Love Lessons H.S.

Part 22

Destiny Point Of View ★

Als het huiswerk af is, begint het huis een beetje te leven. Mijn ouders worden wakker en zorgen ervoor dat iedereen wakker wordt. Ik hoor ze al aankomen en ga wat meer van Harry afzitten.

"Hey, wat doe je?" vraagt hij en ik kijk hem aan.

"Mijn ouders.. Ze komen zo," zeg ik.

"Waarom ga je dan bij me weg zitten?" fronst hij. "Wil je het niet vertellen?"

"Ik uh.. Dit was mijn snelste reactie, snap je? Het is pas een uurtje." Hij knikt even en staat op.

"Maar wanneer wil je het dan vertellen?" Hij loopt dichter naar me toe en duwt een plukje haar achter mijn oor. Op dat moment gaat de deur open en trillen mijn handen van de schrik. Ik ben in een soort trance als Harry me aanraakt.

"Goede morgen," zeg ik zacht als ik een hand door mijn haar haal en dan naar Harry kijk, die hetzelfde mompelt en ook een hand door zijn haar haalt.

"Goede morgen, liefies. We gaan zo ontbijten," zegt ze alsof ze niet heeft gezien wat we daarnet hebben gedaan. Ik knik en blijf naar Harry kijken, die ook een beetje knikt maar vooral langs me heen kijkt.

"We komen eraan. Ow, trouwens: Harry heeft Louis' joggingbroek." Ze knikt.

"Dat zag ik al. Tot zo." Ze doet de deur dicht en nu kijkt Harry me recht in mijn ogen aan.

"We vertellen het ze zo bij het ontbijt." Hij knikt en loopt op me af. Ik ben blij met hem als mijn vriendje en dus zie ik er niet tegenop om het te vertellen. Het niet vertellen was mijn eerste reactie.

Hij spreidt vragend zijn armen en ik ga tegen hem aanstaan, mijn hoofd tegen zijn borst en armen om zijn middel. Het voelt als onze eerste knuffel, maar dan vertrouwder en liefdevoller. Zijn borst is zacht, net als zijn armen en lippen die tegen mijn voorhoofd staan.

Ik sluit genietend mijn ogen en zucht dan even. Hij wrijft over mijn haar en legt zijn wang tegen mijn voorhoofd.

"Louis en ik hadden het gister over je. Over ons, eigenlijk," zegt hij en ik kijk hem aan. "Hij voorspelde dat we een stelletje zouden worden."

"Dat snap ik dat hij dat voorspelde. Hij kan altijd alles aan mijn gezicht aflezen." Hij knikt en drukt een kus tegen mijn voorhoofd. "Laten we naar beneden gaan."

Harry Point Of View ★

Heel het gezin loopt uit hun kamers naar de eettafel. Iedereen is er, alle broers en zusjes. Opnieuw zie ik een extra stoel staan, waar ik op ga zitten. Ik vouw mijn handen in mijn schoot en kijk de tafel rond. Haar broer (Kelvin, tegen wie ik nog bijna niet heb gepraat) kijkt me aan, maar laat eigenlijk geen blik zien voordat hij weer wegkijkt.

Ik mag hem niet, puur omdat hij Destiny toen zo van streek heeft gebracht.

"Wat wil je eten?" vraagt haar zachte stem en ik haal even een hand door mijn haar, voordat ik haar aankijk.

"Ik weet niet. Ik wil niets voor iemands neus wegkapen," zeg ik en ze glimlacht geruststellend.

"Er is van alles 1 ding meer, voor jou. Er komt geen ruzie over. Wat wil je?"

"Hetzelfde als jou dan." Ze knikt en pakt een broodje voor mij en haarzelf.

"Wanneer?" fluistert ze. Iedereen praat op zachte toon met elkaar, dus wij praten ook zacht.

"Wanner jij wil. Het maakt mij niet uit." Ze knikt en zucht. Ik klop even op haar knie en eet dan van mijn broodje. Ze kijkt heel de tijd om zich heen en dan aan het einde naar mij.

"We kunnen ook alleen tegen mijn moeder, de rest komt er toch wel achter." Ik knik eventjes.

"Wat jij wil." Ze knikt ook en eet dan echt ontspannen van haar broodje. Ik kan niet wachten totdat we weer samen op haar kamer zijn en ik haar kan knuffelen.

"Ik moet morgen werken," zegt ze zacht en ik knik. Ik snap dat ze gaat werken, maar ik vind het niet leuk. Ik wil bij haar zijn.

"Dan kom ik wel langs," glimlach ik en ze kijkt me aan.

