Magnus Academy: The Cursed Blood

Chapter Fifty-One

An Obvious Result

Iyana's POV

"Hahaha!" Halakhak ng kalaban ko na malayo na sa akin. He snapped? Nababaliw na siya? Ganoon ba siya magalit? Tumatawa? Ang unique din niya. "I won't let you surrender kid. You will die!" May pa-english pang nalalaman. "Hindi ka na makakaalis diyan!"

The golem did let down its giant foot pero, simple ko lang itong hinawakan. So basically, I'm holding and preventing his foot to crush me down. Mukhang marami ang nagulat. Ah this is tiring.

"Sino ba may sabing aalis ako?" Tanong ko pabalik sa kalaban ko.

Pinaibabaw ulit ng golem ang paa niya and started stomping of me like I'm some kind of ant. Bumabaon na sa lupa ang paa ko dahil sa lakas ng impact. Hanggang sa tinulak ko ito at natumba. When it fell down, the rocks broke in pieces. Ang bigat! Ang sakit sa balikat! I swung my arms arouns para mawala ang pangingilo nito.

"That is almost impossible. Isa ka lamang assassin." Sabi niya. Hala. Supposed to be assassin nga pala ako. Hindi ba 'to magagawa ng mga assassins? Ah bahala na.

When I realised. Sabay sabay na namang umatake sa akin ang mga minnions ng kalaban kong parang baliw na dahil sa kakangiti. Naiinis na ako. Kahot ano din ang pagpapatumba ko sa mga laruan ng lalaking yan, pilit niyaparin silang binubuo. Who wouldn't be annoyed of that?! Grabe din siguro ang mahika sa katawan niya. It wouldn't be drained easily. If I only I could use my weapons matatapos ko narin 'to.

Unlike Andrea, I'm not planning to show off like she did in her match. Iniiwasan ko lang talaga ang mga galaw that takes up a lot of energy. Kaonti lang ang tulog ko kagabi kaya wala talaga aking gana.

Ilag lang ng ialg ang ginagawa ko at kung may pagkakataon ay pinapatimba ko narin sila. Ginagamit ko amg mga atake ng mga golems para mawasak ang mga munting sindalo niya pero ganoon parin ang ginagawa niya, he builds them up. Nagpatuloy ang ganoong pangyayari fot the next ten minutes at nabo-bired na ang mga tao. I noticed some even went out for a bit at pagbalik ay may pagkain mg dala.

Cheeseburger....I want to eat a hot and yummy cheeseburger. Hindi pa ako nakapagbreakfast. Nagising na kasi ako kaninang umaga ay tsaktong tumitipon na ang mga tao at magsisimula na ang third match. But back at the present....

Napapansin kong grabe na ang paghinga ng lalaki. He's sweating as well. I summoned three invisible bullets para tamaan siya pero laking-gulat ko na inilagan niya ang mga ito last moment when it was about ot hit him. When he moved, nawala ang iba sa mga sundalo niya.

I see, so he can't move that much kung ginamit niya both of his magic. If course, it takes a ton out from his body at kung gagalaw lang siya mas magiging mahina pa ang mga laruan niya.

If Keila was the one here fighting, she would have had figured all of this out ages ago. At kung siya nga ang naglalaban dito ngayon, she would have been already devising a plan. Pero dahil observer lamang ako at hindi ako ganoon kagaling mag-isip tulad niya, gagawin ko nalang kung ano ang palagi kong ginagawa.

Making things easier and quicker.

I summoned a hundred of invisible bullets around me, at isa-isa nitong pinuntirya ang mga golems at ang mga sundalo. Habang nanonood lang akong matumba ang mga laruan niya, nakita ko naman siyang nahihirapan na talaga.

I made another batch of bullets go to him. Hindi ko parin hanggang ngayon alam kung paano niya napapansin ang mga invisible bullets ko, but once again he dodged all of those six bullets at kitang-kita sa pader ang paglubog ng mga bala ko dito.