Love Lessons H.S.

Part 68

Harry Point Of View ★

Nadat ik met Niall heb gebeld, loop ik naar de badkamer. Ik klop zacht op de deur en luister dan.

"Baby pinguïn?" vraag ik zacht en opnieuw luister ik. "Alles goed?"

"Ja," fluistert ze zacht, alleen hoor ik dat het alles behalve goed is. Ik hoor haar niet huilen, maar ik weet dat ze het wel doet.

"Ik kom zo terug," zeg ik zacht, voordat ik naar onze kamer loop en daar haar kleren pak. Het is bijna zeker dat ze die is vergeten in al haar snelheid.

Shit.. Ik had een handdoek en haar kleren moeten opwarmen. Nu heeft ze er alsnog vrij weinig aan. Met dat shirt komt het wel goed, want ik trek gewoon mijn shirt uit met een sweater erover.

Vlug loop ik naar de badkamer en maak ik de deur open, maar hij zit op slot. "Is het goed als ik binnen kom?" vraag ik als ik mijn sleutel uit mijn broekzak pak, zodat ik het slot eraf kan halen.

"Doe maar," mompelt ze zacht terug. Ik open de deur en steek mijn hoofd voorzichtig om het hoekje, voordat ik de deur weer achter me sluit. Ik moet al bijna huilen als ik haar zie liggen, helemaal verdrietig in het bad. Ze gaat alleen maar harder huilen en legt haar armen om haar lichaam.

"Doe maar rustig, je hoeft niet te huilen," zeg ik zacht als ik haar kleren alsnog over de verwarming hang en dan naast haar neerzak. "Ze zijn je tranen niet waard, baby pinguïn."

Ik voel me zo machteloos, dat ik dit haar elke keer vertel maar dat het niet binnen lijkt te komen. "Dat je me zo moet zien.." zegt ze door haar tranen heen.

"Hey.. Daar hoef je toch niet om te huilen? Ik snap dat je verdrietig bent, echt. Het is ook niet niks en ik ben hier om je te steunen als je moet huilen." Ik wrijf over haar natte haren en druk een kus tegen haar voorhoofd.

"Ik.." mompelt ze, maar ze weet eigenlijk niet wat ze wil zeggen.

"Kom maar, je kleren zijn warm," zeg ik als ik mijn mouwen opstroop en haar uit het bad til. Ze legt haar armen om zichzelf heen en snel wikkel ik haar in een handdoek. "Niet meer huilen, baby. Ze zijn het niet waard."

Ik kus haar lippen kort en ze kijkt me verdrietig aan. "Sorry.. Ik kan het niet tegenhouden."

"Je hoeft geen sorry te zeggen. Het is niet erg." Ik til haar uit het bad en geef haar nog een kus. Als ik op de badrand klop, gaat ze erop zitten en zorg ik dat ik even groot ben als haar.

"Ik doe ook alles verkeerd," mompelt ze.

"Je doet niks verkeerd. Geef jezelf niet telkens de schuld. Is het jouw fout dat die meiden berichtjes op jouw insta plaatsen?" Ik wrijf haar tranen weg en ze staart me aan. "Weet je nog wat ik heb gezegd? Schoonheid zit van binnen."

Ze gaat opnieuw huilen, waardoor ik haar stevig tegen me aanhou. Het maakt me niks uit dat ze nog nat is van het bad. Ik wil haar nu vasthouden en haar troosten, dan doe ik dat.

Haar armen gaan voorzichtig, maar toch stevige om me heen en ik sluit mijn ogen. Gewoon hier zijn en elkaar knuffelen is het beste wat er is.

"Je hebt gelijk," zegt ze zacht en voorzichtig open ik mijn ogen weer.

"Het is niet jouw schuld." Ik wrijf over haar hoofd en geef haar een lange kus. "Kom, we praten zo verder als je dat wil. Eerst aankleden."

Ik pak haar ondergoed en trek het bij haar aan, waardoor ze bloost. Ik wil zo weinig mogelijk dat ze dingen zelf doet, gewoon om voor haar te zorgen en haar te laten weten dat ik echt van haar hou en dat ze mooi is.

"Het shirt was niet warm, dus hierzo," zeg ik zacht als ik mijn shirt uittrek en bij haar weer aan. Ze kijkt er tevreden naar en ik trek vlug een joggingbroek met warme sokken eronder bij haar aan, over het shirt nog een sweater.