Chapter 94
ဟော်ယွီစန်ကတစ်ယောက်ထဲသွားနေကြ။ဘယ်ပွဲကိုမှ မိန်းကလေးအဖော် ခေါ်မလာဘူး။အချိန်ကြာလာတော့ လူတွေလည်းမြင်ရတာ အသားကျသွားတယ်။ မိုဇယ်ကတော့ ဆန့်ကျင်ဘက်ပဲ။ပွဲတိုင်းမှာ မိုဇယ်က မိန်းကလေးအဖော် တစ်ယောက်ခေါ်လာတယ်။ရိုးသားတဲ့ပုံပေါက်တဲ့သူ၊ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့သူ၊sexyကျတဲ့သူအစုံပဲ။အကြိမ်တိုင်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မတူဘူး။
ဒီတစ်ခေါက်တော့ နဂိုလိုအဖော်မပါဘဲ မိုဇယ်တစ်ယောက်ထဲ။
မိုဇယ်လေချွန်လိုက်ပြီး ပျော်ရွှင်စွာပြုံးရယ်လိုက်တယ်။“ပုံစံပြောင်းတယ်ဆိုတာဘာပြောတာလဲ”
ဝိုင်ခွက်လွတ်ကိုကိုင်ထားတဲ့ဟော်ရွီစန်က”ဘာလဲခုမင်းအကြိုက်တွေ့တဲ့မိန်းကလေးမရှိဘူးလို့တော့မပြောနဲ့”
တွေ့ဆုံပွဲကို မိုဇယ်တစ်ယောက်ထဲလာတာမကြုံဖူးဘူး။
မိုဇယ်က ဟော်ယွီစန်ပြောတာကို ပြန်ဖြေတယ်။“အင်း၊အကုန်လုံးက မိတ်ကပ်လှလှလေးပဲပြင်ထားရုံအပြင် ဘာမှမထူးဘူး”ဒီညပွဲကို သူတက်မယ်မှန်းသိတော့ မိန်းမတွေက ကြိုတင်ပြီး သူ့ကိုအဆက်အသွယ်လုပ်ခဲ့ကြတယ်။သူနဲ့အတူပွဲတက်နိုင်မယ်ဆိုရင် ဘာကိုပဲလက်လွှတ်ရလွှတ်ရ။ဒါပေမယ့် သူအကုန်ငြင်းလွှတ်ခဲ့တယ်။
ဟော်ယွီစန်က မျက်ခုံးပင့်ကြီးပြီး တိတ်တိတ်လေးနေနေခဲ့တယ်။
မိုဇယ်က သူ့ဘေးကစင်ကနေ ဝိုင်ပုလင်းကိုယူဖွင့်ပြီး ဟော်ယွီစန်နဲ့ သူ့ရဲ့ဝိုင်ခွက်ထဲကို လောင်းထည့်ပေးခဲ့တယ်။
“မစ္စတာဟော်၊ကျွန်တော်တစ်ခွက်နဲ့ဂုဏ်ပြုပါရစေ”
ဟော်ယွီစန်တစ်ကြိုက်ထဲမော့ချလိုက်တယ်။
“မစ္စတာဟော်၊နောက်တစ်ခွက်နဲ့ ဂုဏ်ပြုပါရစေ။”
“တစ်ကြိုက်ထဲပဲ။နောက်တစ်ခွက်”
“ဟားဟား၊ကောင်းတယ် မစ္စတာဟော်၊နောက်တစ်ခွက်”
ဒီနှစ်ကူးကျရင် ၂၆နှစ်ပြည့်တော့မယ့်နှစ်ယောက်လုံးက တစ်ယောက်တစ်ခွက်ပြိုင်သောက်ကျရင်း ခဏကြာတော့ ဟော်ယွီစန်အတော်မူးလာတယ်။