"Okay," zegt ze makkelijk. Ik pak haar hand als ik klaar ben met eten en zie dat ze ook klaar is. Ze kijkt naar onze handen, maar doet dan alsof ze dat niet deed.

Als iedereen klaar is, ruimen we de tafel af, wat binnen 20 seconden is gebeurd. Iedereen pakt hun bord en nog iets anders en het is weg.

"Kelvin, jou beurt om af te wassen," roept haar moeder en ik schuif samen met Destiny alle stoelen aan. Een harde 'nee' is te horen en meteen weet ik dat Kelvin een jongen is die nooit iets voor iemand anders zou doen.

"Wij doen het wel, toch?" vraag ik zacht aan Destiny. Ze kijkt op naar me en knikt.

Haar moeder bedankt ons wel 20 keer, vooral mij. Maar ik denk dat het normaal is, want ik mag hier al blijven eten en slapen, Louis' kleren lenen. Er zijn niet veel mensen die je (zelfs als ze zo'n groot gezin hebben) met open armen ontvangen.

"Afwassen of afdrogen?" vraagt ze en ik grinnik.

"Afdrogen," zeg ik, omdat ik weet dat zij afwassen zou willen. Ze glimlacht naar me en geeft me een theedoek en een kusje tegen mijn wang. Ik droog blozend de borden af als zij ze op het aanrecht neer legt. Als ze klaar is, smeert ze sop in mijn haren en kijk ik haar aan.

"Waarom doe je dat?" vraag ik verbaast en ze houdt nog een hand met sop omhoog. Ik probeer er ook een te pakken, maar ze smeert het al in mijn haren en rent dan weg. Snel ren ik haar achterna, zonder sop, en vind ik haar in de hal, lachend tegen de muur aan geleund.

"Sorry," grinnikt ze en ze trekt aan mijn natte krullen. "Je bent net een poedel."

"Wil je het eruit halen?" Ze knikt en pakt mijn hand. Ik loop achter haar aan naar de keuken en ze pakt een handdoek, die ze oven mijn hoofd beweegt. Ik voel de klitten erin ontstaan, maar besteed er geen aandacht aan omdat dit veel te fijn aanvoelt.

De doek valt voor mijn ogen als ze haar kleine handjes beweegt. Ik sluit mijn ogen en vouw mijn handen om haar middel heen. Ze stopt met bewegen en ik open mijn ogen. Ze tilt de doek op en kijkt me aan.

"Kiekeboe," zegt ze en ik grinnik. Ze gaat op haar tenen staan en drukt een lange kus tegen mijn lippen. Mijn glimlach groeit tegen die van haar aan en ik kan er niks aan doen. Ze maakt me zo gelukkig.

Als er iemand van de trap afkomt, trekken we allebei snel terug en haal ik de doek van mijn hoofd af, voordat ik een bord pak en het afdroog.

"Kelvin," fluistert ze zacht, zonder dat ze kijkt wie er van de trap af komt. Ik kijk wel en zie hem inderdaad lopen.

"Hoe wist je dat?" vraag ik en ik kijk haar aan.

"Herken jij de voetstappen van je gezinsleden niet?" Ze kijkt glimlachend op en ik knik.

"Jawel, maar bij jou zijn het er zo veel." Ze haalt haar schouders op en kijkt me aan. Ik glimlach naar haar en ze lacht even.

"Je haar.." Ik raak het even aan en haal mijn vingers er dan doorheen.

"Mag ik je borstel zo lenen?" Ze lacht en knikt. Ik knuffel haar als alle borden zijn afgewassen en druk een kus tegen haar hoofd.

"Okay, klaar. We gaan naar boven." Ik knik en loop achter haar aan. Ze geeft me haar borstel en ik haal hem door mijn haar, voordat ik het heen en weer schud.

"Mag ik je haar vlechten?" vraagt ze als ze haar vingers door mijn haar laat gaan. "Ik doe het altijd bij mijn zusjes, maar bij jou lijkt het me veel leuker," grinnikt ze en ik knik.

"Jahoor, mag wel," glimlach ik. Ik ga voor het bed op de grond zitten en ze kruipt achter me op het bed. Haar vingers bewegen tussen mijn haren en ik sluit mijn ogen bij haar aanraking. Na een paar minuutjes is ze klaar en drukt ze een kus tegen mijn voorhoofd.

"Aan de andere kant ook nog?" Ik knik en ze maakt er aan de andere kant ook nog een, waarna ik een knotje maak met de overige haren.

"Staat je leuk," zegt ze met een glimlach als ik naast haar ga zitten. Ik knuffel haar en ze legt haar hoofd tegen mijn borst.