akong malakas na mga tunog sa kweba." So it was her who drove the wolves away. Kaya naman pala hindi na nakasunod sa amin ang mga wolves. But also thanks to her my plan failed pero niligtas niya naman kami sa huli.

Anyway, dalawang oras nalang ang natirira. Ibig bang sabihin dalawang oras ako tulog matapos ang mga nangyari. If Andrea or Iyana was with me, the outcome would have been different—my eyes widened. I see. There's another reason for the first phase to be like this. Kailangan namin maging independent, at parang isang test din ito to know how much you trust your teammates. Still the fact that this phase was to reduce the numbers of the participants won't change.

Malaki ang pakiramdam ko na may mangyayaring hindi maganda sa phase two. Amd reducing numbers really is a good tactic, but getting rid of these people means leaving me defenseless. Pero wala naman talaga akong balak na labanan ang dalawang 'to, unless they started it.

"Ano na ang gagawin natin ngayon?" Erin asked. "Wah!!! Dalawang oras nalang ang natitira oh!!" I was surprised by her sudden outburst.

"Woah relax. Sa ngayon ay susubukan nating—" Jave was interrupted.

"Ayaw ko! Ayaw kong maiwan mag-isa no. Are you going to leave a cute girl like me?!" Base sa mukha ni Jave, wala siyang magagawa sa babaeng ito.

"Ah eh....cute ka ba?" Biglang umiba ang expresyon ni Erin at tinaas ang staff niya.

"Huh? Tinatanong ba yan?" Biglang naging kulay pula ang bilog na lacrima sa staff niya. May lumalabas dito na apoy.

Magnus Academy: The Cursed BloodWhere stories live. Discover now