Chapter Eighty-Two

2.7K 154 21
                                    

Cursed Blood

"Hmm let's stop this game now." He said sighing. "Light creation magic: Light Sphere."

A huge ball of light started forming above Silverrium. Mas lumalaki at lumalaki ang bolang liwanag na ito habang lumilipas ang bawat segundo. Huge energy was being stored inside that thing. That huge blast of attack will wipe everything in this place.

"Don't worry. Your love ones will meet you up soon, dahil mamatay din lahat ng tao." Huli niyang brfore he let that sphere of light loose.

Napapikit na lamang ako ng aking mga mata. Wala akong magawa kundi tumayo lang dito habang tintignan ang iba makipaglaban. Akala ko ba lumakas na ako? No, I'm just being logical. Mamatay lang ako kung susugod ako ng derecho sa kalaban, because they're all stupid people na gagawin ang lahat para sa misyon na ito.

Pero bakit ko ba sinasabihan ang sarili ko nito? It's as if I'm seeking refugee from the fact that I was useless. They must loath me now dahil hinayaan ko lang silang mapahamak ng ganoon. Wala akong maisip na tamang plano. Pero hindi ko din naman sila mga kaibigan, talagang magkasama lang kami sa misyon na ito. What's the purpose of all of these? To get the relic? To protect the people? When did I start caring ahout those stuffs?

Looking back at the island, I've always been avoiding people. Because I hated my ability that led me to hate people who's capable of feeling emotions. I feel safe and protected kumg nasa bahay lamang ako, kung nandun si ate at si kuya. Higit sa lahat, akala ko talaga mananatilimg ganoon ang lahat.

Pero hindi ganoon ang nangyari. Umalis ako sa isla, met new people which changed my life. I'm not being sentimental or emotional here, iniisip ko lang talaga kung nagbago na ba talaga ako. Kung mas naging mahina ba ako o mas lumakas? Kung kaya ko pa bang magpatuloy sa ganitong klaseng buhay o hindi?

I was here originally for Hoy, but that was deemed useless dahil wala naman siya dito. Then I was tasked to get the relic, pero hindi ko talaga alam kung bakit ko kailangan gawin yun. Because of that damn relic mg spirits are currenly missing! Marami ang nangyari sa araw na ito and I don't know what to do with my life anymore after this.

"Kailan ka mananatiling nakapikit?" Bumukas ang mata ko at nakita siya na nasa unahan ko. Kasama niya ang ibang nawawala kanina. It surprised me, but at the same time it relieved me.

"Iyana..." I was grateful she's here, that they're here. Umaasa na naman ako sa kanila, pero dahil yun sa wala akong kayang gawin kung ako lang mag-isa. But Iyana is indeed amazing. She managed to warp the space para doon mapunta ang malaking atake then immediately closing it.

"Silverrium was it? Heh it seems a thousand of your monsters aren't enough to kill us off." Wika ni Iyana kay Silverrium na ilang metro lamang sa unahan namin. The others are still out of comission.

"Tsk. Sabi ko na ngaba, magiging sagabal ang spatial ability user na kagaya mo." He replied with annoyance. "Hindi na ako nagulat na buhay ka pa, I'm more surprised your companions are still alive. Oh you even brought back my prisoners."

Napatingin ako aa likod ko at nakita ang apat na mga hindi ko kilalang studyante na nakahiga sa lupa, mga wala silang malay. Ah sila siguro ang mga team members ni Iyana.

"Pero nasaan ba kayo nanggaling?" Tanong ko.

"Dinala kami ni Silverrium sa isang madilim na lugar, puno ito ng kakahuyan, even full of strong monsters lurking around every damn corners of the forest." Naiinis na wika ni Hana. "Pero nakatakas kami salamat sa ability ni Iyana." So nalaman na nila ang totoong ability ni Iyana.

Magnus Academy: The Cursed BloodWhere stories live. Discover now