Love Lessons H.S.

Part 38

Harry Point Of View ★

Het is moeilijk om te weten dat als ik hier werk, dat Destiny dan in de winkel hier schuin tegenover is. Ik heb geen idee hoe het met haar gaat. Ze moest vandaag en gister werken, dus ik ben ook maar gaan werken.

Alleen was ik vergeten hoe het was om niet 24/7 bij haar te zijn, met haar te knuffelen en te slapen. Ik mis haar ontzettend, terwijl ik haar daarnet voor bij zag lopen. We praten wel via whatsapp, maar verder niet. Ik probeerde haar gister te bellen, maar ze nam niet op. Ik maak me zo zorgen dat ze ruzie heeft gekregen met Kelvin en ze zichzelf elke nacht in slaap huilt.

"Harry, koppie erbij," zegt mijn baas en ik kijk op.

"Ow, sorry," mompel ik en ik kijk naar de volgende klant. Mijn baas heeft geen idee hoe moeilijk het is om niet altijd aan die blauwe ogen en stralende lach te denken. Ik kan in mijn vrije tijd niet bij haar gaan kijken, omdat ik moet leren voor tentamens en als ik ga kijken, dan blijft het niet bij kijken. Dan meen ik haar weer mee naar huis.

"2 bruine broden en uw wisselgeld," zeg ik tegen de oude vrouw en ik geef haar het tasje met het brood en het geld. Ze glimlacht naar me en zwaait. Weer een klant tevreden gesteld. Ik kijk naar mijn baas, die de laatste klant nog afrekent en dan zijn we klaar.

"Zo, dat was het dan weer," zegt hij en ik doe mijn schort af.

"Moet ik nog meehelpen met opruimen?" vraag ik en hij schudt zijn hoofd.

"Nee hoor, het is goed." Ik knik even en zeg hem dan gedag, voordat ik de winkel uitloop en langs de Starbucks loop naar mijn auto. Ik kijk of ik Destiny zie en dat is zo. Ze heeft haar haar opgestoken in een knot en haar ogen staan een beetje droevig, al heb ik het gevoel dat ze het heeft weg proberen te werken met make-up.

Dat is haar dan niet gelukt.

Ik zie het altijd als er wat fout is en dat is nu ook weer. Ze is moe en uitgeput. Ondanks dat, loop ik door en stap ik in mijn auto. Hoe graag ik ook bij haar wil zijn, kan het niet omdat ik moet leren. Als ik nu tegen haar praat, komt er niks van dat leren terecht.

Eenmaal thuis aangekomen, parkeer ik mijn auto en loop ik naar binnen. "Hey mam," zeg ik zacht.

"Hey liefje," zegt ze terug en ik loop naar de keuken, waar ze van haar koffie slurpt. "Ik had wel gedacht dat je Destiny mee nam, het is zo lang geleden. Dit is niks voor jullie."

Ik zucht en pak een glas met drinken. "Ik stond naar haar te kijken," zeg ik en ik staar voor me uit. Goed begin, joh... "Maar ik weet dat als ik haar meenam, dat ik dan niet ging leren en morgen heb ik een tentamen van economie.."

"Verstandig van je. Ik vroeg er alleen naar, want ik had haar al een tijdje niet gezien. Misschien ging het wel niet zo goed tussen jullie." Ik schud mijn hoofd en ga tegenover haar zitten.

"Nee, het gaat allemaal goed." Ik pak mijn telefoon en stuur haar dan meteen een berichtje: dat ik haar mis en hoop dat ik haar vrijdag weer kan zien. Ook al moet ze dan werken, dan daarna. Morgen kan ik niet, omdat ik weer moet leren.

★~★~★~★

Destiny Point Of View ★

Het leven is zwaar..

Nu ik heb ervaren dat het ook rustig kan zijn in een familie net als bij Harry, wil ik het liefst elke dag bij hem zijn. Maar ik moest gister en vandaag werken en morgen kan hij niet, hoor ik net van hem.

Ik voel me een beetje uitgeput. Natuurlijk kan ik nog wel leven enzo, maar het voelt niet alsof het nut heeft om nu vrolijk te zijn. Harry is er niet...