Love Lessons H.S.

Part 50

Destiny Point Of View ★

Ik vertelde hem elk detail. Hij moest alles weten, ook al wilde ik het niet. Het moest nu gebeuren.

"Je weet dat ik niet voor geweld ben enzo.. Maar je bent echt voor jezelf opgekomen en mij beschermt. Dat is gewoon heel erg lief," zegt hij zacht en hij veegt over mijn wangen om de tranen weg te halen.

"Maar.. Ik heb iemand geslagen en volgens Niall had ze een bloedneus." Hij pakt mijn handen en drukt een kus tegen mijn hoofd. "Ik had echt gedacht dat je boos zou zijn.."

"Dat is niet aan mij.. Er zullen al wel mensen boos op je worden en dan kan ik beter nog liever tegen je zijn. Je liet je gaan en nam het op voor jezelf, daar ben ik eerder trots op."

"Dus je bent niet boos?" Hij schudt zijn hoofd.

"Ik zou dat alleen zijn op die meid uit je klas." Ik glimlach even en pak mijn telefoon als hij afgaat.

"Mijn moeder," mompel ik en hij knikt, voordat hij zijn hand op mijn knie legt. We zijn in de auto gaan zitten.

"Hey mam," zeg ik zacht. Ik weet al waar dit over gaat.

"Destiny, je komt nu naar huis."

"Maar.. Ik ben met Harry en ik moest straks werken."

"Boeit me niks. Je komt nu meteen naar huis," snauwt ze en ik knijp even in Harry's hand, voordat ik ophang en naar Harry kijk.

"We gaan al," zegt hij als hij rechtsaf slaat en even naar me kijkt.

"Ik ben zo bang nu," zeg ik zacht en ik schud mijn hoofd. Ik heb geen zin in een ruzie met mijn moeder of wat dan ook.

"Leg gewoon rustig uit wat er is gebeurd, dan zal ze je vast wel snappen." Hij wrijft over mijn hoofd en stopt de auto dan. "Als je precies hetzelfde zegt als je tegen mij hebt gezegd, dan komt het goed."

"Ik ga haar echt niet vertellen over die boxer, echt niet," zeg ik vastbesloten en ik kijk in zijn ogen.

"Waarom niet? Er is niks ergs aan, het is alleen dat je geen ondergoed had mee genomen omdat je niet wist dat je bij mij kwam slapen. Normaal, toch?" Ik zucht en hij trekt me zijn armen in.

"Okay dan." Ik sluit mijn ogen als mijn hoofd tegen zijn borst ligt en hij wrijft over mijn haar. "Maar blijf je bij me?"

Hij knikt en drukt een kus tegen mijn hoofd. "Natuurlijk, kom."

We stappen uit de auto, richting de voordeur. Harry houdt mijn hand stevig vast als ik de deur open.

"Destiny, hoe kun je?" vraagt mijn moeder meteen schel en ik voel me van schaamte in de grond zakken.

"M-mam.." stotter ik.

"Mijn oudste dochter, vechten? Hoe moet dit verder? Ga je dit ook aan Daisy en Beau aanleren?" Ze heeft bijna tranen in haar ogen, maar bij mij rollen ze er al overheen.

"Mama.. Alsjeblieft," zeg ik zacht. Ik kan mijn snikken nog wel inhouden, maar het kan niet goed blijven gaan. "Laat het me uitleggen, voordat je beslissingen neemt."

"Ik luister naar je verhaal, Destiny. Maar het zal niks veranderen aan mijn beslissingen. Eerst wil ik hem hier weg hebben. Je ziet hem niet, een week lang."

"Dat kun je niet doen! Je straft hem voor iets waar hij niks aan kan doen!" Ik knijp van woede in Harry's hand. "Ik doe nooit iets fout! Ik help je altijd met alles, terwijl Kelvin al-tijd op zijn luie reet zit en alleen zijn bek open trekt om mij uit te kunnen schelden! Jullie begrijpen me niet!"