Love Lessons H.S.

Part 64

Destiny Point Of View ★

In plaats van die avond samen door te brengen, beleefden we hem met zijn zus en moeder. De tv bleef heel de avond uit. Er was alleen wat muziek en verder gewoon ons gepraat. Ze kennen mij vooral beter en daar ben ik erg blij mee. Ondanks dat ik zo vaak bij hun binnen zit, weten ze niet veel van me.

"Hoe is het toen gelopen met dat pesten?" vraagt zijn moeder en ik kijk naar Harry, die zijn hoofd op mijn schoot heeft liggen.

"Ze hebben er niet echt iets tegen gedaan.." zeg ik zacht en ik haal mijn schouders op. Harry pakt mijn hand en legt die in zijn haar, zodat ik ga kriebelen. Ik steek snel mijn tong uit, maar laat alsnog mijn vingers door zijn haar gaan.

"Helemaal niks?" vraagt zijn moeder en ik schud mijn hoofd.

"Alleen naar een andere klas geplaatst, maar dat was het ook wel. Eigenlijk wilde ze me schorsen, maar mijn moeder kwam met goede argumenten om dat niet te doen." Ze knikt opnieuw en ik zucht. "Gelukkig ben ik daar nu weg."

Ik kijk naar Harry en hij glimlacht geruststellend. Langzaam beweeg ik mijn vingers door zijn haar, waardoor hij langzaam knippert met zijn ogen.

"Ja, vervelend om zo je laatste jaar door te komen." Zijn moeder kijkt me meelevend aan en ik knik.

"Mijn vriendin liet me in de steek, mijn broer schold me steeds vaker uit en dan ook nog dat gepest." Ik zucht even. "Ik heb geluk dat ik Harry gevonden heb, anders weet ik niet eens of ik hier wel zou zitten."

Harry kijkt me aan en ik staar voor me uit. Zoiets heb ik nog nooit gezegd, maar ik dacht er al aan om een einde aan mijn leven te maken toen Harry er wél was. Ik weet bijna zeker dat ik zonder hem voor een trein was stil gaan staan dan in plaats van erin te gaan zitten.

"Hoe kom je daarbij?" vraagt Harry en hij gaat rechtop zitten. Ik kijk naar hem en voel mijn ogen dan meteen volstromen met tranen, maar ik kan hier niet huilen.

"Zonder jou zou het geen zin hebben," zeg ik zacht en ik schud mijn hoofd.

"Destiny.. Het is nooit de oplossing om dat te doen," zegt zijn moeder zacht en Harry kruist zijn benen met elkaar, zoals ik al heel de tijd zit.

"Daar denk je niet aan. Je denkt alleen aan die rot meiden op school, aan je broer die klote tegen je doet en je vriendin die je in de steek laat. Dan denk je al helemaal niet aan de mensen die wel om je geven." Ik kijk naar de vloer voor me en voel Harry een plukje haar achter mijn oor schuiven. "Alleen je beste vrienden en degene waar je van houdt stopt je van zo te denken."

Ik kijk naar Harry en hij pakt mijn hand. "Beloof me dat je nooit meer zo denkt," fluistert hij en ik knik. "En als je het denkt, vertel het dan. Ik praat die gedachtes wel je hoofd uit. Mijn moeder heeft gelijk: het is niet de oplossing."

Opnieuw knik ik en drukt hij een kusje tegen mijn voorhoofd. Ik wil niet zo erg kleffen met zijn moeder erbij, maar nu kan ik niet veel anders. Harry trekt me alleen maar dichter tegen hem als ik weg probeer te komen.

Zijn moeder begint voorzichtig een ander onderwerp, waarna Harry me op zijn schoot trekt. Ik zucht en hij kust mijn nek even, waardoor ik hem aankijk. Hij steekt zijn tong uit en ik rol mijn ogen.

"Je kan toch niet weg," plaagt hij grinnikend en ik zucht. "Wat gaan we morgen doen?" vraagt hij dan aan zijn moeder en hij legt zijn hoofd op mijn schouder.

"Eigenlijk wil ik niks doen, maar in de avond kunnen jullie wel naar de stad gaan. Gemma wilde een film kijken ofzo, maar dat lijkt me niet zo leuk voor  jullie." Harry kijkt naar mij en ik knik goedkeurend. "Als jullie maar niet al te dronken worden."