Love Lessons H.S.

Part 4

Destiny Point Of View ★

Harry is vooral grappig en lief tegen me, wat ik heel erg waardeer. Ik voel me echt mezelf bij hem.

"Hoe laat moet je thuis zijn?" vraagt hij en ik kijk op mijn telefoon, voor het eerst in al deze uren dat we hier zitten. De lantarens zijn het enige wat ervoor zorgt dat ik zijn gezicht nog kan zien.

"Nu," zeg ik als ik 5 voor half 12 zie staan en ik sta op.

"Ik loop met je mee naar huis," kondigt hij aan. Het was geen vraag, het was een aankondiging dat hij dat ging doen. Ik wacht op hem en loop dan naast hem naar mijn huis. "Je woont helemaal aan de andere kant van het park," zegt hij zacht en ik kijk op naar hem.

"Jij woont in noord?" Hij knikt.

"Een half uur met de auto van het park vandaan." Hij bijt even op zijn lip en kijkt voor zich uit.

"Ow, voor mij is het 10 minuutjes lopen. Hoezo zou je dan een baantje nemen bij een bakkerij die een half uur van je huis afligt?" Hij haalt zijn schouders op.

"Daar haalt mijn moeder altijd haar brood." Ik knik een beetje en ga dan op de oprit van mijn huis stilstaan. "Nou.. Je bent thuis," glimlacht hij en ik knik.

"Bedankt dat je me weg bracht." Hij knikt even en neemt opnieuw de leiding door me in een knuffel te trekken. Zijn armen zijn lang, net als zijn lichaam. Ik sluit mijn ogen als mijn hoofd zijn borst raakt. Zo is het dus om met jongens te knuffelen.

"Denk je wel na over wat ik heb gezegd?" Hij trekt terug en kijkt me aan. Ik denk even na, maar voel het bloed dan naar mijn wangen stromen als ik me weer besef wat hij bedoelt. Mijn brein gaat meteen werken en ik knik.

"Ja, ik zal erover denken," zeg ik dan. Hij knikt en loopt dan voorzichtig weg. "Weet je de weg?"

Hij draait nog even om en knikt dan. Ik zwaai naar hem en hij zwaait terug. Ik kan de gedachten aan zijn voorstel niet uit mijn hoofd halen. Opnieuw zit ik weer in mijn eigen wereldje, mijn eenzame wereldje.

"Destiny?" vraagt Daisy en ze kijkt op naar me. Ik til haar op en kijk haar aan.

"Ja, kleine?" Ze kijkt me boos aan bij mijn bijnaam en ik grinnik.

"Noem me niet zo," zegt ze en ik druk een kus tegen haar voorhoofd. "Wil je mijn haren vlechten?"

"Ja, dat wil ik wel doen, morgen. Hoe kan het zijn dat je hier nog rondloopt? Het is half 12." De tijd met Harry was voorbij gevlogen.

"Ik mocht een programma van mama afkijken, maar nu moest ik gaan slapen."

"Kom, dan gaan we dat doen." Ik til haar naar boven en kleed haar om in haar kamer. Ze knuffelt me stevig als we haar tanden hebben gepoetst en ik haar naar haar bed til.

"Ik vind je zo lief," giechelt ze en ik geef haar nog een kus als ik haar in haar bed leg.

"Ik jou ook Dais." Ik geef Beau ook nog een knuffel en zeg ze dan welterusten. 2 zusjes hebben is super leuk.

Als ik alleen in mijn kamer ben, besluit ik om mijn huiswerk voor frans alvast te leren. Ik heb woensdag een proefwerk. Waarom ik dat heb gekozen, weet ik nog steeds niet.

Mijn hersenen lijken een spelletje met me te spelen. Elke keer als ik een woord met een H zie, plakt het er automatisch 'arry' achter. Het lukt me niet om te leren. Als ik alleen al aan hem denk, zie ik zijn groene ogen en oogverblindende glimlach voor me.

En dat terwijl hij me alleen maar heeft gevraagd ofdat hij me mag leren hoe je... Weet ik veel? Hoe je van een jongen houdt.. Denk ik. Ik weet het niet eens.