Love Lessons H.S.

Part 18

Destiny Point Of View ★

Niall neemt me mee naar de dansvloer, alleen Harry wilde niet mee. Hij had een jongen gevonden die hij kent en bleef daarmee praten.

Ik ben een beetje verwondert door de kleine kroeg en hoe warm het hier is. Overal om me heen zijn schuurende mensen, gelukkig niet tegen mij. Ik zou daar echt niet mee om kunnen gaan.

"Het is zo warm," zeg ik verbaast tegen Niall over de muziek heen en hij knikt lachend.

"Nog nooit gaan stappen?" lacht hij en ik haal mijn schouders op.

"Een paar keer met een vriendin, maar dat stelde niet veel voor. Ze lag meestal kotsend in een hoekje voordat het 11 uur was." Ik rol mijn ogen en hij lacht opnieuw. Nu weet ik over wie Harry het had toen hij zijn vrienden omschreef. Want ja, Niall is "luid".

Ik voel raargenoeg mijn lichaam zich ontspannen door de warmte en Niall's lichaam dicht bij dat van mij. Hij is er altijd voor me, als ik me klote voel. Hij steunt me altijd op school en daar ben ik hem heel erg dankbaar.

We dansen en maken lol. Ik weet dat ik niet kan dansen, gewoon omdat ik het nooit doe en ik geen idee heb wát ik moet doen.

"Je bent echt heel erg mooi vandaag." zegt Niall en hij legt zijn hand op mijn onderrug. Ik kijk naar hem en glimlach. Toen ik nog nooit tegen hem had gepraat, keek ik erg tegen hem op. Hij is populair en heeft veel vrienden. Maar ik denk nu dat ik een van zijn vrienden ben geworden.

"Bedankt," zeg ik zacht en hij glimlacht naar me, voordat hij zijn andere hand op mijn wang legt en er zacht met zijn duim over wrijft. Het lijkt wel 20 graden warmer te worden in dit café en ik draai me wat meer naar hem toe, zodat ik recht tegenover hem sta.

Ga ik nu echt een jongen kussen die niet Harry is?

Zijn ogen kijken diep in die van mij en ondanks het donkere discolicht, zie ik een felle kleur blauw. Een paar weken geleden keek ik naar hem als iemand die mooi was, onbereikbaar voor mij.

Maar nu, voel ik zijn lippen tegen die van mij. Alle zoenen die ik met Harry heb gedeeld schieten door mijn hoofd en mijn handen maken een weg naar zijn nek. Zijn handen houden me vast bij mijn heupen.

Zijn lippen zijn zacht, maar proeven anders als die van Harry. Het gebeurd allemaal zo snel, dat ik geen idee heb hoe ze nou echt smaken. Voorzichtig laat ik mijn vingers zijn haren verkennen en voel ik niet de bekende krullen.

Hoe ver hij ook niet op Harry lijkt, geniet ik wel van zijn lichaam. Alles aan hem lijkt te kloppen, maar op een andere manier als Harry dat heeft.

Mijn tong draait om die van hem heen en ik besef me dat ik het echt door krijg. Ik krijg door hoe ik moet zoenen en hoe ik tegen een jongen moet praten.

"Destiny!" roept een harde stem, wat me laat terug trekken. Ik voel de koudheid van het café tegen mijn lippen en armen. Niall's lichaam is zo warm.

De werkelijkheid komt terug. Hoe fijn ik het ook vond om Niall te zoenen, weet ik dat ik aan bijna niemand anders als hem heb gedacht. De jongen die nu met tranen in zijn ogen me aankijkt.

"Harry?" vraag ik net boven de muziek uit en ik draai me om, de grip negerend die Niall op mijn heupen uitoefent.

"Destiny.. Hoe.. Kun je?" Hij schudt zijn hoofd en ik frons verbaast. Ik voel me schuldig tegenover de gekwetste jongen voor me, maar waarom?

"Hoe bedoel je?" Hij schudt de tranen in zijn ogen weg, nouja, hij doet een poging.

"Je.. Je kust hem!" Hij wijst naar Niall.