ភាគទី​១២:ថូផ្កាហោះ...

6.2K 393 1
                                        

" លោកឡូយណាស់ដឹងទេ? មើលទៅពួកគេខ្លាចលោក​ខ្លាំងណាស់​ ហឹសៗ... " ថេហ្យុង ដើរទន្ទឹម ជុងហ្គុក​ បណ្តើរនិយាយលើកសរសើរសើចអោយសសឹកបណ្តើរនៅតាមផ្លូវទៅអគារសិក្សារបស់ខ្លួន ។

"​ អ្នកប្រុសបើមិនអោយពួកគេខ្លាចចៅហ្វាយទេច្បាស់ជាចម្លែក​ " ឮ​ កៃជី​ លូកមាត់និយាយ ថេហ្យុង​ ឈប់ដំណើរឆ្កក់បែរមកក្រោយសម្លឹងមុខនាយសង្ហាគ្របួចចិញ្ចើមចងចូលគ្នាសួរដោយចម្ងល់​ ។

"​ មានន័យយ៉ាងម៉េច?? " ក្នុងខួរក្បាលដ៏សែនវៃឈ្លាតចាប់ផ្តើមដោតដោយសញ្ញាសួរនូវសំណួរផ្ទួនៗដដែលៗ​ គេមិនយល់ថាហេតុអីក៏ចាំបាច់ត្រូវខ្លាចរអា ជុងហ្គុក បើនាយជាមនុស្សទូទៅដូចគេឯងសោះហ្នឹង ។

" ក្មេងកុំសួរច្រើន!! " អាល់ហ្វាស្រស់សង្ហាលូកមាត់ចូលត្របាញ់ក្រសែភ្នែកកំណាចដាក់ កៃជី មាត់មហារអិលចូលចិត្តតែនិយាយបង្ហាញពីសមាសភាពពិតគេតែរហូត​ ចំមែន!!

" ឆើស!! សួរបន្តិចមិនបានកំណាញ់ហើយគំរិះថែមទៀត!! " មាឌតូចខឹងងរខ្ទើត កញ្ឆក់កាបូបពីដៃ ជុងហ្គុក ដើរតាំងៗទៅថ្នាក់រៀនខ្លួនមិនខ្ជីងាកក្រោយតាមសម្លេងដង្ហើយហៅរបស់ ជុងហ្គុក​ សូ​ម្បីបន្តិច​ ។

" ថេយ៍ថេយ៍​ ហ៎ា... ហ៉ើយ... ងរងក់ទៀតហើយ!! " ជុងហ្គុក​ ដកដង្ហើមធំសម្លឹងមើលផែនខ្នងរបស់ ថេហ្យុង ដល់ដាច់កន្ទុយភ្នែកមុនបែរសម្លក់នាយជំនិតថ្លែទាំងខឹងសម្បារ ។

" ដោយសារតែមនុស្សមាត់រអិលដូចឯងហ្នឹង... ចង្រៃមែន!! " នរណាមិនខឹងបើមនុស្សទើបតែត្រូវរូវនិយាយជាមួយគ្នាល្អូកល្អើន​ តែដោយសារ កៃជី ទើបធ្វើអោយអូមេហ្គាកំហូចរបស់នាយ ខឹងគេមិនសូម្បីតែមើលមុខឬនិយាយរក ។

" ចៅហ្វាយខ្ញុំសូមទោសទាន​ "

" កាត់ប្រាក់ខែឯងកន្លះឆ្នាំ!! " បញ្ចប់សម្តី ជុងហ្គុក បោះជំហានជើងវែងៗលឿនស្លេវរកចំណតរថយន្តបើកឡានទៅក្រុមហ៊ុនខ្លួនឯងទុកអោយ​ កៃជី នៅឈរកណ្តោចកណ្តែងរកតាក់ស៊ីជិះទៅតាមពីក្រោយ ។

" ជីវិតខ្ញុំហេតុអីកំសត់បែបនេះ ហឹកៗ... " កៃជី ពេបមាត់ដើរអូសជើងធ្វើជាយំទាំងដែលគ្មានទឹកភ្នែកដើរហៅរកតាក់ស៊ីជិះទម្រាំតែរកបាននាយដើរស្ទើរតែជិះដល់ក្រុមហ៊ុនបាត់ទៅហើយ​ ។

ថ្នមស្នេហ៍​ 𝐎 𝐌 𝐄 𝐆 𝐀 ➹Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon