Love Lessons H.S.

Part 56

Destiny Point Of View ★

Als ze in het laatste uur de rozen uitdelen, werk ik hard door aan mijn huiswerk. Het moet na het weekend af zijn en dan hoef ik niks meer te doen als ik bij Harry ben. Dan heb ik er ook geen tijd voor.

"Destiny," zegt Niall als hij me aantikt en ik kijk hem aan. Trots houdt hij een roos naar voren en dan vallen me de blosjes op zijn wangen op.

"Ahw, dat is zo schattig. Van wie is het?" vraag ik en hij glimlacht verlegen.

"Een meisje in een andere klas. Shit, ik had haar ook eentje moeten sturen," zucht hij en ik pak de roos van hem over.

"Nee hoor, dit zal ze ook leuk vinden omdat ze dan weet hoe verrast je bent," glimlach ik geruststellend. Als ze allebei hetzelfde idee hadden, dan lag het voor de hand. Voordat ik zijn kaartje kon lezen, hoor ik mijn naam door de klas.

"Ja?" vraag ik en een meisje dat alle rozen uitdeelt, loopt op me af. Huh?

Ik pak mijn roos en kijk naar Niall, die verbaast naar zijn eigen kijkt. Vlug kijk ik naar het kaartje en zie ik Harry's handschrift.

"Happy Valentines Day, I love you xx H." Ik moet het nog 3 keer nalezen. Het is van Harry, maar hoe? Hij zit hier niet eens op school.

"Niall," zeg ik als ik hem aantik. Hij giechelt en kijkt me aan.

"Eindelijk, ik liep al 2 weken met dit geheim," zegt hij en ik grinnik. "Hij heeft zelf het kaartje geschreven maar ik heb hem ingeleverd voor hem."

Ik knik langzaam en ruik dan een keer aan de roos. Het ruikt zo lekker.

Iedereen pakt zijn boeken als de bel gaat en loopt weg. Ik loop er als een blozende zombie bij, want ik zit nog steeds op een wolk omdat Harry dit voor me deed. Natuurlijk was ik vergeten dat hij me bij mijn lokaal op kwam halen, totdat ik hem tegenover mijn lokaal zie staan. Ik ren op hem af en laat me in zijn armen vallen.

Opeens beginnen mijn tranen te rollen en probeer ik ze niet eens in te houden. Ik kan de goede woorden niet vinden om uit te leggen hoeveel ik van hem hou en dat probeer ik ook niet, dan ga ik alleen stotteren en nog meer huilen.

Voorzichtig trek ik terug uit de stevige knuffel en druk ik een lange kus tegen zijn lippen. Hij houdt zijn armen nog steeds stevige om mijn middel heen geslagen terwijl mijn armen om zijn nek liggen.

"Shit, Harry," zeg ik zacht als ik mijn voorhoofd tegen zijn borst aanleg en mijn neus ophaal.

"Heb je mijn roos gekregen?" Ik knik en kijk hem aan. Hij veegt mijn tranen weg en geeft me nog een kort kusje.

"Bedankt, echt heel erg bedankt. Ik vind het zo lief van je dat je zo veel moeite doet." Hij wrijft over mijn rug en pakt mijn tas dan van me over.

"Het was niet zo heel erg veel moeite, voor jou doe ik alles." Hij glimlacht naar me en pakt mijn hand. Ik verstrengel onze vingers en kijk op naar hem. Het maakt me niks uit dat iedereen ons kan zien, ik ben gelukkig en dat is wat telt. "Je hebt het zo moeilijk en zo wil ik laten zien dat ik er altijd voor je ben."

Ik voel opnieuw tranen opkomen en kijk naar de grond om ze in te slikken. "Bedankt," zeg ik dan zacht en ik wrijf met mijn duim over die van hem.

"Het is niet makkelijk voor je en dat snap ik echt wel." Hij kijkt op me neer en geeft me een lange kus als hij opnieuw mijn tranen ziet. "Hey, je hoeft niet te huilen."

"Sorry.. Ik weet niet, gelukstranen denk ik ook wel." Ik open mijn kluisje en zucht dan. "Je betekent zo veel voor me en ik... Ik snap nu pas hoe veel steun je me geeft."