တစ်နာရီတစ်သိန်း အစားထိုးချစ်သူ

အခန်း၁၇၇

ကျီဖန်ယင်းက ၉ နာရီမှာ အလုပ်ဆင်းတာက ကျိုးကြောင်းဆီလျော်သည်ဟု တွေးသည်။ ညသန်းခေါင်မှ အိမ်ပြန်ရတာထက်စာရင် ပိုကောင်းပါသည်။

အက ဘိုင်ကျိုးသည် သူမ၏လျှာစောင်းထက်မှုမှာ ချုပ်နှောင်မိနေသော်လည်း သူသည် နောက်သုံးနာရီအတွင်း သူမကို များစွာဒုက္ခမပေးခဲ့ပေ။ သူသည် ထူးထူးခြားခြား လိမ္မာနေပြီး သူမပြောသမျှကို ညည်းညူခြင်းမရှိ၊ လိုက်လုပ်ပေးခဲ့သည်။ အစားချေးများတာတောင် ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေကိုတောင် ကုန်အောင်စားခဲ့သည်။

သုံးနာရီကျော်ကြာအောင် စကားကို အများ​ကြီးမပြောခဲ့ပေ။

သူ့ကို ဖောက်သည်များထဲမှ ထုတ်ပစ်နိုင်သည်ဟူသောအတွေးကြောင့် ထိတ်လန့်နေတာဖြစ်မည်ဟု ကျီဖန်ယင်းက တွေးလိုက်သည်။

ဘိုင်ကျိုးသည် တံခါးပေါက်နားက ထိုင်ခုံပေါ်တွင်ထိုင်ကာ ဘွတ်ဖိနပ်ကိုစီးနေသော သူမကို သိပ်မဝေးလွန်းသော​နေရာမှ စိုက်ကြည့်နေသည်။

သူမ ဖိနပ်ကိုသေချာဝတ်ပြီးနောက် ပေါ့ပေါ့တန်တန်မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ဘိုင်ကျိုးဆီကို လှည့်ကာ "မင်းမှာ သုံးဖို့ ပိုက်ဆံအလုံအလောက်​ရှိသေးလား"ဟု မေးလိုက်တယ်။

ဘယ်လိုပဲဆိုပါစေ ဘိုင်ကျိုးက ကျောင်းသားဖြစ်နေတုန်းပင်။ သူ့မိသားစုက ဘယ်လောက်ပဲချမ်းသာပြီး သူ့ကို ဘယ်လောက်ပဲ ဂရုမစိုက်ပါစေ၊ သူ့ဘဏ်အကောင့်ထဲက ငွေသန်းပေါင်းများစွာ ထွက်သွားတဲ့ကိစ္စကိုတော့ စိုးရိမ်လောက်မှာပဲ။

မစ္စစ်ဘိုင် ယွမ်သန်း ၈၀၀တန်ချက်လက်မှတ်ကို ကိုင်ကာ တံခါးလာခေါက်မလားဟူသော ဖြစ်နိုင်ချေကို သူမစဉ်းစား​ကြည့်ခဲ့သည်။ ဒီလိုအခြေအနေမျိုးသာ တကယ်ဖြစ်လာခဲ့ရင် သူမရဲ့တုံ့ပြန်မှုကတော့ ချက်လက်မှတ်ကို ယူပြီး ဘိုင်ကျိုးဆီကနေ ထွက်သွားဖို့ပါပဲ။

ဘိုင်ကျိုးက "မင်းနဲ့မဆိုင်ဘူး။"

ကျီဖန်ယင်းက အဲဒါကို တစ်ချက်လောက် စဉ်းစားလိုက်ကာ တကယ်လည်း သူ့ကိစ္စမဟုတ်ဘူးဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ဘိုင်မိသားစုသာ သူမတို့၏အရောင်းအ၀ယ်ကိစ္စနှင့်ပတ်သက်၍ ကန့်ကွက်စရာများရှိလျှင် တစ်ခုခုလုပ်မည်ဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံး သူမ တံခါးကိုလာခေါက်လျှင်တောင် သူမ ဖြေရှင်းနိုင်သည်။