Family. Loyalty. Trust. Friendship. A twisted fate with the name of love on the line.
But is it still all for the name of love even when things get a little darker?
-not your typical Academy story.
•COMPLETED•
(This story is written in Tagalog and E...
Mas lumakas pa ang pagyanig ng lupa, pero patuloy parin kami sa pagtakbo. Pati ang mga elves ay nagpa-panic na. Pero hanggang ngayon ay wala parin akong alam kung ano ba talaga ang humahabol sa amin. And yes, something, like Cassie said, is out there and is out hunting the elves.
It's troublesome because it seems like we stepped into something we shouldn't need to. I still think it's better if Headmistress placed me on the frontlines though, kung derektahan kong makakalaban ang mga myembro ng Exodus. Yet I'm here, running away.
"Why...why are we even—running away in the first place?" Hinihingal kong tanong. "You can just...fight it." I still have this damn stamina problem.
"At ipahamak si Elder?" Napasinghal si Elyza sa sinabi ko. "Handa kaming ibuwis ang buhay namin pero kailangan naming protektahan si Elder kaya hindi kami maaaring umalis sa tabi niya."
She slowed her pace a bit para mapantayan ang takbo ko dito sa likuran. Ako kasi ang sa may pinakahuli, medyo sa unahan ko naman ay ang tatlo pati si Annelyn. Bakit ba ang bilis naman yata nilang tumakbo? Habang ako dito parang sususko na kahit ilang minuto pa lang naman kami nagsimulang nagsitakbuhan.
"H-hindi ko na k-kaya.." mahina kong sabi habang unti-unti nang tumigil ang nga paa ko. Nakapapit ako sa dibidb kong sumasakit na.
"Hindi ka maaaring tumigil! Maaabutan...tayo." Sinundan ko ang tingin niya sa likuran ko, at medyo nagulat ako makita ang itsura ng halimaw. Nagsitayuan ang bawat balahibo sa katawan ko nang napatingin ito sa direksyon ko.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Nakakatakot ang appearance nito, mas nakakatakot pa sa mukha ni Keila, although I don't know why I'm thinking of her right at this moment, pero alam ko sa sarili ko na dapat nilalabanan ko na ito. But before I was even aware of it, dinala nalang ako ng paa ko palayo sa humahabol sa amin.
Hindi naman mabilis ang takbo nito, sa katunayan nga naglalakad lang ito pero bakit ba pakiramdam ko sa bawat lakad nito ay nakakalimang hakbang na ang mga paa niya? Iisa lang ito, but its body seemed to look like it was made from trees, pero ang buong appearance nito ay parang skeletal system na nakita ko noon sa facility.
Matutulis pa ang mga paa niya at kamay, wala ngang mga mata pero pakiramdam ko naman nawawalan ako ng kaluluwa sa tuwing tinitignan ko ito. So I everted ny gaze from it while my body continued to shiver like crazy!
"Akala ko ba hindi mo na kakayanin pa?" Tanong ng elf.
"I changed my mind!" Pinilit ko ang sarili kong huwag tumigil dahil hindi lang ang baga ko ang sumasakit ngayon, pati narin ang atay ko!
"Captain, nakahanda na kaming labanan—" I interrupted her with a glare at mukhang nagulat si Sandra.
"Don't you even think about it." Seryoso kong sabi at nagkatinginan ang tatlo.
