Magnus Academy: The Cursed Blood

Chapter Ninety-Two

Along With The Blacks II

"Mga kuya!!" May sumigaw na isang batang babae sa likuran ng dalawang lalaki, sa kabilang parte siya ng bridge and from here I can barely sense her emotions. She was panting so hard. I retreated my hand down and sighed in relief.

"Tin? Ano ang ginagawa niya dito?" Tanong ng isang lalaki.

"Pinapatawag sila ni Elder!!" Mabuti nalang at mula dito ay maririnig namin ang sigaw niya. Nagtininginan na naman ang dalawang lalaki at tumango sa isa't isa.

"Bilisan niyo na at pumasok. Hindi magadang pinaghihintay si Elder." Both spirits gave way for us kaya hindi nagtagal ay naglalakad na kami sa bridge.

The water was flowing beneath us, at naririnig ko ang tunog ng pagdaloy nito, hitting the rocks by the side. Gawa lang sa lubid ang hawakan sa bawat gilid ng wooden bridge, but it was a marvelous place. Looking above, I can see the houses up from the mountain, each designs were almost identical to the rest.

Ang batang babae na tumulong sa amin kanina lang ay nakasuot ng hanggang tuhod na dress, at tulad ng iba ay ngayon ko lang nakita ang ganitong klaseng disenyo. Back in our world, this design would have costed at least few gold coins dahil sa mga kumikinang na mga rubbies sa hem ng damit niya at sa sapatos.

"Kuya Silv maligayang pagbabalik po—eh??! Bakit po kayo naging bata? Ay teka teka..." the girl, named Tin, placed her fingers beneath her chin eyeing Silverrium intensely. "Aha! Anak ka siguro ni Kuya Silv!" Agad naman siyang binatukan ng batang Silverrium, it was slow though.

"Hindi! Naging ganito lang talaga ang katawan ko dahil sa kung ano-anong bagay na pinanggagawa ko. At hindi ka parin talaga nagbabago." For the first time, I saw his grumpy face formed a smile as he caress the child's hair, mataas kasi siya ng kaonti. I didn't know Silverrium had this side. All these time I seem to forget the fact that he's a dangerous monster in a human form.

Hindi nagtagal ay sumama kami kay Tin patungo sa tinatawag nilang 'Elder'. And it was weird in the first place on how the kid arrived just in time saying na pinapatawag daw kami ng taong ito. Paano ba niya nalaman na nandito kami?

Napatingin sa amin ang ibang spirits habang lumalakad kami sa gitna ng daan. Papasok kami papasok sa may gubat na parte dahil isang bundok ang buong lugar na ito, just near the river. Halos lahat naman sila ay may kakaibang suot, kaya nakakaagaw kami ng pansin dahil sa normal naming mga suot. I'm still wearing my gray sweater habang suot parin ang cloak, and the others cover their clothings with their same black clothes.

Hindi nagtagal ay tumigil kami sa isang malaking bahay. Well it wasn't really that big, pero two-storey house ito na gawa mismo aa kahoy. Touching the woods, it made from something strong and polished very well. Kumatok ang batang babae sa pintuan at bigla nalag bumukas ito na walang bumikas sa likod, it surprised the others pero hindi na nagulat ang bata dito, as if it was a normal occurence.

When we stepped inside, the ambiance was completely different. It was filled with antique stuffs na nakalagay sa mga cabinets at sa bawat pader ay may mga paintings na nakalagay, and even animal heads. I suddenly get this feeling that they're real. Medyo madilim ang sa loob dahil mga kandila lang ang nagsisilbing liwanag sa buong bahay.

The living room was huge, connected to the kitchen and the dinning room, sa gitna ng dalawang sections na ito ay isnag hagdan na papunta sa itaas. Pero dumerecho lang kami sa gitna and I was expecting we'd climb up the stairs pero nagkakamali ako. May binuksan na isang pintuan si Tin sa ilalim lang ng hagdan.